روش های موثر برای درمان لاغری را بشناسید

بر اساس یافته های یک مطالعه توسط محققان آمریکایی، غذا خوردن زودهنگام با محدودیت زمانی (eTRE) در مقایسه با دریافت انرژی کاهش یافته برای کاهش وزن موثرتر است، مخصوصا در مواردی که تغذیه در یک دوره ۱۲ ساعته یا بیشتر انجام می شود.

محدودیت دریافت کالری در حالی که مصرف مواد مغذی کافی را حفظ می کند، می تواند هم طول عمر را افزایش دهد و هم شروع اختلالات مرتبط با افزایش سن را در میمون ها به تاخیر بیندازد، که نشان می دهد این رویکرد برای سلامت انسان نیز ارزشمند است.

علاوه بر این، در یک کارآزمایی تصادفی بر روی انسان در یک دوره ۶ ماهه محدودیت کالری محققان به این نتیجه رسید که ۲ نشانگر زیستی طول عمر شامل سطح انسولین ناشتا و دمای بدن، با محدودیت طولانی مدت کالری در انسان کاهش می یابد.

به گفته محققان، یک استراتژی جایگزین برای محدودیت کالری دریافتی، رژیم غذایی متناوب (IF) است. اگرچه مزایای رژیم غذایی تناوبی در مقایسه با محدودیت کالری هنوز نامشخص است ولی این رژیم در سال های اخیر به عنوان وسیله ای برای کاهش وزن محبوب شده است. شواهد حاصل از یک کارآزمایی ۵۰ هفته ای نشان می دهد که هیچ تفاوت قابل ملاحظه ای در نتایج بین رژیم غذایی متناوب و محدودیت کالری مداوم وجود ندارد.

اما اگر افراد نوعی رژیم غذایی متناوب را تمرین کنند و به طور همزمان کالری دریافتی خود را کاهش دهند، چطور؟ آیا اجرای این روش و بهبود کاهش وزن در بین افراد چاق ممکن است آسان تر باشد؟ این سوالات اهداف مطالعه فعلی بودند که در آن محققان ارزش تغذیه با محدودیت زمانی بین ساعت ۷ صبح تا ۳ بعد از ظهر را در ترکیب با رژیم غذایی کاهش انرژی مورد بررسی قرار دادند.

این رویکرد با رویکردی مقایسه شد که در آن کاهش مصرف انرژی مشابهی وجود داشت، اما مصرف غذا مانند روزه گرفتن در یک دوره ۱۲ ساعته یا طولانی ‌تر پخش می شد. شرکت کنندگان به طور مساوی در گروه غذای زودهنگام با محدودیت زمانی یا گروه کنترل قرار گرفتند. در هر دو گروه، شرکت‌ کنندگان انرژی دریافتی خود را ۵۰۰ کیلوکالری در روز کاهش دادند. علاوه بر این، همه شرکت‌ کنندگان از یک متخصص تغذیه مشاوره دریافت کردند و از آنها خواسته شد که ۷۵ تا ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش کنند.

در ادامه، تحقیقات نشان داد که پیامدهای مشترک اولیه شامل کاهش وزن و چربی بودند در حالی که پیامدهای ثانویه عوامل خطر ناشتا متابولیک قلبی مانند فشار خون، گلوکز ناشتا و سطح انسولین بود.

گروه غذای زودهنگام با محدودیت زمانی به طور متوسط ۶.۳ کیلوگرم در مقایسه با میانگین ۴ کیلوگرم برای گروه کنترل وزن از دست داد و این اختلاف میانگین ۲.۳ کیلوگرم از نظر آماری معنی دار بود. در مقابل، تفاوت معنی داری در کاهش چربی وجود نداشت و هیچ تفاوتی در تنه یا چربی احشایی یا دور کمر درک نشد. گفتنی است که غذا خوردن زودهنگام با محدودیت زمانی به طور قابل توجهی فشار خون متوسط دیاستولیک را تغییر داد که بسیار معنی دار است.

پژوهشگران در پایان به این نتیجه رسیدند که غذا خوردن زود هنگام با محدودیت زمانی به عنوان یک مفید استراتژی کاهش وزن در محدودیت انرژی در مقایسه با غذا خوردن در یک پنجره ۱۲ ساعته و رژیم های تناوبی و روزه داری موثرتر است.