پزشک سالاری نمی گذارد پرستار به حقش برسد!

دوباره روز پرستار از راه رسید تا شاهد پیام‌های تبریک مسئولان و متولیان حوزه سلامت به جامعه پرستاری کشور باشیم. پرستارانی که همیشه در خط مقدم مراقبت از بیماران حضور دارند، اما وقتی نوبت به تلافی و جبران مافات می‌رسد، در آخر صف قرار می‌گیرند.

پرستاران می‌گویند چرا باید حال ما خوب باشد، وقتی برای خدماتی که ارائه می‌دهیم، ارزش و جایگاهی قائل نیستند.

به اعتقاد پرستاران، «روز پرستار» فقط یک روز تقویمی برای آن‌ها است؛ زیرا هنوز نتوانسته‌اند حقوق قانونی خود را طلب کنند و همیشه فقط وعده شنیده اند. در حالی که می‌گویند بیشترین سهم را از ارائه مراقبت‌های بهداشتی و درمانی بر عهده دارند.

پرستاران می‌گویند که به تنهایی بالای سر بیماران حاضر می‌شوند و سختی‌ها را به جان می‌خرند، اما اجر و پاداش این زحمات به جیب دیگران می‌رود.

جامعه پرستاری این سوال را از متولیان نظام سلامت دارد که چرا قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، بعد از گذشت ۱۵ سال از تصویب آن، همچنان اجرا نمی‌شود. چه کسانی مخالف اجرایی شدن این قانون هستند و چرا وزارت بهداشت نمی‌تواند یکبار برای همیشه به پرستاران جواب قانع کننده‌ای بدهد.

آیا جریان پزشک سالار نمی‌خواهد پرستاران از خدماتی که به بیماران ارائه می‌دهند، نفع مالی ببرند و اگر اینگونه است، چرا وزارت بهداشت سکوت کرده است.

می‌گویند قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری را باید به عنوان یک «سند قانونی» یاد کرد که اجازه نمی‌دهند به مرحله اجرا برسد. مگر قرار است چقدر به جیب پرستاران بریزند که نمی‌خواهند این قانون اجرایی شود.

مگر قرار است از جیب پزشکان این پول را بدهند که جریان پزشک سالار نمی‌خواهد پرستاران به حق قانونی برسند.

۱۶ ساعت از ۲۴ ساعت شبانه روز را پرستاران به صورت مستقل در خدمت بیماران بستری در بیمارستان‌ها هستند، در حالی که حداکثر زمان حضور پزشک بر بالین بیمار، یک ساعت هم نمی‌شود.

چرا باید پول خدماتی که پرستاران ارائه می‌دهند، به جیب دیگران برود. در حالی که اگر قصوری و خطایی صورت بگیرد، این پرستاران هستند که باید جوابگو باشند.

پرستاران می‌گویند چرا در دوران کرونا عزیز بودیم، حالا که کرونا فروکش کرده است، ما را اخراج می‌کنند.

به گفته مسئولان سازمان نظام پرستاری، بیش از ۱۰ هزار پرستار طرحی که در دوران کرونا مشغول خدمت بودند، حالا از کار اخراج شده و خانه‌نشین هستند.

پرستاران می‌گویند حال ما خوب نیست، چون برخی‌ها هستند که نمی‌خواهند حال پرستاری خوب باشد.

نظرسنجی‌ها از پرداخت علی الحساب‌کارانه پرستاری بابت اجرای تعرفه‌ها، نشان می‌دهد که نزدیک به ۹۷ درصد بدنه پرستاری از روند پرداختی‌ها راضی نیستند.

جامعه پرستاری می‌گوید که حساب مترون‌ها و سوپروایزرهای بیمارستان‌ها را باید از پرستاران تفکیک کرد، زیرا شرایط آن‌ها با سایر پرستاران فرق دارد.

به گفته پرستاران، پرداخت علی الحساب در آستانه روز پرستار، فقط برای رفع تکلیف بوده است که وزارت بهداشت دنبال آن بود. زیرا، آنچه به حساب پرستاران واریز شده است، حتی علی الحساب هم نیست.

قرار بود پرداخت‌کارانه از محل اجرای تعرفه‌ها، از سه ماه آخر سال ۱۴۰۰ آغاز شود و بودجه و اعتبار آن نیز مشخص شده بود. اما، به رغم تصویب بودجه ۵۲۰۰ میلیارد تومانی تعرفه‌ها در سال ۱۴۰۱، سازمان برنامه و بودجه فقط ۱۰ درصد این اعتبار را تخصیص داده است.

به نظر می‌رسد جامعه پرستاری از حمایت‌های کافی برخوردار نیست و وزارت بهداشت، نمی‌تواند از حقوق پرستاران به نسبت خدماتی که ارائه می‌دهند، دفاع کند.

پرستاران می‌گویند حال ما خوب نیست.