در تفاهمنامه ۴۰ میلیارد دلاری با روسها چقدر برد کردیم؟
استاد دانشگاه صنعتی شریف گفت: وقتی با شرکتهای بزرگ نفتی جهان قرارداد منعقد میکنیم مکمل هم هستیم ما منابع سوخت فسیلی داریم و آنها فناوری و بازار مصرف دارند، اما وقتی کنار روسیه قرار میگیریم رقیب هم هستیم، هیچکدام مصرفکننده نیستیم.
هاشم اورعی ، درباره تفاهمنامه ۴۰ میلیارد دلاری سرمایهگذاری روسیه در ایران اظهارکرد: برای نحوه ارتباط روسیه با ایران باید به تاریخ مراجعه کنیم، روسیه کارنامه خوبی در مقابل ایران نداشته و مهمتر اینکه مشکل اصلی این است که روسیه در بازار بینالملل رقیب ایران است و کسی قاعدتا به رقیب خود اعتماد نمیکند.
وی افزود: مسئله مهم این است که وقتی با شرکتهای بزرگ نفتی جهان قرارداد منعقد میکنیم مکمل هم هستیم ما منابع سوخت فسیلی داریم و آنها فناوری و بازار مصرف دارند، اما وقتی کنار روسیه قرار میگیریم رقیب هم هستیم، هیچکدام مصرفکننده نیستیم و این شک و شبهه را زیاد میکند.
این استاد دانشگاه صنعتی شریف در ادامه به اقدامات روسیه در حوزه انرژی ایران پرداخت و گفت: اگر مقایسهای از رفتار روسیه در مقابل ایران داشته باشیم متوجه تناقض در عملکرد روسها میشویم، مثلا برای احداث نیروگاه برق هستهای قراردادی با این کشور منعقد شد، سوخت و یا در واقع پسماند استفاده شده را که حرارت بالایی دارد ابتدا وارد استخری میکنند تا خنک شود، سپس سالها در اتاقک فلزی قطور نگهداری میکنند، صفر تا صد پروژه نیروگاه بوشهر دست روسها بوده اما وقتی این استخر پر و بنا شد از روسیه اتاقک خریداری شود، روسها این اتاقک را به ایران نفروختند و کلی مشکلات برای ایران ایجاد کرد بنابر این هم به لحاظ سابقه تاریخی و هم به لحاظ اینکه در صحنه بینالملل انرژی رقیب روسیه هستیم قرارداد ۴۰ میلیارد دلاری به هیچوجه قرارداد برد-برد نیست.
وی بیان کرد: وقتی تفکر همکاری حاکم باشد و در شرایط پایاپای مذاکره میکنیم به نفع همه خواهد بود و بخشی از غنائم توافقات تقسیم میشود اما نظام فعلی روسیه یک نظام کاملا تمامیتخواه است، به هیچ عنوان اینگونه نیست که بخواهد منافع خود را با ایران تقسیم کند.
اورعی تاکید کرد: یادمان بماند روسیه امروز سودای امپراطوری روسیه را در سر دارد و اگر با ایران مذاکره میکند از بالا به پایین است و در هیچ زمانی حاضر نخواهد شد سهمی از غنائم را به ایران اختصاص دهد روسیه از ایران به عنوان ابزاری در مقابل غرب استفاده میکند.
اصلا کلا کشورهای قدرتمندجهانی خوی تمامیت خواهی دارندولی ما چون باشرکتهای خریدارو صاحب تکنولوزی قراردادمی بندیم با دولتها فرق میکنندشرکتها معمولا اقتصادی فکرمیکنن د نه مثل دولتها امنیتی سیاسی اقتصادی،،،