پشت پرده کناره گیری کرباسچی از حزب کارگزاران لو رفت

غلامحسین کرباسچی دبیرکل سابق حزب کارگزاران، در گفتگویی به بیان نکاتی مهمی درباره کناره گیری از دبیرکلی این حزب و فعالیت های حزب اصلاح طلبان پرداخته است. بخشی از گفتگوی کرباسچی را رد ادامه می خوانید. 

 رابطه‌تان با حزب کارگزاران سازندگی در حال حاضر در چه وضعیتی است؟ باتوجه به اینکه این اواخر که کنگره حزب برگزار شد و تصمیم بر این شد که آقای مرعشی در ادامه مسیر به جای جنابعالی دبیرکل حزب باشند، خود اعضا و ازجمله آقای مرعشی تاکید داشتند که این تغییر به اصرار خود شما بوده و گفته شد که درگذشته هم‌چنین درخواستی داشتید که درنهایت این دوره اتفاق افتاده است.

بالاخره همه مشکلاتی در احزاب وجود دارد و ما هم با بعضی اعضای حزب اختلاف‌نظرهایی داشتیم. درواقع شخصا به بعضی تصمیمات و کارهایی که با عجله در حزب صورت گرفت، انتقاد داشتم. ازجمله در همین بحث کنگره، من معتقد بودم که نباید پیش از آنکه وزارت کشور لیست اعضای کنگره را تایید کنند، ضرورتی نداشت که برای انجام تغییر و تحول در ارکان حزب عجله کنیم.

من از گذشته هم این مساله را درباره تغییر دبیرکل مطرح و تاکید داشتم که تمایلی به ادامه همکاری در مسیر کار اجرایی حزب ندارم و از ۳ دوره قبل تا به‌حال، با اصرار دوستان قبول مسوولیت می‌کردم. همچنین در آخرین کنگره پیش از این کنگره‌ای که اخیرا برگزار شد هم دوستان در جمع تعهد کردند که در دوره بعد یعنی همین دوره اخیر از من نخواهند که قبول مسوولیت کنم اما درمورد چگونگی اعلام این مساله و نیز اینکه در چه زمان و تحت چه شرایطی باید این تغییر و تحول در حزب را انجام دهیم، اختلاف‌نظرهایی وجود داشت. بدین‌ترتیب که من معتقد بودم باید صبر کنیم تا هم وزارت کشور تکلیف کنگره و صلاحیت اعضای منتخب را روشن کند و بعد از آن، ما نسبت‌به انتخاب دبیرکل و اعضای شورای مرکزی از میان افرادی که بنابه قانون ازسوی وزارت کشور به این منظور تایید شده‌اند، اقدام کنیم. ضمن آنکه تاکید داشتم دوستان اجازه بدهند از مسائل حاشیه‌ای که درپی برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر رقم خورد، فاصله بگیریم و پس از آن، در فضایی مناسب و نرمال این تغییر و تحول انجام شود. اما بعضی دوستان عجله داشتند که من این شیوه را نمی‌پسندم.

 عجله در چنین اموری به مصلحت این تشکیلات نیست. البته امیدوارم مشکلی پیش نیاید اما اگر احیانا اختلاف‌نظرهایی در کمیسیون ماده ۱۰ احزاب به وجود بیاید و بخواهند اشکالاتی را مطرح کنند که در گذشته هم در مورد اعضای حزب کارگزاران و هم درمورد دیگر احزاب شاهد بودیم، به مصلحت نیست و درگیری بی‌خودی ایجاد می‌شود. درحالی که ضرورت نداشت و همه دوستان-چه آقای مرعشی و چه دیگران- اگر می‌خواستند کاری را در حزب انجام دهند، مشکلی نبود و می‌توانستند کار را دنبال کنند. درواقع اختلاف‌نظری درخصوص امور اجرایی حزب وجود نداشت و این‌طور نبود که مثلا اگر می‌خواستند کاری را در حزب پیش ببرند، دبیرکل مخالفت کند. نکته دیگر این بود که به‌لحاظ قانونی این‌طور نیست که اگر احیانا چندماه بگذرد و کمیسیون ماده ۱۰ احزاب درخصوص صلاحیت اعضای کنگره اعلام‌نظر نکند، به‌معنای تایید و موافقت کمیسیون ماد ۱۰ احزاب تلقی شود. به‌لحاظ حقوقی چنین اختلاف‌نظری وجود داشت و بعضی دوستان می‌گفتند اگر ۲ ماه از اعلام اسامی کنگره به کمیسیون ماده ۱۰ احزاب گذشت و این کمیسیون اعلام‌نظر نکرد، مصوب تلقی خواهد شد اما به‌لحاظ قانونی این‌طور نیست.

 بعضی فعالان حزبی به‌خصوص اصلاح‌طلبان بعضا نسبت‌به این مساله نگرانی دارند که احیانا فعالیت احزاب در دوره جدید با مشکلاتی مواجه شود. باتوجه به اینکه این مشکل می‌تواند فعالیت برخی احزاب را دچار مشکل کند، فکر می‌کنید چه باید کرد؟

این مشکلات همیشه مقابل فعالیت احزاب اصلاح‌طلب بوده و اصلاح‌طلبان همیشه چنین مشکلاتی داشته‌اند. درواقع بحث امروز و دیروز نیست و مثلا در ۸ سال دولت آقای احمدی‌نژاد هم همین نگاه در وزارت کشور و دولت حاکم بود یا در زمان فعالیت مجالس هشتم و نهم همین نگاه در کمیسیون ماده ۱۰ احزاب و نمایندگان قوه مقننه در این کمیسیون وجود داشته است. بنابراین اتفاق تازه‌ای نیست و تیمی که امروز روی کار آمده، تقریبا همان تیم و افرادی است که خودشان یا رفقایشان در گذشته نیز در دولت و مجلس و دیگر نهادها حضور داشته‌اند.

نکته مهم این است که به‌هرحال قانون بر کشور حاکم است و هر دولتی با هر نگاهی روی کار بیاید، نمی‌تواند چارچوب قانون را نادیده بگیرد. ازطرفی ممکن است درپی این تغییر و تحولات سیاسی با تنگناها و مشکلاتی مواجه شود اما باید در چارچوبی که قانون تعریف کرده، فعالیت کنند که اصل موضوع فعالیت و ماندگاری‌شان تحت تاثیر قرار نگیرد و بتوانند دوام فعالیت‌شان را تضمین کنند. این هم اقتضای کار در فضای سیاسی ایران و البته همه نظام‌های سیاسی است که درپی هر انتخابات ممکن است نگاه و گفتمان سیاسی حاکم بر کشور تغییر کند و درنتیجه این تغییرات و اینکه گاهی نگاه بازتر و گشوده‌تری حاکم می‌شود و گاهی با نگاهی تنگ‌نظرتر با مسائل روبرو می‌شوند، می‌توانند مشکلاتی برای فعالیت‌های سیاسی و حزبی به وجود بیاورند.گاهی دولتی روی کار می‌آید که نسبت‌به فعالیت احزاب و به‌طور کلی فعالیت‌های تشکیلاتی و سیاسی نگاه مضیق‌تری دارد و گاهی هم در دولتی دیگر با نگاهی وسیع‌تر و بازتر با این فعالیت‌ها برخورد می‌شود. درنتیجه اگر احزاب بخواهند کار کنند باید بدانند که کار سیاسی چنین فراز و فرودهایی را دارد و مهم این است که بتوانند خود را حفظ کرده و فعالیت‌هایشان را دنبال کنند.