قیمت گوشت در سراشیبی سقوط / سیگنال مرکز آمار به بازار

قیمت گوشت دغدغه هیشگی مردم است و در سال های اخیر شاهد افزایش افسار گسیخته قیمت گوشت و مرغ هستیم. گزارشی که اخیراً از سوی مرکز آمار ایران منتشر شده نشان می‌دهد که در ارزیابی‌های انجام شده در آذرماه امسال، جمعیت دام سبک که در مزارع دامپروری کشور پرورش یافته، به ۶۲ میلیون رأس رسیده که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل، حدود یک درصد کاهش داشته است. از این تعداد، ۴۶.۴ میلیون رأس را گوسفندان و بره‌ها و ۱۵.۶ میلیون رأس دیگر را بزها و بزغاله‌ها تشکیل می‌دهند.

تعداد دام سبک پروارشده در پاییز سال‌جاری ٥,٢ میلیون رأس بود که نسبت به پاییز گذشته ٩ درصد کاهش یافته است. تعداد «گوسفند و بره» و «بز و بزغاله» پروار شده در این فصل به ترتیب ٣.٦ و ١.٦ میلیون رأس گزارش شده است.

تعداد «بره» و «بزغاله» متولد شده در فصل پاییز به ترتیب ٦,٦ و ٢.١ میلیون رأس بوده است که نسبت به مدت مشابه سال قبل به‌ترتیب ۲۰ درصد و ٩ درصد افزایش داشته است.

قیمت‌گذاری گوشت در ایران می‌تواند تحت تأثیر عوامل متعددی قرار گیرد، از جمله عرضه و تقاضا، هزینه‌های تولید و نگهداری دام، واردات و صادرات، تغییرات اقتصادی، تورم، و سیاست‌های دولتی مربوط به یارانه‌ها و تعرفه‌ها. در ایران، مقامات دولتی اغلب قیمت‌های مصوبی را برای گوشت و سایر کالاهای اساسی اعلام می‌کنند تا از نوسانات شدید قیمت جلوگیری کنند و کالاهای اساسی برای شهروندان قابل دسترس باشد.

در مواردی، نظارت بر قیمت‌ها و حمایت‌های مالی دولت موجب تثبیت قیمت گوشت در بازار می‌شود، اما به‌دلیل تغییرات اقتصادی و سایر فاکتورها، قیمت‌ها ممکن است در طول زمان تغییر کنند. همچنین ممکن است انواع مختلفی از گوشت مانند گوشت قرمز، مرغ، و گوشت گوسفند، هر کدام دارای قیمت‌گذاری جداگانه‌ای باشند که بر اساس شرایط بازار و سیاست‌های دولتی تعیین می‌شوند.

در نهایت، هنگام بررسی قیمت‌گذاری گوشت در ایران باید در نظر داشت که قیمت‌ها می‌توانند به دلیل مواردی مانند مسائل زیست‌محیطی، شرایط جوی، بیماری‌های دامی و سیاست‌های صادراتی تحت تأثیر قرار گیرند. بحران‌های اقتصادی جهانی مانند تحریم‌ها، تنش‌های سیاسی و حتی پاندمی‌های جهانی مانند COVID-19 نیز می‌توانند بر تولید داخلی، واردات و بهای نهایی گوشت تأثیر بگذارند.

برای کسب اطلاعات دقیق و برداشتن گام‌های عملی در خرید گوشت، مراجعه به فروشگاه‌هایی که قیمت‌های روزانه را ارائه می‌کنند یا استفاده از نرم‌افزارهایی که سرویس‌های تحویل مواد غذایی را ارائه دهند، می‌تواند مفید باشد. این منابع معمولاً اطلاعات مربوط به هزینه‌های به‌روز و مقایسه قیمت‌ها در مناطق مختلف را فراهم می‌کنند.

در طولانی مدت، دولت و سازمان‌های مربوطه ممکن است با توجه به نیاز بازار و اقتصاد، سیاست‌ها و قوانین جدیدی را برای تنظیم بازار گوشت اجرایی کنند. این تصمیمات می‌توانند شامل حمایت‌های مالی برای تولیدکنندگان دام، وضع تعرفه‌های گمرکی برای تنظیم قیمت‌های وارداتی و یا ارائه یارانه‌ به مصرف‌کنندگان برای کاهش فشار اقتصادی بر آن‌ها باشد.