موفقیت در سینما با ۴ میلیون تماشاگر

با وجود بازگشت رونق به گیشه سینما با اکران «قهرمان» و «گشت ارشاد۳» پس از گذشت هفته‌ای از اکران این دو فیلم، منتقدین سینما در بیشتر موارد نقدهای سختگیرانه‌ای برای این دو فیلم منتشر کردند که می‌تواند نشان از عدم رضایت مخاطب از این فیلمهای پر سر و صدا و پر تبلیغ داشته باشد و این شائبه را ایجاد می‌کند که شاید اگر دامنه این نقدها گسترده تر شود رونق موجود دوباره دستخوش رکود شود. در همین راستا گسترش نیوز با سید جمال ساداتیان از سینماگران باسابقه و تهیه‌کننده فیلم هایی همچون «متری شش و نیم»، «برف روی کاج ها» و «به رنگ ارغوان» گفت‌وگویی ترتیب داده است که از نظر می‌گذرانید.

با توجه به نقدهای منفی که پس از گذشت یک هفته از اکران دو فیلم «قهرمان» و «گشت۳» منتشر میشود، به نظر شما رونق ایجاد شده اتفاقی پایدار خواهد بود یا با افت احتمالی مخاطبین این فیلمها سینما باز به رکود متمایل خواهد شد؟

باید ببینیم سینما چه کارکردی دارد سینما یک مقصد گردشگری داخلی برای بسیاری از افراد جامعه است، البته باید بگویم ما دو جور فیلم داریم یکی فیلم هایی که صرفا برای سرگرم شدن ساخته می‌شوند و دیگری فیلم هایی که در حوزه‌های اجتماعی و با اهداف برانگیختن تفکر مخاطب ساخته می‌شود و عموما این جنس از سینما در دنیا از کمیت کمتری برخودار است و به تبع آن در ایران هم به همین شکل است و شاید همه میدانند که عامه مردم سینما را انتخاب می‌کنند تا چند ساعتی اوقات خود را به خوشی سپری کنند و در کنارش فضایی مفرح را تجربه کنند.

در سینمای خارج از کشور این فضا به سمت کارهای اکشن و ویژوال افکت مانند دنیای سینمایی مارول رفته است که کارهایی تخیلی با اکشن هایی کاذب و هیجانی را به مردم ارائه می‌دهد، به عنوان مثال همین آخرین نسخه جیمزباند را ببینید که فردی مسن را که به اصطلاح اگر فوتش کنند، باد میبردش! به چه نحو تبدیل به یک سوپر قهرمان کرده‌اند و برای عامه مخاطبان هم باور پذیر است از همین نکته هم میتوان پی برد که هدف سرگرمی است و چون در غرب و به ویژه آمریکا به لحاظ فناوری از ما پیشرفته تر هستند به سمت فیلمهای جلوه ویژه بصری رفته‌اند و در ایران هم طبیعی است که در نبود آن امکانات به سمت کمدی و طنز برویم، با توجه به این رویکرد به نظر می رسد این رونق در صورتی که کرونا مجال دهد ادامه دار خواهد بود.

نقد های منفی که درباره گشت۳ منتشر شده را چگونه ارزیابی میکنید؟

در اکران این ایام بعد از دو سال که مردم به لحاظ روانی تحت فشار بوده‌اند و از نظر فامیلی دیدارها کم بوده است حالا فیلمی مثل گشت۳ به اکران آمده و با ابزاری همچون استفاده از یک خواننده معروف مثل بهنام بانی و سکانس‌های موزیکال تنوع ایجاد کرده و مردم را از خانه نشینی جدا کرده است، به عقیده من این بی‌انصافی است که با این شرایط منتقدین چنین فیلمی را که با هدف سرگرمی مردم پا به عرصه گذاشته است را با معیار‌های فیلمهای قابل تامل ارزیابی و نقد کنند، البته من قبول دارم که این میتواند فیلم مورد پسند من نوعی نباشد ولی همینکه سبب می‌شود مردم بعد از دو سال به سینماها بازگردند خود ارزشمند است و جای سختگیری ندارد.

فیلم قهرمان را چطور ارزیابی میکنید این فیلم نیز علی رغم موفقیت‌های بین‌المللی که کسب می‌کند گویا نتوانسته آنگونه که باید نظر مخاطب داخلی را جذب خود کند؟

در مورد قهرمان باید بگویم که فیلم اصغر فرهادی یک موضوع اخلاقی را بیان می‌کند و در ادامه شیوه برخورد جامعه با آن را نشان می‌دهد و همین زمینه میتواند برای بسیاری جاذبه و برای بسیاری دافعه داشته باشد و طبیعیست که نظرات مختلفی را ایجاد کند، به عقیده من فرهادی این اثر را آبرومند ساخته ولی چه بپسندیم چه نه، فیلمی قابل تامل و احترام است زیرا مخاطب را وادار به تفکر می‌کند و همین که این همه مخالف و مدافع دارد نشانگر این است که فیلم در حوزه اندیشه سخن می‌گوید.

