جولان کرونا در این قسمت از هواپیما

ایل جورناله ایتالیا در مطلبی به راه‌های انتقال ویروس کرونا در سفرهای هوایی پرداخت. در این مطلب با عنوان «هوا، وعده‌های غذایی و مدت پرواز: بدین ترتیب ویروس به سوی هواپیماها می‌شتابد! » آمده است: یک تیم تحقیقاتی امریکایی دست به پژوهشی زد که در نوع خود منحصر به فرد است. در ۱۰ پرواز بین قاره‌ای در امریکا رفتارها و تحرکات افراد در بخش اکونومی کلاس مورد بررسی قرار گرفته و انتقال یک بیماری در خلال پرواز را بر پایه این داده‌ها شبیه‌سازی کردند. این تحقیق علمی که در هفته نامۀ مقالات آکادمی ملی علوم امریکا انتشار یافت، ۱۵۴۰ مسافر و ۴۱ نفر از کادر پرواز را به کار گرفت و تعداد ۲۲۹ نمونه محیطی در خلال پرواز را جمع آوری کرد تا بار حقیقی عوامل بیماری زا را اندازه گیری کند. از این تحقیق بیش از ۱۲ مورد از سرایت ویروس‌های دستگاه تنفسی شدید (سارس) و آنفولانزای پاندمیک ویروس H۱N۱ مطرح گردید.

محققان معتقدند که محال است که یک بیماری تنفسی به طور مستقیم از فاصلۀ بیش از یک متر از مسافر بیمار انتقال یابد و این سرایت کرونا به ردیف جلو یا عقب یک مسافر مبتلا محدود می‌گردد. بنابراین برخی سرایت‌ها ممکن است در خلال مدت انتظار در فرودگاه، هنگام سوار شدن یا پیاده شدن رخ داده باشد. همچنین ممکن است برخی مسافران قبل یا بعد از پرواز از منابع دیگری آلوده شده باشند.

تعویض هوا در هواپیما امری مهم تلقی می‌شود. در صورتی که سیستم تهویه خاموش باشد، افرادی که به فردی که سرفه می‌کند، نزدیکترند (۱.۷۶ متر)، در واقع ۱۱ درصد هوای آلوده را تنفس می‌کنند در حالی که افراد دورتر (۴ متر) در معرض این آلودگی قرار نمی‌گیرند.

مسئله دیگر به وعده‌های غذایی مربوط می‌گردد که در خلال آن چند دقیقه ماسک‌ها برداشته می‌شوند. این امر سرایت ویروس را آسان تر می‌نماید. در پروازهای طولانی که دفعات بیشتری این امر اتفاق می‌افتد احتمال این سرایت بیشتر خواهد شد. البته باید این موضوع را مدنظر گرفت که در مورد بیماری‌های مسری مانند کووید-۱۹ و نیز آنفولانزای فصلی برای مسافران پروازهای داخلی و بین‌المللی به تماس‌های نزدیک تر محدود می‌گردد. بدین معنا که میزان خطر به واسطۀ طول مدت پرواز تغییر نمی‌کند بلکه با تماس نزدیک (کمتر از ۲-۱ متر یعنی در همان ردیف یا ردیف مجاور) در همان ۱۵ دقیقۀ بدون ماسک صورت می‌گیرد.

به گفتۀ آژانس‌های بهداشت عمومی جهان عامل اصلی خطر یا سرایت کرونا در هواپیما، نشستن در میان دو ردیفی است که یک مسافر بیمار در آن نشسته است. لیکن این امر ممکن است به صورت دیگری رخ دهد. ۵ مورد بالینی از ردیابی بیماری‌ها از زمان انتقال در هواپیماها (یک مورد سارس و ۴ مورد آنفولانزا) فاش ساختند که ۴۰ درصد انتقال در خارج از دو ردیف صورت گرفته است. این موضوع ثابت می‌شود که حرکت می‌تواند عامل مهمی در انتقال بیماری باشد.

چنین می‌توان نتیجه گیری کرد که الگوهای کامپیوتری انتشار فقط انتشار ناشی از جابه‌جایی یک فرد بیمار از یک محل به محل دیگر را در نظر می‌گیرند. به طور قطع ورای تمامی تحقیقات، برای جلوگیری از سرایت کرونا در هواپیما نگهداشتن ماسک در خلال پرواز به طرز قابل توجهی خطرات مرتبط با ویروس‌ها را دور می‌سازد.