فائو: کرونا ۵۰ کشور جهان را به شدت گرسنه کرد

کشاورزی جهان در زمان درگیری با بیماری جهانگیر و منحوس کرونا شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند؛ برخی از کشورها که با کمبود تولید مواجه هستند به‌هرنحوی نیاز خود را از محل واردات تأمین می‌کنند و از طرفی برخی از کشورهای صادرکننده بزرگ محصولات کشاورزی به‌دلیل محدودیت‌های نقل و انتقال کالا میان کشورها، حتی محصولات خود را از زمین برداشت نکرده‌اند و قیمت مواد غذایی در آن کشورها با افت مواجه شده است.

ماکسیمو تورِرو، معاون مدیرکل فائو و رئیس بخش توسعه اقتصادی و اجتماعی فائو و اقتصاددان ارشد فائو در گفتگویی به موارد زیر اشاره کرد و درباره گرسنگی شدید در ۵۰ کشور جهان هشدار داد.

وی درباره ایران اظهار داشت: بزرگترین موضوعی که می‌تواند امنیت غذایی ایران را تهدید کند در زمان حاضر ملخ‌های صحرایی است.

تورِرو در پاسخ به این سوال که وضعیت جهانی امنیت غذایی را در دوره بحران کرونا چگونه ارزیابی می‌کنید و پیش‌بینی شما از تأثیر همه‌گیری جهانی بیماری ویروس کرونا بر این وضعیت چیست، گفت: غذای کافی در جهان وجود دارد، بنابراین کاهش اثرات بحران کرونا بر امنیت غذایی جهان نیاز به تمرکز روی کارآمد نگه‌داشتن زنجیره‌های تأمین مواد غذایی و اطمینان از دسترسی همه افراد به‌ویژه قشر آسیب‌پذیرتر به مواد غذایی موجود در جهان دارد.

فائو همچنین بررسی کرده است که چگونه موارد رکود اقتصادی، که به‌دلیل قرنطینه و تعطیلی کسب‌وکارها در سراسر جهان اجتناب‌ناپذیر است، منجر به افزایش تعداد افراد مبتلا به سوءتغذیه می‌شود. فائو تخمین زده است که تنها به‌دلیل این عامل اقتصادی، گرسنگی در جهان بین ۱۴ تا ۸۰ میلیون نفر افزایش می‌یابد. این تعداد هم به مقیاس رکود اقتصادی و هم به اقدامات سیاستی (کشورها) در مورد دسترسی به غذا بستگی دارد، بنابراین به واکنش دولت نیز بستگی دارد.

کرونا ۵۰ کشور جهان را به‌شدت گرسنه کرد

وی در پاسخ به سوالی درباره کشورهای درگیر چالش تأمین امنیت غذایی در دوران کرونایی گفت: به‌جای نام بردن از کشورها، منطقی است که فرض کنیم جدی‌ترین چالش‌ها در مناطقی روی‌ خواهد داد که آمار گرسنگی در آنها هم‌اکنون به‌شدت بالاست. در «گزارش جهانی بحران‌های غذایی» که اخیراً منتشر شد، نقاط مهم آسیب‌پذیر در ۵۰ کشور جهان شناسایی شده است.

تورِرو ادامه داد: بیشتر آنها در صحرای آفریقا واقع شده‌اند. کشورهای کوچک جزیره‌ای و در حال توسعه نیز با چالش‌های بزرگی روبه‌رو خواهند شد چرا که آنها اغلب به واردات مواد غذایی متکی هستند. هزینه این واردات از صنعت گردشگری که در زمان حاضر به‌علت شیوع کرونا دچار رکود است، تأمین می‌شده است.

تورِرو گفت: با توجه به قیمت‌های جهانی مواد غذایی، شاخص بهای مواد غذایی فائو از ژانویه تا آوریل ۱۰ درصد کاهش یافته است، این امر نشان‌دهنده فراوانی کالاهای خوراکی اصلی مانند غلات، شکر و روغن نباتی است و همچنین حکایت از کاهش تقاضا به‌دلیل کاهش درآمد دارد. تجارت جهانی مواد غذایی در معرض آسیب‌پذیری است اما تاکنون مشکلات برطرف شده است.

بزرگترین تهدید امینت غذایی ایران ملخ است

تورِرو در پاسخ به این سوال که با توجه به وضعیت ایران، پیش‌بینی شما از میزان تأثیر همه‌گیری جهانی کرونا بر تأمین امنیت غذایی و همچنین تأمین تقاضای داخلی این کشور برای محصولات استراتژیک کشاورزی چیست، گفت: اولویت فائو در ایران، کمک به این کشور برای مبارزه با هجوم ملخ‌های صحرایی است که بزرگترین تهدید امروز برای کشاورزی در این کشور محسوب می‌شود.