یقینا هر طرز فکری قرار نیست همه جامعه را با خود همراه کند و طبیعتا میتواند مخالفینی نیز داشته باشد، به نظر من مخاطبین و منتقدین باید دقت نظر بیشتری به خرج دهند و اجازه دهیم سینما مسیر خودش را طی کند، حداقل در مورد فیلمهایی با هدف سرگرمی، به اصطلاح تا این حد مته به خشخاش نگذاریم زیرا عموما هدف مردم از رفتن به سینما همین موضوع است و میخواهند حداقل دو ساعتی را که در سالن هستند از فشار و استرس جامعه دور باشد و لبخندی هم روی لبشان بیاید، لازم به یادآوری است که فیلم «دینامیت» هم همینطور بود حالا با این شرایط اینکه بخواهیم فیلم را نقد کنیم و به دنبال پیام فیلم باشیم و چیزهایی از این دست محلی از اعراب ندارد.

نکته مثبت اکران این دوره سینما تنوع ژانری است که در آن وجود دارد، از ژانر اجتماعی گرفته تا فیلم کودک و حتی ژانر وحشت، به نظر شما با وجود این تنوع ژانری و اقبال نسبی مخاطبین در هر بخش بازهم ژانر برتر در ادامه اکران کمدی خواهد بود؟

در هر دوره تاریخی حتی زمانی که شرایط عادی بود گفته شده که مردم به دنبال فیلم مورد پسندشان هستند چه ژانر اجتماعی چه سیاسی یا حتی طنز، هر فیلمی که بتواند ۵ درصد از جامعه را به خودش جذب کند که در کشور ما ۵ درصد از ۸۰ میلیون می‌شود ۴ میلیون نفر، نشان از موفقیت آن اثر است یعنی هم در زمینه مسائل اقتصادی موفق بوده و هم توانسته پیام اجتماعی خود را منتشر کند به هر حال به نظر من ما در هر دوره تاریخی باید فیلمهایی بسازیم که بتواند با مخاطب خود ارتباط خوبی برقرار کند البته هر فیلم در اهداف خود، اگر طنز است در زمینه کمدی اگر اجتماعی است در اهداف اجتماعی حرف بزند، البته بماند که بعضی وقتها با فیلمهایی مواجه میشویم که اصلا معلوم نیست چه هدفی را دنبال می‌کنند، طنز است یا اجتماعی؟؟!

پس معتقد هستید همچنان به لحاظ فروش و جذب مخاطب، فیلمهای کمدی در ایران پرچم دار میمانند؟

به عقیده من نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا غیر از موارد استثنا، همیشه فیلم‌های کمدی از اقبال و استقبال بیشتری برخوردارند و البته جای تعجب هم ندارد، در کشور خودمان هم در مقاطع مختلف تاریخی این موضوع اثبات شده است، چه اوایل انقلاب که فیلم «اجاره نشین‌ها» با اقبال خوب مواجه شده تا همین پارسال که فیلم «مطرب» با وجود شرایط سخت جامعه موفق عمل کرد، البته باز میگویم شاید در سلیقه شخص من نباشد ولی کسی نمیتواند موفقیت این گونه فیلم‌ها را کتمان کند، ناگفته نماند که با همه این مطالب باید یکسری از اصول و عرف رعایت شود تا برای همه جامعه با همه انواع طرز فکر چه معتقد و مذهبی یا سایر افراد خوشایند باشد و استانداردی را رعایت کنند و از ابتذال و دیالوگ‌های رکیک دور باشد.

نظر شما درباره اکران آنلاین فیلم‌ها و شبکه نمایش خانگی چیست، آیا توانست در دوران کرونا جایگزین خوبی برای اکران حضوری باشد؟

چه کرونا باشد چه نباشد سینما پدیده‌ای است که ریشه در ۱۲۰ سال گذشته دارد و سیستم دیجیتال و نمایش آنلاین هم از چندی پیش و اساسا قبل از پیدایش کرونا و خیلی زودتر از ایران در جهان عرضه شد و جای خود را برای مخاطب باز کرد و کرونا باعث شد که این فناوری در کشور ما شتاب بگیرد و روند استفاده آن برای مخاطب داخلی سرعت پیدا کند ولی با این اوصاف من معتقدم که این فضا نباید سبب شود تا کارهای سطحی و بزن برویی برای مخاطب ساخته شود زیرا روی جامعه اثر دارد و با تولید چنین آثاری رفته رفته چنین فضایی را هم در جامعه خواهیم دید، شبکه نمایش خانگی هنوز به لحاظ کیفی جای کار زیادی دارد و البته هنوز آن طور که باید و شاید تنوع ژانری در آن ایجاد نشده به گونه‌ای که به نظر من باید هم باید برای خواص جامعه کار تولید شود و هم عوام که صرفا برای سرگرم شدن آثار را نگاه می‌کنند، بدیهی است که اگر فقط به بخش دوم یعنی سرگرمی‌سازی توجه شود نقد‌های زیادی را ایجاد می‌کند و مشخص است که این برچسب به آن می‌چسبد که شبکه نمایش خانگی از اهداف اصلی و کارکرد رسانه ای خود دور شده است.