تورم و فقر همه ایرانیان را می بلعد؟

افزایش خط فقر از ۹۵۰ هزار تومان در ابتدای دهه ۹۰ به بالای ۱۰ میلیون تومان در انتهای سال گذشته، بسیاری از تحلیلگران و پژوهشگران اقتصادسنجی داخلی و ناظران خارجی را نسبت به چشم اندازهای کوتاه مدت و میان مدت بهبود وضعیت اقتصادی طبقات متوسط و فرودست و به طور کلی ۸ دهک درآمدی در کشور، بسیار بدگمان کرده است. 

سقوط همگانی در گودال فقر مطلق

به عبارتی دیگر افزایش شدید شاخص قیمت مصرف کننده و تورم ۷۳۴ درصدی در یک دهه گذشته همراه با رشد اقتصادی منفی ۴ درصدی در بازه زمانی یاد شده، بسیاری از مردم را به گرداب فقر کشانده و باعث تخریب کامل طبقه متوسط درآمدی ایرانیان شده است. شایان ذکر است که تنها دو سال از بازه زمانی مذکور، ایران تحت تحریم های خارجی نبوده و با این حال دستکم سه ناآرامی فراگیر معیشتی در کشور در همین دهه رخ داده است که مبین میزان امیدواری ایرانیان نسبت به بهبود وضعیت اقتصادی خانوارهایشان است.

فقر فراگیر برای همه!

سرعت افزایش فقر مطلق در ایرانیان به رقم هولناک ۲۰ درصد در سال رسیده است و در صورتی که تنها فرض را بر این بگذاریم که فقط یک پنجم دهک های درآمدی خانوارها درگیر فقر مطلق باشند (که به گواه آمار دولتی بیش از سه چهارم ایرانیان دچار وضعیت ابتلا به فقر مطلق هستند)  با تداوم این وضعیت در چهار سال آینده به فقر مطلق دچار خواهند شد. با توجه به تدوام سیاست های انبساطی پولی در نیمه نخست سال جاری و شکسته شدن رکورد افزایش پایه پولی و نقدینگی در کشور، افزایش فراگیر فقر مطلق به هیچ وجه دور از گمان نخواهد بود. سیاست های اقتصادی یک دهه گذشته به رغم وجود دو دولت با رویکردهای سیاسی و اجتماعی متفاوت منجر به فقر فراگیر در کشور بوده است و به هیچ وجه تکرار شعارهای پوپولیستی متکی بر پول پاشی های فاقد پشتوانه عقلی و اقتصادی و همچنین سیاست های شعارزده مبتنی بر خودکفایی هرگز، کشور را از این بن بست اقتصادی بیرون نخواهد آورد.