این کالای اساسی جیره بندی شد!

احمد خانی نوذری سرپرست معاونت توسعه بازرگانی وزارت جهاد کشاورزی در نامه ای به روسای سازمان های جهاد کشاورزی استانها  در خصوص عرضه شکر در سامانه بازارگاه نوشت: با عنایت به بند ۲مصوبات هفتمین جلسه تنظیم بازار محصولات کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی در تاریخ ۱۴۰۲/۱۰/۱۰ مبنی بر عرضه شکر در سامانه بازارگاه، فاز اول توزیع شکر در سامانه بازارگاه به صورت سهمیه بندی استانی و براساس دستور العمل نحوه فعالیت اعضای زنجیره تامین و توزیع شکر در سامانه بازارگاه انجام می‌شود.

لذا خواهشمند است دستور فرمایید معاونین و دفاتر استان نسبت به رعایت موارد ذکر شده در راهنمای فعالیت کاربران وزارت جهاد کشاورزی در خصوص توزیع شکر خام و سفید در سامانه بازارگاه اقدامات لازم را به عمل آورند و کاربران معاونت بازرگانی سازمان جهاد کشاورزی استان به منظور ایجاد دسترسی برای فعالیت بر اساس راهنمای مذکور در خصوص شکر به دبیرخانه شورای اجرایی مدیریت زنجیره تامین و توزیع نهاده‌های کشاورزی معرفی شوند.

سهمیه بندی کالاهای اساسی

سهمیه بندی کالاهای اساسی به معنای تعیین حداکثر مقدار یا تعداد کالاهای اساسی که یک فرد یا خانوار می تواند در یک دوره زمانی خاص خریداری کند است. این سهمیه بندی معمولاً توسط دولت یا مقامات مربوطه برای کنترل و مدیریت توزیع کالاهای اساسی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از سهمیه بندی، جلوگیری از نابرابری و تخصیص مناسب منابع است که از طریق تعیین حداکثر مقدار قابل خرید برای هر فرد یا خانوار، میزان مصرف متوسط را تنظیم می کند.

تامین کالاهای اساسی

سهمیه بندی کالاهای اساسی به معنای تعیین حداکثر مقدار یا تعداد کالاهای اساسی که یک فرد یا خانوار می تواند در یک دوره زمانی خاص خریداری کند است. این سهمیه بندی معمولاً توسط دولت یا مقامات مربوطه برای کنترل و مدیریت توزیع کالاهای اساسی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از سهمیه بندی، جلوگیری از نابرابری و تخصیص مناسب منابع است که از طریق تعیین حداکثر مقدار قابل خرید برای هر فرد یا خانوار، میزان مصرف متوسط را تنظیم می کند.

نقش دولت در این زمینه

نقش دولت در سهمیه بندی کالاهای اساسی بسیار حیاتی است. دولت معمولاً مسئول تعیین و اجرای سیاست های سهمیه بندی است که هدف آن کنترل و مدیریت توزیع عادلانه و متوازن کالاهای اساسی به تمام اقشار جامعه است. برخی از نقش های دولت در این زمینه عبارتند از:

۱- تعیین سهمیه: دولت مقادیر مشخصی را برای خرید کالاهای اساسی توسط هر فرد یا خانوار تعیین می کند. این سهمیه معمولاً براساس نیازها و ظرفیت های مالی هر فرد و خانوار تعیین می شود.

۲- توزیع منابع: دولت مسئول توزیع منابع مالی و اقتصادی برای تأمین کالاهای اساسی است. این منابع می تواند شامل تسهیلات مالی، تسهیلات اعتباری یا حمایت های دولتی باشد.

۳- کنترل قیمت: دولت معمولاً قیمت های کالاهای اساسی را کنترل می کند تا جلوی افزایش ناپایدار قیمت ها را بگیرد و قیمت ها را در محدوده قابل قبولی نگه دارد.

۴- نظارت و بازرسی: دولت مسئول نظارت و بازرسی بر فروشگاه ها و بازارها است تا از رعایت قوانین و مقررات مربوط به سهمیه بندی و کنترل توزیع کالاهای اساسی اطمینان حاصل کند.

۵- آموزش و اطلاع‌رسانی: دولت مسئول آموزش و اطلاع‌رسانی به عموم مردم درباره سهمیه بندی و روش های خرید کالاهای اساسی بهینه است تا همه افراد بتوانند از این سیستم بهره ببرند.

به طور کلی، دولت با تعیین سیاست ها و اعمال قوانین و مقررات مربوطه، تلاش می کند تا توزیع عادلانه و برابر کالاهای اساسی را در جامعه تضمین کند و نابرابری های اجتماعی را کاهش دهد.