تورِرو درباره ضرورت خودکفایی کشورها در تهیه محصولات کشاورزی تصریح کرد: تجارت مواد غذایی به‌منظور اطمینان از تولید و دسترس‌پذیر بودن مواد غذایی به بهترین وجه ممکن، امری ضروری است. تجارت (مواد غذایی) هم داخلی و هم جهانی است، بنابراین خودکفایی یک طرح جامع نیست، با این حال، چو دونگیو، مدیرکل فائو تأکید کرده است که همه کشورها باید به‌دنبال راهی برای افزایش تولید مواد غذایی به‌عنوان روشی برای برقرار نگه‌داشتن زنجیره‌های تأمین و سهولت دسترسی همگان (به مواد غذایی) باشند.

وابستگی به واردات مواد غذایی در زمان کرونا ریسک است

تورِرو درباره آسیب پذیری کشورهای واردکننده موادغذایی در دوران کرونا گفت: وابستگی به واردات مواد غذایی و محصولات کشاورزی در صورتی یک مشکل به‌حساب خواهد آمد که جریان تجارت متوقف شود و یا کشورهای وارد‌کننده فاقد منابع مالی لازم برای پرداخت هزینه این واردات باشند.

وی ادامه داد: در دوره همه‌گیری جهانی بیماری ویروس کرونا، این موضوع یک ریسک محسوب می‌شود؛ مثلاً در کشوری که گردشگری و تولید نفت - هر دو به‌شدت تحت تأثیر اقدامات قرنطینه و تعطیلی‌ها در سراسر جهان قرار گرفته‌اند- منابع اصلی درآمد در آنجا باشند.

وی تاکید کرد: یکی دیگر از عواملی که فائو به‌طور مداوم بر آن تأکید کرده است این است که بسیاری از کشورها ممکن است با کاهش ارزش پول خود روبه‌رو شوند. مؤسسات بین‌المللی و کمک‌های مالی می‌توانند در اینجا کمک کنند، همان‌طور که کاهش مالیات اعمالی ــ تا جایی که امکان داشته باشد ــ بر تجارت و تولید مواد غذایی می‌تواند به این قضیه کمک کند.

کشاورزان زیادی محصولات خود را بدون فروش رها کردند

تورِرو در پاسخ به این سوال که آیا شیوع بیماری ویروس کرونا باعث شده است که فعالیت‌های کشاورزی در مقیاس‌های جهانی، منطقه‌ای و محلی به‌تعویق بیفتد یا متوقف شود، گفت: گزارش‌های زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه کشاورزان مجبور هستند محصولات تولیدی خود را بدون فروش رها و معدوم کنند؛ این امر به‌دلیل اختلالات ناشی از شیوع بیماری ویروس کرونا در روند تأمین نیروی کار، تدارکات و دسترسی به بازارها و گاهی اوقات نیز به‌دلیل روند کاهشی قیمت‌ها است.

وی ادامه داد: در مورد محصولات اصلی کشاورزی، چشم‌انداز اکثر مناطق جهان کاملاً مثبت است و کشورها باید استراتژی‌هایی را جهت تضمین و اطمینان از ادامه فعالیت‌ها اتخاذ کنند. مشکلات عمده به محصولات با ارزش بالا مربوط می‌شود، محصولاتی مانند میوه، سبزیجات، گوشت، ماهی، شیر و غیره که همه آنها فاسد‌شدنی هستند.

تورِرو تاکید کرد: هند کارکرد بازارهای عمده‌فروشی خود را تسهیل کرده است که این امر نیاز به حضور فیزیکی افراد را کاهش می‌دهد و بنابراین به کشاورزان این امکان را می‌دهد که همچنان محصولات خود را بفروشند. ایتالیا وام‌هایی را که از مزیت‌های بیشتری نسبت به وام‌های معمولی برخوردار است، به بخش کشاورزی اعطا کرده است.

وی گفت: فائو یک پرتال با دسترسی همگانی راه‌اندازی کرده است به‌نام «ابزار توسعه سیاست‌های غذایی و کشاورزی» که در آن هر طرفی می‌تواند اقدامات اجراشده خود را به اشتراک گذارد و یا از تجربیات و دیگر اقدامات انجام‌شده در سراسر جهان بهره ببرد. دفتر ریاست جمهوری ایران نیز در این پرتال مشارکت کرده است.

تورِرو گفت: تمرکز فائو روی ارائه مشاوره سیاست‌گذاری به کشورهایی است که بیشترین نیاز را دارند یعنی کشورهایی که درآمد کمتر و ظرفیت محدودتری دارند.

در سطح جهانی، فائو با سازمان جهانی تجارت یک برنامه جدی را ــ به‌همراه کشورهای گروه۲۰ ــ برای تعهد به باز نگه‌داشتن جریان تجارت مواد غذایی ایجاد کرده است؛ در سطح کشورها نیز، فائو در حال انجام فعالیت‌های متعددی است، به‌عنوان مثال به کشاورزان روستایی در پاکستان کمک کرده است که کشت تونلی انجام دهند که به آنها این امکان را می‌دهد که محصولاتی تازه و مغذی را که در آب‌و‌هوای این کشور تولید آنها دشوار است، تولید کنند.