الزام داروخانه برای استفاده از دستگاه پز

بهرام عین‌اللهی وزیر بهداشت در خصوص عدم استفاده از کارتخوان در داروخانه‌ها، گفت: این موضوع تخلف است و هرفردی که بیمه است باید از طرح دارویار استفاده کند؛ یعنی آن داروهایی که طرف قرارداد بیمه است، زمانی که کارت می‌کشند، سهم بیمه خود را بعدا دریافت کنند.

در شروع قرن بیستم با توسعه صنعت، داروخانه ها از جایی که در آن مکان دارو توسط داروساز ساخته میشد به مکانی برای فروش داروی تولید شده تبدیل شدند. در نتیجه جایگاه کمرنگی در جامعه پیدا کردند و  وجهه داروسازان نیز افت کرد از منظر اقتصادی نیز داروخانه متضرر شدند. به نوعی چون واسطه ای میان تولید و توزیع ایجاد  شده بود. محورهای مالی این شغل تحت تاثیر قرار گرفته بود .

داروخانه مکانی  برای فروش دارو نیست

تا سال ۱۹۵۰ و ۶۰ به انواع مختلفی مکانیسم جبران اقتصادی در داروخانه در حال اصلاح بود. یعنی در سالهای ۱۹۱۰ تا ۲۰ فن ترکیب مواد توسط داروسازان مثل قبل مورد نیاز نبود و اقتصاد داروخانه ها تحت فشار قرار داشت. داروخانه برای جبران اقتصاد خود  ترکیب کردن مواد مختلف و عرضه نوشیدنی به مردم روی آوردند. نوشیدنی های معروفی مثل پپسی و کوکا کولا یادگارهای همان دوره هستند و داروسازان آن را درست کردند. هنر و دانش داروسازان برای ترکیب مواد و ساخت دارو به کار نمی آمد بنابراین با ساخت نوشیدنی ها خوش طعم با کاربردهای درمانی فعالیت خویش را ادامه دادند . نمونه آن هم  همین  نام پپسی است که به نام یک بیماری بنام دیس پپسیا  یا سو هاضمه  چراکه نوشیدنی بوده که با خوردن ان سوهاضمه رفع میشد و داروخانه با فروش این قیبل نوشیدنی ها رونق اقتصادی خودد را باز گرداندند. یا به همین نحو در داخل داروخانه ها قرعه کشی وفروش  آب نبات برای کودکان انجام میگرفت. تا سال ۱۹۶۰ که جایگاه حرفه ای داروخانه به عنوان یک کادر عضو درمان یا نظام سلامت زیر سئوال میرود. به نوعی با بقالی تفاوتی نداشت. تا اینکه یک داروخانه در ایالات متحده شروع میکند با تغییر روند در مدت ده سال،روند را برمی گرداند. با سه اقدام داروخانه خود ر ا ازسایرین متمایز میکند. اول اینکه برای داروخانه خود فضای پذیرش طراحی میکند یعنی یک فروشگاه را تبدیل به مرکز ارائه خدمت تبدیل کند. داروخانه در دنیای امروزی محل فروش دارو نیست بلکه محل ارائه خدمات دارویی است که یکی از آن خدمات، فروش دارو است. با بازارهای محدود درهمان دوره شروع به ساخت پرونده برای بیماران میکند. با علم به اینکه بیمار نیاز به فضای محرمانه داشته باشد، گوشه ای از داروخانه خود را برای حفظ حریم بیمار و ارائه مشاوره تعبیه کرد.

مردم از این روند احساس رضایت و دلخوشی داشتند مردم همیشه بدنبال یک چیز دارای ارجحیت هستند چیزیکه بهتر است و من را تحویل میگیرد و به نیازهای من توجه میکند در سال ۱۹۶۰ این داروخانه رونق میگرند و بقیه داروخانه ها از شلوغی این مرکز منجر به تغییر روند داروخانه در تحویل دارو است. قبلاتصور این بود که بیمار و بیماری او راضی است که بین بیمار و پزشک باید محفوظ بماند و داروساز فقط باید دارو را تحویل بیمار دهد و با روند درمان بیمار کاری نداشته باشد. ام امروزه داروساز از هر تلاشی برای ارایه خدمات دارویی نباید فروگذرا کند. یک از خدمات دارویی این است که من دارو را در بستری زیر نظر یک نیروی متخصص به اسم داروساز که حداقل ۶سال تحصیل کرده است تحویل بیمار خواهم داد . چون این کالا با ماست و شیر و پنیر که درداخل بقالی است کاملا متفاوت است. خراب شدن و فاسد شدن ماست ودوغ منجر به عدم استفاده مشتری میشود ولی اگر شخصی داروی اشتباه و یا تاریخ گذشته مصرف کند منجر به مرگ بیمار میشود.

