مدرسه مخفی کودکان داعشی لو رفت

آموزگاران در این پروژه یکساله از هلسینکی با استفاده از پیام رسان واتس‌اپ به کودکان مقیم اردوگاه الهول در سوریه آموزش می‌دادند، زبان فنلاندی و انگلیسی در کنار ریاضیات و تاریخ محورهای اصلی رد و بدل پیام‌ها میان آنها با این کودکان است که البته به صورت مخفیانه انجام می‌شده است.

به نقل از یورو نیوز، اردوگاه الهول در شمال سوریه را باید بزرگترین اردوگاه خانواده‌های آواره داعشی دانست که شمار زیادی زن و کودک در آن نگهداری می‌شوند.

ایده این کار ابتدا بواسطه برگزاری کلاس‌های درسی آنلاین به خاطر قرنطینه کرونایی به ذهن یوسی تانر، فرستاده ویژه فنلاند در امور حقوق اولیه کودکان فنلاندی در سوریه و همکارانش افتاد. او می‌گوید: «الهول اردوگاه مملو از بدبختی و بیچارگی است. به ویژه در مقوله آموزش هیچ نظارتی در آن وجود ندارد.»

اینگونه بود که ایلونا تایملا، با تخصص آموزش به دانش آموزان فنلاندی مقیم خارج و یک همکار دیگرش از سوی بنیاد آموزش فنلاند برای انجام این پروژه آنلاین استخدام شدند. این درحالی بود که داشتن تلفن در اردوگاه ممنوع بود و از سوی دیگر به دلیل حساسیت موضوع، عامه مردم در فنلاند هم در جریان این پروژه قرار داده نشده بودند.

در گزارش خبرگزاری فرانسه مشخص نشده که چگونه این کودکان در حالیکه داشتن تلفن هم در الهول ممنوع بوده به اینترنت و پیام رسان واتس‌اپ دسترسی داشته‌اند. با این حال اکنون حدود شش ماه پس از پایان این دوره آموزشی، ایلونا از خاطره روز اول می‌گوید. این آموزگار فنلاندی که حالا درخواست‌های همکاری از دیگر مناطق بحران خیز نظیر میانمار را دریافت کرده می‌گوید همان روز اول هشت نفر ثبت نام کردند و خیلی سریع تعدادشان به ۲۳ نفر رسید. اولین کلاس درس هفتم ماه مه ۲۰۲۰ شروع شد و ایلونا با نشان دادن تصویری سلفی از خود با اشاره به آفتابی بودن هوا در هلسینکی، از آب و هوای اردوگاه پرسید.

حدود ۶۰ هزار نفر که اغلب‌شان زنان و کودکان داعشی هستند در این اردوگاهی که «شهری چادری» است، «زندگی» می‌کنند. برای این کودکان که اغلب مادران خارجی دارند واژه‌هایی نظیر ساختمان و خانه، واژه‌های غریبی است چرا که مدتهاست خانه آنها چادرهای این اردوگاه است.

ایلونا تایملا می‌گوید بیش از آنکه از دست این مادران که برای پیوستن به همسران داعشی خود همراه با کودکان خردسال خود راهی سوریه شده بودند و اکنون در چنین شرایطی مجبور به زندگی هستند عصبانی باشد، دلش به حالشان می‌سوخته است. او و همکارانش بارها در این مدت نگران وضعیت سلامت، بهداشت و ایمنی کودکان بوده‌اند و هر بار که متوجه مشکلی در اردوگاه می‌شدند یا می‌شنیدند که جاری شدن باران و سیل به چادرها آسیب زده، نگران‌تر می‌شدند.

او با احساس غرور از اینکه «معلم الهول» خوانده شود، می‌گوید در حال یادگیری مستمر تکنولوژی‌های جدید و راههای آموزشی است که بهتر بتواند از راه دور به این دسته از کودکان که نقشی در تعیین سرنوشت خود نداشته‌اند، سواد خواندن و نوشتن بیاموزد و اطلاعات و دانش اولیه برخورداری از یک زندگی مناسب را به آنها منتقل کند. آرزوی ایلونا داشتن یک مرکز آموزشی برای این کودکان در خود خاک فنلاند است.

تاکنون مقامات فنلاندی ۲۳ کودک و ۷ بزرگسال را از این اردوگاه به فنلاند منتقل کرده‌اند و ظاهرا تنها ۱۵ تبعه دیگر فنلاند شامل ۱۰ کودک هنوز در الهول مقیم هستند.