کالبدشکافی ماجرای حضور یک مجری در ۲ برنامه زنده!

دست به‌ دست شدن ویدیوی حضور همزمان رشید کاکاوند به‌عنوان مجری در ویژه‌برنامه زنده شب یلدای شبکه چهار و نیز برای فال حافظ گرفتن در برنامه مشابه شبکه دو سیما (با آرم زنده) در فضای مجازی، از همان ساعات نخست، این پرسش را برای مخاطبان و رسانه‌ها به میان آورد که پشت پرده این قضیه چیست و مگر می‌شود که یک نفر همزمان با دو پوشش مختلف در دو برنامه زنده حضور داشته باشد؟! مخصوصا آنچه که در شبکه دو عرضه شد، دیگر فقط یک زنده‌نمایی نبود و عملا مرزهای خلاف واقع‌ گویی و تحریف و تقلب را در مواجهه با مردم به عنوان مخاطب درنوردیده بود.

طرح این پرسش اساسی از سوی مخاطبان که در شبکه‌های مجازی رواج داشت، توضیحات مدیر گروه ادب و هنر شبکه چهار را به دنبال داشت که تاکنون تنها کسی بوده است که از مجموعه صداوسیما در این زمینه توضیحی ارائه کرده است. امین نوروزی تاکید کرد که ویژه‌برنامه شب یلدای این شبکه زنده بوده است و کاکاوند در آن لحظه قطعا در استودیوی شبکه چهار حضور داشته است.

این در حالی است که از سوی سازندگان ویژه‌برنامه شبکه دو، شخص منصور ضابطیان به عنوان مجری و خود مسؤولان شبکه، در تمام مدت هیچ عذرخواهی یا حتی توضیحی ارائه نشد تا در نهایت رشید کاکاوند با افزایش پرسشگری‌ها تصمیم به پاسخگویی گرفت و با کوچک خواندن این اشتباه، آن را صرفا به لوگوی پخش زنده‌ای نسبت داد که در هنگام پخش آیتم تولیدی حافظ خوانی او باید از سوی سازندگان برنامه «محاکات» یا مسوولان پخش حذف می‌شده و این اتفاق نیفتاده است!

او در این ویدیو، از مردم گله کرد که برای هیچ هیاهو درست می‌کنند و با تمسخر گفت، روزی اگر به این درجه از عرفان رسید که بتواند طی‌الارض کند، حتما همزمان در دو برنامه زنده در دو شبکه به صورت همزمان حضور پیدا می‌کند. کاکاوند همچنین با تاکید بر اینکه ادبیات آنقدر برایش تقدس دارد که به این‌گونه بازی‌ها وارد نشود، از مسؤولان برنامه و شبکه دو گله کرد که در درج لوگوی پخش زنده دقت لازم را نداشته‌اند و این سوء تفاهم را به وجود آورده‌اند که آنان به عمد قصد داشته‌اند زنده‌نمایی کنند.

اما ماجرا به همین جا ختم نشد. مخاطبان ایرانی همانقدر که تیزبین هستند، انگار تیزدست هم هستند. کمی بعد از این ادعا، ویدیویی جدید در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی دست به‌دست شد که از اتفاقی جدید حکایت و نیز پرسش‌هایی اساسی‌تر را به همراه داشت.

این ویدیو بخش‌هایی دیگر از برنامه را نشان می‌داد که علاوه بر تصاویر مربوط به سخنان منصور ضابطیان که صراحتا و با به کار بردن جملاتی چون «فناوری مسیرها را کوتاه کرده است» و «نمی‌دانم آقای کاکاوند صدای ما را می‌شنوند»، «منتظرشان می‌مانیم» و... سعی در زنده‌نمایی بخش تولیدی داشته، رشید کاکاوند که پیش از این مدعی اشتباهی کوچک در درج لوگوی زنده شده بود، با عبارتی چون «تازه از شبکه چهار آمدم و لباس عوض کردم تا در خدمت شما هم باشم» سعی در همراهی با این سناریوی ساختگی داشته است. درواقع با افشاگری دوم مشخص شد که مردم اهل هوچیگری و هیاهو نیستند، تنها عرفان و طی‌الارض نیست که حضور همزمان در دو مکان را مقدور می‌سازد و تقدس ادبیات هم ظاهرا همیشه کارساز نیست.

درواقع انتشار ویدیوی جدید این بار پیکان تیز انتقادها را مستقیم به سمت مثلث "شبکه دو ـ ضابطیان ـ کاکاوند" نشانه گرفت و آنها بدون اینکه پاسخی بدهند یا عذرخواهی کنند، کلا سکوت اختیار کردند. در این میان باز هم تنها فردی که سعی در ارائه توضیح به مخاطبان داشت، مدیر گروه ادب و هنر شبکه چهار سیما بود؛ با این جملات که اگر شبکه دو و برنامه‌ای قصد زنده‌نمایی داشته، خود باید پاسخگو باشد و ایشان قصد توجیه این عملکرد را هم نداشته است.

اما این حاشیه در حالی از سوی یک برنامه تلویزیونی در شبکه دو سیما در روزهای اخیر برای صداوسیما رقم خورد که رئیس جدید این رسانه، بخش بزرگی از سرمایه‌های اصلی را بر «جلب اعتماد مخاطب» متمرکز کرده است و از طرفی، در دیدارهای هفته‌های گذشته ی پیمان جبلی با بسیاری از شخصیت‌های مذهبی و سیاسی، بر «بیان حقایق، با هدف جلب اعتماد مردم» بسیار تاکید شده است.

ضمن اینکه شانزدهم آذر ماه که رئیس صداوسیما در جمع دانشجویان حاضر شد، در جملاتی با تاکید بر ضرورت «افزایش اعتماد مردم به رسانه ملی» تاکید کرده بود: «تا وقتی رسانه ملی، اعتماد مردم را جلب نکند، نخواهد توانست هدایت فرهنگی انجام دهد و در مواقع بحران مردم را هدایت و راهنمایی کند. نباید به چوپان دروغگو تبدیل شویم. هرچند ممکن است در این مسیر، مسیر خطا هم داشته باشیم.»

این در حالی است که هنگام پرداختن به حاشیه یادشده در فضای مجازی، پرسش مشترکی که مطرح می‌شد این بود که تعریف برنامه زنده در صداوسیما چیست و آیا دیگر برنامه‌های مدعی زنده بودن در تلویزیون و رادیو نیز به همین شکل تولید و عرضه شده‌اند؟ پرسشی که خود احتمال سازمان یافته بودن این روش را برای اعمال سانسورهای نرم از طرف مدیران صداوسیما، به ذهن مردم متبادر می‌کند.

از قدیم گفته‌اند که ساختن دشوار است و خراب کردن راحت. اتفاق‌هایی همچون آنچه شرح داده شد، نه تنها به اعتبار خود افراد آسیب می‌زند، که می‌تواند عقب‌گردی اساسی برای تلاش‌هایی تلقی شود که مجموعه صداوسیما و خصوصا تلویزیون در جهت جلب اعتماد افکار عمومی انجام می‌دهد.