استفاده از چهره های مشهور در تبلیغات انتخاباتی

روز جمعه ۲۸ خرداد ماه، انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری کشورمان برگزار می‌شود و تا آن زمان کاندیداها رقابت نفسگیری برای جلب رضایت مردم و اخذ رأی آن‌ها برای نشستن بر صندلی ریاست جمهوری خواهند داشت. چهره‌های تأیید صلاحیت شده سه دور مناظره با هم انجام دادند تا برنامه‌هایشان را تشریح کنند.

در انتخابات ریاست جمهوری، معمولاً کاندیداها برای متینگ‌های انتخاباتی یا دیگر برنامه‌های خود سراغ چهره‌های مطرحی می‌روند که طرفداران خاص و پرشماری دارند. در انتخابات ریاست جمهوری، اغلب سلبریتی‌ها و به‌ویژه سینماگران به بازیگران این عرصه تبدیل شده‌اند و در همین انتخابات گذشته، این نقش‌آفرینی آن‌ها بسیار پررنگ بود.

فقط کافی است انتخابات چهار سال پیش (سال ۱۳۹۶) را به یاد بیاورید، جایی که حسن روحانی و سید ابراهیم رئیسی رقابت تنگاتنگی با یکدیگر برای راهیابی به "پاستور" داشتند. روحانی به سراغ اکثر سلبریتی های مهم مثل پرویز پرستویی و امیر مهدی ژوله و… رفت و آن‌ها را به سمت خودش کشاند و همان‌ها با " هشتگ تا ۱۴۰۰ با روحانی" حامی جدی او شدند.

در آن سمت میدان، سید ابراهیم رئیسی هم دست روی دست نگذاشت؛ او در یک حرکت فوق العاده عجیب و غیر منتظره در نشستی با یک چهره جنجالی به اسم "امیرحسین مقصودلو" خواننده زیر زمینی که در خارج از کشور فعالیت موسیقی می‌کند و به "تتلو" شناخته می‌شود دیدار کرد. تتلو در ایران و خارج از کشور، طرفداران پرشماری دارد اما نکته اینجاست که همه آن‌ها معمولاً سن کمی دارند و هنوز قدرت تشخیص خوب از بد را ندارند. با این حال زمان انتخابات، رئیسی با اختلاف کمی رقابت را به حسن روحانی باخت. روحانی ۲۳ میلیون و ۶۳۶ هزار و ۶۵۲ رأی کسب کرد و تعداد رأی  رئیسی، ۱۵ میلیون و ۸۳۵ هزار و ۷۹۴ بود.

برای مثال، دهه ۸۰ را می‌توان زمان ورود سلبریتی‌ها (افراد مشهور) به عرصه انتخابات نام نهاد. آن زمان، مجید مجیدی، رخشان بنی‌اعتماد، مهدی فخیم‌زاده، بهروز افخمی و بقیه چهره‌های مهم عرصه سینما و تلویزیون، فیلم‌های تبلیغاتی برای کاندیداها ساختند و سیاستمداران دیدارهایی تبلیغاتی با سلبریتی‌ها انجام دادند تا به موفقیت جلب نظر مردم برسند یا مثلاً اگر یادتان بیاید "ساسی مانکن" خواننده و سلبریتی معلوم‌الحال، برای "مهدی کروبی" در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸ آهنگ خواند و برای او تبلیغ کرد.

البته این را هم باید اضافه کرد که تبلیغات انتخاباتی فقط مختص سینمایی‌ها نبود و اکثر وزرشی ها هم در این میتیگ و تبلیغات نقش پررنگی داشتند. مثلاً علی کریمی یکی از افرادی بود که دوره پیش از حسن روحانی حمایت کرد. در این بین عادل غلامی (ملی‌پوش مطرح سابق والیبال ایران)، صادق درودگر (رئیس پیشین کمیته فوتسال ایران)، علی‌اکبر استاد اسدی (ملی‌پوش پیشین تیم ملی فوتبال ایران)، تنها بخشی از چهره‌های ورزشی هستند که حمایت رسمی خود را از حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری دوره قبل اعلام کردند.

حالا برای انتخابات ۱۴۰۰ هم عادل فردوسی پور از این قاعده مستثنی نیست و با پیشنهادهای زیاد و گوناگونی از طرف همه نامزدها برای برنامه پرسش و پاسخ در حوزه اجتماعی، جوانان و ورزش مواجه شده است. همان سال‌های پیش هم فردوسی پور پیشنهادات فراوانی از سمت سیاسیون داشت اما به قول "اسکندر کوتی" گزارشگر باسابقه رادیو، "عادل جایگاهش را می‌شناسد." همه باید بدانند او تن به هر کاری نمی‌دهد.