چرا داروخانه ها کالای ارایشی و بهداشتی میفروشند؟

حاجی میری پاسخ داد: داروخانه برای بقای اقتصادی خود در هر  مقطعی از تاریخ یک کالای جایگزینی را پیدا میکنند. در اوایل قرن بیستم فروش نوشیدنی های درمانی و قرعه کشی کالاهای فانتزی بود  مصداق چنین چیزی در ایران همین فروش کالاهای  آرایشی و بهداشتی و انواع مکمل ها در داروخانه است. را ازمحلی برای ارایه خدمات دارویی دور میکند. تمام داروخانه های تازه تاسیس کشورمان هزینه های خیلی خوبی میدهند و ظاهر بسیار جذابی درست میکنند و بیش از گذشته در حال دور شدن از از مرکزی برای ارایه خدمات سلامت هستند آنها میخواهند به شما القا کنند که اینجا یک فروشگاه شیک است. چون مکمل های ورزشی خیلی شیک را پشت شیشه میگذارند.

وی گفت: متاسفانه در این داروخانه ها شما هرگز نمیشنوید که میتوانید در این مرکز مشاوره دارویی دریافت کنید و یا از نحوه مصرف داروهای خود اطلاعات بگیرید. ولی به وفور میبیند که تخفیف های جالبی برای فروش مکمل و لوازم آرایشی و بهداشتی وجود دارد. ادبیات این مدلی مربوط به فروشگاه است نه یک مرکز ارایه خدمات دارویی و سلامت. تا زمانی که دارو در ایران یک کالا محسوب میشود وضع همین است و حتما بازیگرانی در دنیای کسب و کار هستند که بهتر از داروسازان میتوانند دارو را عرضه کنند.

این پزشک داروساز بیان کرد: فروش اینترنتی دارو هم مشمول همین موضوع است. چون کالا است پس افرادی هستند که کالا را بهتر را ارایه میدهند. اما هنگامی که ما دارو را به عنوان یک خدمت بشناسیم و بعنوان یک کالای سلامت که عرضه ان باید ذیل خدمات اتفاق بیافتد در آن زمان خیالمان راحت خواهد شد داروخانه هم جایگاهش را پیدا خواهد کرد. این اتفاقی است که در کل دنیا رخ داده است یک قطره چشمی در یک داروخانه کشور پیشرفته ۳۰ دلار است شما پول قطره را جدا پرداخت میکنید و همین که داروساز برای شما نحوه استفاده از آن را توضیح میدهد و ملاحظات مصرف آن را یاد آور میشود و از بروز عوارض در مصرف آن هشدار های لازم را میدهد.و نحوه رفع عوارض نیز راهکارهای لازم را ارایه میدهد . اما این ۳۰ دلار را چه کسی پرداخت میکند ؟ بیمه کشورها پرداخت میکند یعنی مردم پرداخت نمیکنند حال سیوال این است که چرا بیمه باید این هزینه را پرداخت کند؟

چرا برای یک بیمار فشارخونی که داروساز ۱۵ دقیقه زمان برای نحوه مصرف دارو توضیحاتی ارایه میکند بیمه و دولت کشور حاضر هستند پول بدهند؟

وی بیان کرد: تصور و نحوه فکر این دولت ها این است که با هزینه ۳۰ دلاری در این مقطع میتوان از هزینه ۳۰۰ هزار دلاری در آینده پیشگیری کرد. در آینده که این بیماران با عدم مصرف درست داروهای خود دچار سکته قلبی میشود و در بخش مراقبتهای ویژه بستری میشوند هزینه های زیادی را به بیمه و جامعه تحمیل میکنند. بنابراین  دولت‌ها از هزینه های زیاد برای بعد با این نحوه مدیریت درمان پیشگیری می‌کند. خیلی از کشورهای همسایه ما که از نظر اقتصادی اوضاع بهتری از ما هم ندارند در این راستا بهتر قدم برداشته اند.

در انتها حاجی میری بیان کرد: باید داروخانه ها مراکز ارایه خدمات شده و خود را از قالب فروشگاه خارج کنند.