اختصاصی گسترش نیوز:
نجات جنگل‌های حرا با پرورش میگو
تجربه اندونزی نشان می‌دهد که تشویق پرورش میگو و عدم استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و افزودنی‌ها در این صنعت، درآمد فعالان و جوامع محلی را تا سه برابر افزایش خواهد داد.
فائو در گزارش جدید خود از فواید زیست‌محیطی و اقتصادی آبزی‌پروری در خطوط ساحلی می‌گوید. این گزارش برای سیاست‌گذاران کشوری مثل ایران می‌تواند مفید و آموزنده باشد چون ما دو فاکتور اصلی ورود هرچه نیرومندتر به این حوزه را در اختیار داریم: ۵۸۰۰ خط ساحلی و صنعت نیرومند شیلات. در ادامه به مهم‌ترین نکات این گزارش نگاهی می‌اندازیم. با گسترش‌نیوز همراه باشید.
«اقیانوس‌ها، دریاها و نواحی ساحلی طیف وسیعی از منابع غذایی را برای جمعیت فزاینده جهان فراهم می‌آورند، به امنیت غذایی پایدار منجر می‌شوند و به تحقق اهداف زیست‌محیطی یاری می‌رسانند. دریاها، جزء لاینفک توسعه اقتصادی و زیست‌محیطی پایدار و مولد هستند.
تجربه کشورهای مختلف نشان می‌دهد که صنعت شیلات و آبزی‌پروری نقش قابل‌توجهی در اشتغال‌زایی و فقرزادیی دارد؛ رشد ناخالص ملی را افزایش می‌دهد و یکی از بهترین و طبیعی‌ترین راه‌های استفاده از منابع طبیعی است. بااین‌حال استفاده نادرست و مدیریت‌نشده از منابع دریایی پیامدهای زیست‌محیطی جبران‌ناپذیری را متوجه سلامت زیست‌محیطی کشورها و جهان خواهد کرد.
برای مثال اگر استفاده بی‌رویه از منابع دریایی، تعدیل نشود و با احیای این منابع ارزشمند، همراه نشود دریاها و اقیانوس‌ها در آینده نزدیک دیگر نخواهد توانست برای نسل‌های آینده منبع غذایی فراهم آورند. یکی از رویکردهایی که همه کشورها باید در دستور کار قرار دهند پایان دادن به صید بی‌رویه آبزیان است. نباید اجازه داد مهم‌ترین منبع غذایی که انسان در اختیار دارد به خطر افتد. سازمان‌های متولی در کشورهای مختلف باید در کنار تشویق و ترویج صنعت شیلات، توسعه پایدار این منابع را در اولویت قرار دهند. استفاده از آئین‌‌نامه‌ای که فائو در زمینه روش‌های بهره‌برداری مسئولانه از منابع دریایی تدارک دیده است می‌تواند به شدت مفید باشد.
روزانه ۴۰۰ هزار تن آبزی صید می‌شود
دریاها و اقیانوس‌ها نقشی اساسی در تنظیم شرایط اقلیمی، جلوگیری از بلایای طبیعی، تولید انرژی پاک، جذب و تصفیه بهینه آلودگی‌ها و البته تقویت صنعت تفریح و سرگرمی بازی کنند. خطوط ساحلی، خانه درصد بزرگی از جمعیت جهان است. نرخ شهرنشینی در نواحی ساحلی معمولاً بالاتر از نرخ متعارف است. رشد اقتصادی و میزان رشد جمعیت در این نواحی هم معمولاً بالاتر از میانگین است.
درحال‌حاضر حدود ۳ میلیارد نفر از جمعیت جهان ۲۰ درصد پروتئین روزانه خود را از طریق منابع دریایی تامین می‌کنند. نرخ اشتغال‌آفرینی در صنعت آبزی‌پروری همچنان بسیار بیشتر از بخش کشاورزی است. ۵۵ میلیون نفر از جهان در این صنعت مشغول به کار هستند. اگر صنایع جانبی آبزی‌پروری مثلاً فرآوری، بسته‌بندی، توزیع و فروش را هم لحاظ کنیم باید بگوییم که زندگی ۱۰ تا ۱۲ درصد از جمعیت جهان به این صنعت وابسته است. ۴۰ درصد جمعیت جهان در خطوط ساحلی زندگی می‌کنند. صنعت آبزی‌پروری روزانه ۴۰۰ هزار تن آبزی صید می‌کند.
بخش عمده صنعت شیلات در نواحی ساحلی مستقر شده‌اند. در این مناطق کمیت و کیفیت ماهی صیدشده، مستقیماً نتیجه کیفت آب دریا یا اقیانوس است. مدیریت ضعیف این قبیل موضوعات ضرر اقتصادی و زیست‌محیطی جبران‌ناپذیری به همراه خواهد داشت».
پروژه ابتکاری برای نجات جنگل‌های حرا
لازم به ذکر است که استفاده و الگوبرداری از تجربه بعضی کشورها می‌تواند مفید باشد. به عنوان مثال اکنون می‌دانیم که پرورش میگو در نوار ساحلی علاوه بر آن آنکه اشتغال‌زایی بالایی به همراه دارد نقش قابل‌توجهی در آلودگی‌زدایی آب، بازی می‌کند. تجربه اندونزی نشان می‌دهد که عدم استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و افزودنی‌ها در صنعت پرورش میگو نه تنها درآمد فعالان این صنعت و بازار را تا سه برابر افزایش خواهد داد بلکه باعث تولید یک منبع غذایی پایدار و آلی می‌شود و در عین حال به چرخه زیست‌محیطی ساحل کمک می‌کند. به همه این‌ها کاهش جنگل‌زدایی و آلودگی آب را هم اضافه کنید. در پروژه مبتکرانه‌ای که در اندونزی آغاز شده است مردم به پرورش نوع خاصی از میگو تشویق می‌شوند. هدف اصلی آن است که به بقای جنگل‌های حرای این کشور کمک شود. این برنامه ضمن افزایش امنیت مالی مردمان محلی، تغییرات اقلیمی را کند می‌کند.
ارسال نظر