این پیشنهادهای جذاب به عادل، خیلی خوب جایگاه و محبوبیت خیره کننده او در بین مردم را نشان می‌دهد و این را ثابت می‌کند که کاندیداها خیلی خوب می‌دانند فردوسی پور می‌تواند یکی از برگ‌های برنده آ‌ن‌ها باشد، اما آن‌ها، این را درک نکرده اند که مجری سابق صدا و سیما کلاً اهل پذیرش چنین طرح و ایده‌هایی نیست.

عادل فردوسی پور که در تمام سال‌های تهیه و اجرای برنامه نود بر خلاف تمایل مدیران سیما زیر بار عقد قرارداد با اسپانسرها و اپلیکیشن‌ها و اپراتورها یا اصطلاحاً ستاره مربع‌ها نرفت به پیشنهاد کاندیداهای مهم ریاست جمهوری برای برگزاری یک برنامه پاسخ منفی داد.

حتی برخی کاندیداها به عادل فردوسی پور دو پیشنهاد جذاب دیگر ارائه کرده اند یکی اینکه اگر در این راه به آن‌ها کمک کند، تمام موانعی که بر سر راه برنامه نود قرار گرفته را به راحتی حل و فصل خواهند کرد و دومین پیشنهاد هم این است که اگر به ستاد انتخاباتی آن‌ها اضافه شود، در دولت آینده "وزیر" می‌شود.

در این بحبوحه، شب گذشته شنبه ۲۲ خرداد ماه نیز عبدالناصر همتی رئیس کل سابق بانک مرکزی و یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در دور پایانی مناظره سوم، از فرصت استفاده کرد و مقابل چشمان سایر نامزدها، به صورت رسمی و علنی از چهره‌های مورد اعتماد مردم مثل عادل فردوسی پور و علی دایی اسم برد تا آخرین برگ امید خود برای گرفتن رأی مردم به واسطه محبوبیت چهره‌های ماندگار ورزش ایران را رو کند.

همتی گفت: "نمی‌گذارم کسی به خاطر معیشت شرمنده خانواده خود شود. این کاری است که من بلدم. از تاج‌زاده و جنیدی تا صفایی فراهانی، از فردوسی پور و دایی تا آذری جهرمی، از طیب‌نیا و پزشکیان تا کرباسچی و فرجی دانا، از مسجدجامعی و ظفرقندی تا محمدجواد ظریف همه می‌توانند کنار من باشند تا ایرانی قوی داشته باشیم. "

حال پس از حواشی اخیر، دو سوال مهم در ذهن مردم و دوست داران مجری برنامه نود نقش می‌بندد. یکی اینکه اگر در این دو سال و اندی که برنامه نود بدون حتی کوچک‌ترین توضیحی منحل شده، کسی مثل کاندیداها یا نمایندگان مجلس توان حل آن را داشته‌اند، چرا در این مدت برای بازگشت فردوسی‌پور تلاش نکرده‌اند و حالا در آستانه انتخابات برای استفاده از محبوبیت فردوسی‌پور بین مردم بخاطر اخذ رأی، به او می‌گویند می‌توانیم مشکل برنامه‌ات را حل کنیم؟

دومین سوال این است که اگر مثلاً به فرض محال عادل فردوسی پور پیشنهاد آن‌ها را قبول کند و قرار باشد در دولت آینده وزیر شود، در کدام بخش قرار است مشغول شود؟ وزارت نیرو؟ وزرات نفت؟ وزرات آموزش و پرورش؟ اصلاً وزیر کجا؟ سمت در کدام وزارت؟ اگر ریاست وزرات ورزش را هم به او بدهند، اصلاً مگر عادل تخصصی در اداره کردن وزراتخانه دارد؟ مگر کاندیداها نمی‌دانند فردوسی پور فقط دیوانه کارش در رسانه است؟ مگر آن‌ها نمی‌دانند که تخصص او فقط کار در تلویزیون است؟ مگر نمی‌دانند که چهره محبوب ملت، عاشق فرزندش، برنامه نود است؟

عادل در این مدت کوچک‌ترین حرفی بر زبان نیاورده و روزه سکوت گرفته است، او حتی با این که درونش پر از حرف است، کوچک‌ترین اعتراضی نکرده و همواره معتقد بوده است "سکوت سرشار از ناگفته‌هاست و همیشه می‌شود حرف‌ها را زد". فردوسی پور حتی همان زمان که برنامه اش به فنا رفت با پیشنهاد قائم مقامی شبکه ورزش مواجه شد اما می‌گفت: "نود فرزند من است و آن را با پست و مقام عوض نمی‌کنم!"

عادل در این سال‌ها حتی پیشنهادات کلان شرکت‌های معتبر برای تبلیغات محصولات روی بیلبوردها را هم رد کرده و به درآمد تهیه کنندگی در نود یا فوتبال ۱۲۰ و تدریس در دانشگاه صنعتی شریف قانع بوده است و نخواسته با فعالیت‌هایی ولو قانونی و مرسوم بین سلبریتی ها که یک سوی آن منافع مالی است به حسن اعتماد مردم نسبت به خود، ذره‌ای خدشه وارد کند.