درخواست «زلفی گل» برای ادغام دانشگاه های وزارتخانه های علوم و بهداشت

آقایان محترم مخالف افزایش تعداد پزشکان آیا آنها روش درمان جدیدی ارایه کرد ه اند یا داروهای جدید پیشنهاد داده اند یا کتابهای آنها به صورت تالیفی و ترجمه بصورت مرجع خیلی زیاده اصلا وقت این کارها رو دارند یا پنج دقیقه ویزیت میکنند یا دایم فکر ارتقای علمی خود هستند دقت کنید پزشکان و دارو سازها آیا دارو سازها وقت لازم برای کارشون میزارن مثلا در هلند کمتاز ۱۵ دقیقه پزشکا وقت میزارن میکنند و یا پژوهش لازم رو انجام‌میدند البته سالیانه بیش از صد میلیون دلار ارز برای آموزش دانشجویان خارج شده و ملت در درمانگاهها با صفهای طولانی تحقیر میشن و رانت کنکور یک طرف قضیه است در صورت افزایش ظرفیت از التهابش کم میشه و آموزش پرورش تحت فشار کنکور و استرس دانش آموزان قرار نمیگیره و برنامه هاش رو بهتر میتونه پیاده کنه که فشار روانی و اضطراب کنکور از اوان کودکی بر روی ۷۰۰ هزار داوطلب کنکور روی آموزش پرورش و خانواده ها و داوطلبان هست که موجب میشه برای مثال اهداف فرهنگی آموزش و پرورش از جمله ارتقای فرهنگ ترافیک رو بتونه درست صورت بده وتلفات جانی اندازه جنگ در تصادفات رو کاهش بده پس آموزش پزشکی باید به وزارت علوم مثل سایر کشورها و تقریبا همه کشورها برگرده والا وزارت بهداشت به آسانی زیر بار نمیره و بابت خدمت دانشجویان پزشکی در مناطق محروم و هزینه مربوطه تعهد جدی بگیرن آیا برای مثال رییس کمسیون که مال سیستان است اگه زاهدان رو بیرون بیاره سرانه پزشک سیستان چهار نفر در ده هزار میشه یعنی ده درصد اروپا پس چرا به رهبری نامه میزنه مگه وضع درمان رو تو سیستان نمیبینه که تا همین اواخر اکثر شهرهاش اصلا پزشک نداشته. مجلس خودش از وزارت علوم آموزش پزشکی رو به وزارت بهداشت برده خودش هم باید به وزارت علوم برگردونه البته تو دارو سازی و پرستاری و فیزیو تراپی و ... همینطوره اگه اشتغال ارز آموزش پرورش سد کنکور و عدالت براتون مهمه اینو درست کنید مثلا چرا برای مثال ما مواد اولیه مهم مثل داروهای پنی سیلین و انسولین را نمیسازیم چون اصل کار داروسازی ساخت مواد اولیه است و سپس زنجیره تولید.این کار بیو تکنولوژیست شیمی آلی و مهندس شیمی و در نهایت دارو ساز است اما در صنعت دارو و نهاد غذا و داروبه لحاظ نهادی جایگاهی ندارند چون مسیول فنی و نهاد ساز تنها دکتر دارو سازه و بقیه نقشی ندارندو ازطرفی تعداد این داروسازه کم است که آن هم به علت پذیرش کم دانشجو است برای مثال الان هند که تولید کننده عمده مواد اولیه است و بیش از یک میلیون دارو ساز دارد و در ایران حداکثر 15 هزار نفر .تفاوت اصلا پذیرفتنی نیست در حالی که در مواد اولیه دارو ها که نفت است مزیت داریم و در شیمی جز ده کشور اول هستیم این در ایران باعث میشود تراز ارزی صنعت دارو سازی سه میلیارد دلار مواد اولیه و دستگاه واردات داشته است و هیچ گاه به تولید مواد اولیه مهم از طریق تخمیر نزدیک نشده است چون این کار از دست داروسازها بر نمیاید اما سود صنعت در جیب دارو سازها عمدتا میرود انهم با دلارهای رانتی نفت و نیزبه لحاظ جایگاه نهادی تعریف شده و کمبود دارو ساز.تصمیم گیری به دست افراد ذینفع است و در بقیه موضوعات همینطور است مثلا ببیند چند کتاب دارو سازی رفرنس ترجمه شده است که بسیار کم است
.این طور میشود که درمان و دارو گران و وابسته و بیکاری زیاد بیمه ها مشکل دار و برنامه ریزی و طراحی مشکل.مطمئا بودجه دولت هم کم میشه.مثلا در طب سنتی وزارت بهداشت جهت عطاری ها نیرو تربیت کرده درمانها مستند شده اصلا کرسی شفا و قانون داریم به لحاظ نهادی کار عطاری ها سازماندهی نشده است فقط طبیبان سنتی حق کسب و کار دارند جناب وزیر بهتر نیست دوره طب سنتی و دارو سازی سنتی از دیپلم حداکثر شش ساله و چهار ساله بشه و متون تخصصی ان تدوین بشه وافراد متخصص مانند قبل در شفا قانون و...تربیت بشند در دوره تخصصی نهاد مربوطه با تدوین قوانین کسب و کار و تولید اون رو رونق بده و مانع نباشه بلکه هدایت گر باشه مثلا چرا باید مسئول فنی داروی سنتی دارو ساز باشه که هیچ سر رشته ای نداره. دکتری تخصصی این رشته ها باید کرسی داشته باشندودرمان و دارو رو استاندارد کنند در طب سنتی سطح چهار یا شش ساله حکیم تربیت بشه نه پزشک و در وزارت برای کسب و کار و تولید کننده تسهیل و استاندارد سازی و تدوین بشه از همه مهمتر اینکه چطور این دو پزشکی قدیم و جدید هماهنگ باشند .یعنی خدمت اصلی طب سنتی ادغامش با طب جدیده همونجور که پایه اصلی طب کنونی به عنوان مدعی اصلی کتب قانون والحاوی.... است ول به مروردر ظروفی معمولی کم کم پنی سیلین ساخته شد وبه روز گردید آماری که نشان دهد کدام پزشک در کدام محل طبابت میکند نداریم همینطور در دارو یا حداقل شفاف یازی نشده جالب اینکه اداره آمار دارو رو داریم