کدام شهرهای عراق در جنگ تحمیلی به تصرف ایران درآمد؟

رژیم بعث عراق با تجاوز به خاک جمهوری اسلامی بخش های وسیعی از خاک آن را به اشغال خود درآورد اما پس از پیروزی رزمندگان در چند عملیات مانند بیت المقدس، ورق برگشت و عراق مجبور به عقب نشینی شد. حال این پرسش مطرح است که آیا ایران نیز وارد خاک عراق شد و به چه علت؟

از پرسش های دیگری که درباره ایام جنگ ایران و عراق مطرح است، این است که در طول هشت ساله جنگ، سرزمین یا شهری از کشور عراق به تصرف نیروهای نظامی ایران درآمد؟ چرا و به چه مدت؟ پاسخ به این پرسش را از کتاب پرسشها و پاسخها (جنگ ایران و عراق) داده ایم:

علت پیشروی ایران در خاک عراق و اشغال آن چه بود؟

پاسخ به این سوال مثبت است و علت آن این است: پس از آنکه عملیات بیت‌المقدس با موفقیت به اجرا درآمد و دشمن اشغالگر از قسمت وسیعی از خاک ایران عقب نشست به دلایل زیر ایران تصمیم گرفت که عملیات برون‌مرزی خود را آغاز کند:

 اول آنکه پس از استقرار نیروهای ایرانی در شهرهای سومار، مهران و قصرشیرین و مشاهده اوضاع، مشخص شد که حسن نیتی در کار نبوده و تمام این شهرها با خاک یکسان شده است، لذا این جنایات قطعاً نباید بدون پاسخ می‌ماند.

دوم اینکه معلوم ‌شد صدامِ به اصطلاح صلح‌طلب، عقب‌نشینی را به طور ناقص انجام داده و این حرکت ارتش عراق به دلیل این بوده است که با حضور در ارتفاعات و مناطق سوق‌الجیشی و حساس، اشراف خود را بر شهرهای ایران حفظ کند و نیز از حملات احتمالی رزمندگان اسلام در امان بماند.

سوم اینکه در حالی که صدام از سویی سخن از متارکه جنگ می‌راند، از سوی دیگر به شدت سرگرم فعالیت و ایجاد مواضع و موانع از قبیل میادین مین و کانال و سیم‌ خاردار بود.

 و آخر اینکه بسیاری از شهرهای میهن اسلامی ایران در تیررس موشک‌اندازها، توپخانه‌ها و خمپاره‌اندازهای دشمن قرار داشت و هر روز دشمن این شهرها را زیر آتش سنگین خود می‌گرفت و عده‌ای از مردم غیرنظامی را به شهادت می‌رساند، لذا ایران چاره‌ای جز عقب راندن دشمن و دور نگه داشتن شهرها از آتش او نداشت. بنابراین مقامات جمهوری اسلامی تصمیم به پیشروی در خاک عراق و تصرف بعضی از شهرهای عراق گرفتند تا ارتش عراق را از مرزهای ایران دور کنند. 

در پی این تصمیم، عملیات‌های متعددی طراحی و اجرا شد؛ از جمله رزمندگان اسلام با اجرای عملیات والفجر ۸ در تاریخ ۲۰/۱۱/۱۳۶۴، شهر مهم، استراتژیک و بندری فاو را تصرف و پس از ۷۸ روز نبرد سنگین و وارد آوردن تلفات بسیار به دشمن تثبیت کردند.

قبل از آن نیز شهر زبیدات عراق طی عملیات محرم که در تاریخ ۱۰/۸/۱۳۶۱ آغاز شده بود، به تصرف نیروهای اسلام درآمده بود. همچنین مناطقی مثل جزایر مجنون به مساحت ۱۶۰ کیلومترمربع (دارای ۵۰ حلقه چاه نفت)، بخشی از هورالهویزه، الحسان و الزجاجیه و بزرگ‌ترین دریاچه هورالهویزه به نام ام‌النعاج، به ترتیب طی عملیات‌های خیبر ۱۳/۱۲/۱۳۶۲، بدر ۱۹/۱۲/۱۳۶۳، قدس یک ۲۴/۳/۱۳۶۴ و قدس پنج ۱۴/۵/۱۳۶۴ به تصرف نیروهای ایرانی درآمد.

علاوه بر این، رزمندگان موفق شدند طی عملیات والفجر ۱۰ که در ۲۵/۱۲/۱۳۶۶ آغاز شده بود، شهرهای حلبچه، خرمال، دوجیله (سیروان)، بیاره و طویله را به تصرف خود درآورند. شهر ماؤوت عراق نیز در تیر ۱۳۶۶ در عملیات نصر ۴ به تصرف نیروهای ایرانی درآمد. 

این شهرها و مناطق برای مدت‌ها در تصرف نیروهای ایرانی بود، اما صدام با به کارگیری گسترده سلاح‌های شیمیایی و با همکاری امریکا و حمایت بی‌دریغ ارتجاع عرب توانست فاو را در اواخر فروردین ۱۳۶۷ و شلمچه و جزایر مجنون را نیز در نیمه اول خرداد ۱۳۶۷ به تصرف درآورد. به این ترتیب در این مرحله که عراق به نحو بی‌سابقه‌ای تقویت شده بود، موفق شد با استفاده از توان نظامی، بهره‌گیری گسترده از سلاح‌های شیمیایی و به کارگیری تجارب گذشته، ابتکار عمل را به دست آورد و صحنه نبرد را به نفع خود تغییر دهد.

برشی از کتاب پرسشها و پاسخها (جنگ ایران و عراق)؛ مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ؛ فرهاد درویشی؛ ص ۹۵-۹۷