تبعیضی آزاردهنده در پرداخت حقوق بازنشستگان

الان کارمندان سازمان تامین اجتماعی که از پول ما کارگران حقوق می‌گیرند، وضعیت‌شان به نسبت بازنشستگان کارگری خیلی بهتر است. متوسط حقوق این کارمندان ۹ میلیون تومان است درحالیکه متوسط حقوق بازنشستگان سازمان، ۴ میلیون تومان است؛ این یک تبعیض آزاردهنده است؛ بازنشسته اینها را می‌بیند و مدام رنج می‌کشد. در این شرایط، هشدار می‌دهیم که دارند جایگاه خودشان را در میان بازنشستگان که یک جمعیت ده میلیونی است، از دست می‌دهند.

دولت همچنان از پرداخت ۸۹ هزار میلیارد تومانِ قانون بودجه ۱۴۰۰ استنکاف می‌ورزد؛ سال به پایان نزدیک شده و جیب سازمان تامین اجتماعی همچنان خالیست؛ این سازمان ماهانه ۵ هزار میلیارد تومان کسری بودجه دارد؛ در چنین شرایطی، اوضاع معیشتی میلیون‌ها بازنشسته و مستمری‌بگیر کارگری در سال آینده چگونه خواهد بود؟

مذاکرات جدی دستمزد ۱۴۰۱ تا پایان بهمن کلید می‌خورد و بازنشستگان توقع دارند ماده ۴۱ قانون کار به همراه ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی برای سال آینده اجرایی شود و این در حالیست که بحران منابع و مصارف سازمان تامین اجتماعی به مرحله‌ای خطرساز و جدی رسیده است.

نصرالله دریابیگی (رئیس کانون بازنشستگانِ کارگری استان مازندران و دبیر اجرایی خانه کارگر این استان) در گفت‌وگوی زیر تاکید می‌کند اگر دولت فکری اساسی نکند و به تبعیض میان صندوق‌های بازنشستگی خاتمه نبخشد، بحران در سازمان تامین اجتماعی و در معیشت بازنشستگان، به مرحله‌ی غیرقابل بازگشت نزدیک می‌شود.

۸۰ درصد بازنشستگان زیر خط فقر: هشت میلیون نفر از جمعیت کشور

کمیسون تلفیق مقرر کرده سال آینده ۹۰ هزار میلیارد تومان به تامین اجتماعی پرداخت شود؛ به نظر شما با این پرداخت فرضی که البته مشخص نیست محقق شود یا خیر، وضعیت بازنشستگان کارگری در سال بعد چگونه خواهد بود؟

همه می‌دانیم وضعیت بازنشستگان کارگری اصلاً خوب نیست؛ حدود ۴ میلیون بازنشسته و مستمری‌بگیر تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی داریم که اگر این عدد را ضربدر ابعاد خانواده متوسط بکنیم، حدود ده میلیون نفر از جمعیت کشور، خانواده‌ی بزرگِ بازنشستگان تامین اجتماعی هستند که ۸۰ درصد این جمعیت، با سختی بسیار زندگی می‌کنند.

چه تورم رسمی را در نظر بگیریم و چه سبد معیشت، باید بگوییم در دهه‌های گذشته هیچ زمان حقوق بازنشستگان براساس الزامات قانون افزایش نیافته است، یعنی هم ماده ۴۱ قانون کار اجرا نشده و هم مواد ۹۶ و ۱۱۱ قانون تامین اجتماعی. در بحث همسان‌سازی نیز تعلل‌های بسیار صورت گرفته و هیچ وقت شاهد اجرای عادلانه و قانونیِ همسان‌سازی حقوق بازنشستگان کارگری نبودیم.

در دولت احمدی‌نژاد در اجرای همسان‌سازی به ساحت بازنشستگان توهین شد؛ آمدند در فیش‌ها نوشتند «پرداخت یارانه»! در صورتیکه کارگران بازنشسته که از شریف‌ترین و مظلوم‌ترین اقشار جامعه هستند و سی سال یا سی و پنج سال در صنایع کشور فعالیت کرده‌اند، از جیب خودشان حقوق می‌گیرند یعنی از منابع تامین اجتماعی حقوق می‌گیرند و نیازی به یارانه ندارند. هیچ زمان منابع دولتی برای این قشر وجود نداشته و ندارد.

در دولت احمدی‌نژاد به طور مشخص در مورد همسان‌سازی چه گفتند؟

در دولت احمدی‌نژاد همسان‌سازی را اجرا کردند اما در فیش حقوقی، برای مبلغی بین ۱۲ تا ۸۰ هزار تومان که به حقوق هر بازنشسته اضافه شد و البته ثابت ماند و با افزایش حقوق سالیانه زیاد نشد، نوشتند پرداخت یارانه. این کار بسیار توهین‌آمیز بود. در دولت آقای روحانی، با پیگیری‌هایی که انجام شد و تلاش‌های فراکسیون کارگری مجلس و همکاری وزیر کار و مدیرعامل وقت سازمان، تا اندازه‌ای همسان‌سازی مطلوب بود، البته فقط تا اندازه‌ای. گناه آن نیز بر گردنِ خلف وعده‌ی دولت است؛ در سال ۹۹ از ۵۰ هزار میلیارد تومانی که به سازمان اختصاص داده بودند، فقط ۳۲ هزار میلیارد تومان پرداخت شد.

در سال ۹۹ نیز ۸۹ هزار میلیارد تومان اعتبار در قانون بودجه ۱۴۰۰ برای پرداخت به تامین اجتماعی در نظر گرفتند که آن نیز اجرایی نشده؛ تا امروز یک ریال به سازمان پرداخت نشده. تامین اجتماعی امروز با چالش عظیم اقتصادی مواجه شده است؛ بیش از ۱۲۰ هزار میلیارد تومان به بانک رفاه بدهکار است؛ این رقم بسیار بزرگ است. سازمان هر ماه برای پرداخت حقوق بازنشستگان از بانک رفاه استقراض می‌کند.

انتظار بازنشستگان از مذاکرات مزدی امسال چیست؟

شما انتظارتان از مذاکرات مزدی امسال چیست؛ در همین ماه، مذاکرات جدی دستمزد ۱۴۰۰ کلید می‌خورد؛ شما به عنوان نماینده بازنشستگان از این مذاکرات چه توقعی دارید؟

فقط قانون؛ هم تورم و هم سبد معیشت، هر دو در تصمیم‌سازی دیده شود. اینکه معاون وزیر تعاون می‌فرماید، خط فقر ۴ میلیون تومان است، یا اطلاعی ندارد یا خود را به ندانستن زده است. در هر استانی که نگاه کنید، تورم به شدت افسارگسیخته است و قدرت خرید کارگران و بازنشستگان در همین چندماه اخیر به شدت کم شده است.

اینکه فقط شعار بدهند و حرف بزنند، هیچ دردی را دوا نمی‌کند؛ شعار دادن، کار ماست، کار نهادهای کارگری است؛ ما براساس قانون باید حرف بزنیم، مطالبه کنیم اما کار مسئولان، شنیدن این مطالبه‌گری‌ها و پاسخگویی است. ما در جلسات بارها این حرف‌ها را تکرار کرده‌ایم، نامه نوشته‌ایم و حتی تجمع برگزار نموده‌ایم اما پاسخی نگرفته‌ایم.