کاهش یک درصد تولید دارو خسارت ۲۰۰ میلیون دلاری دارد

هادی احمدی، در یک گفتگوی رادیویی گفت: یکی از افتخارات کشور در منطقه، صنعت داروسازی ایران است که با افتخار می‌توانیم بگوییم ۹۹ درصد از داروهای مورد نیاز را تولید می‌کنیم.

وی با اشاره به فعالیت ۱۱۴ کارخانه تولید دارو، ۴۳ کارخانه تولید مواد اولیه دارویی و ۴۰ کارخانه تولید داروهای گیاهی در کشور، افزود: از سال ۱۳۷۶ تا امروز نزدیک به ۱۶۰ کارخانه داروسازی اضافه شده است.

احمدی ادامه داد: هیچ کشوری در منطقه به این اندازه نه دانش ما را دارد نه توان ما را دارد و نه این تعداد کارخانه داروسازی را دارد.

وی افزود: صنعت داروسازی یک صنعت پایه و استراتژیک در کشور است و باید نگاهمان یک نگاه ویژه باشد.

عضو هیأت مدیره انجمن داروسازان ایران گفت: متأسفانه نرخ سرمایه گذاری در صنعت داروسازی به دلیل تحریم‌ها و فشارهای قیمتی و تورم کاهش یافته و به پایین‌ترین سطح از نظر استهلاک رسیده و نگاه ویژه‌ای می‌طلبد که به این صنعت توجه شود. چون یکی از بهترین و مهم‌ترین صنایع کشور صنعت داروسازی است که توانسته این همه ارزش افزوده ایجاد کند.

احمدی در توضیح نگاه ویژه به صنعت داروسازی کشور، افزود: نگاه ویژه یعنی اینکه بدانیم اگر یک درصد از تولید دارو کم شود باید ۲۰۰ میلیون دلار هزینه کنیم تا آن یک درصد جبران شود.

وی ادامه داد: همین ۲۰۰ میلیون دلاری که قرار است برای نوسازی صنعت داروسازی بدهند، معادل یک درصد کاهش دارو است که اگر دوستان متوجه شوند نگاهشان به صنعت داروسازی کشور قطعاً عوض خواهد شد.

احمدی تصریح کرد: اما معلوم نیست این ۲۰۰ میلیون دلار که گفته شده قرار است برای نوسازی صنعت داروسازی بدهند، سازوکارش به چه صورت است.

وی با عنوان این مطلب که در همه جای دنیا دولت ناظر و سیاست گذار است، گفت: دولت هیچ وقت به صورت مستقیم در اقتصاد دخالت نمی‌کند، ولی ما می‌بینیم که الان تقریباً یک سوم از شرکت‌های دارویی کشور، دولتی هستند که در واقع شرایط ویژه دارند و بحث ما بخش خصوصی است که بیش از ۷۰ درصد کارخانجات دارویی را شامل می‌شود و متأسفانه نگاه حاکمیت به بخش خصوصی، نگاه ویژه نیست و حرف آنها را نمی‌شنود.

احمدی افزود: بحث ما این است که حرف متخصصین حوزه دارو را بشنوید و عمل کنید ما چیزی اضافه‌تر از هزینه‌ای که کردیم، نمی‌خواهیم.

وی گفت: قیمت گذاری دستوری که دولت انجام می‌دهد بلای جان صنعت داروسازی شده است. هیچ اقتصاددانی نمی‌گوید شما برو تجهیزات کارخانه را با دلار ۵۴ هزار تومان بخر و بیا اینجا با دلار ۲۸,۵۰۰ تومان بفروش و علم اقتصاد این را نمی‌پذیرد.