وزارت صمت واردات لوازم خانگی را ممنوع می کند؟

در خبری که عمده رسانه‌ها آن را نقل کرده‌اند. انجام این کار را با انحصاری که اکنون سال‌های سال است در بازار خودرو وجود دارد، مقایسه کرده‌اند و بازار لوازم خانگی را به لیست بازارهای غیررقابتی اضافه کرده‌اند؛ اما جزئیاتی از طرح مذکور جز این منتشر نکرده‌اند.

در متن این خبر آمده است: «طرح اولیه پیش‌نویس «سند راهبردی صنعت لوازم خانگی» آماده شده و در جلسات کارشناسی در حال بررسی است و برخی از گروه‌ها در تلاش‌اند تا تأیید این طرح را از سیدرضا فاطمی‌امین، سکاندار جدید وزارت صمت بگیرند» که عبارت «برخی گروه‌ها» در آن مبهم است و مشخص نیست به چه کسانی اشاره دارد. همچنین به سخنان معاون امور صنایع وزارت صمت در مردادماه اشاره شده است. صادقی‌نیارکی در ماه مرداد از «تصویب آیین‌نامه کار شورای سیاست‌گذاری توسعه صنعت لوازم خانگی با حضور تشکل‌های تخصصی» سخن گفته بود و نیز گفته بود «با توجه به زیر‌ساخت‌های صنعتی که در حوزه لوازم خانگی شکل گرفته، وزارت صنعت، معدن و تجارت با ورود محصولات لوازم خانگی برندهای خارجی که در زمان تحریم‌ها کشور را ترک کرده‌اند، مخالف است».

اما در پایگاه خبری رسمی وزارت صمت، به تاریخ اول شهریور، گزارش جلسه‌ای درباره لوازم خانگی آمده است که نیارکی در آن از تدوین «برنامه عملیاتی توسعه صنعت لوازم خانگی» سخن می‌گوید؛ اما صحبتی از انحصار در آن به میان نیامده است. هرچند به «بومی‌سازی» و «حمایت از توان داخلی» اشاره شده؛ سخنانی که هرکس می‌تواند گفته باشد و بار معنایی مشخصی مانند ممنوعیت واردات ندارد. در این جلسه نیارکی همچنین به تشکیل کارگروهی اشاره کرده است که «پایش و نظارت» نام دارد و «با مسئولیت معاونت امور صنایع وزارت صمت و با حضور نمایندگان دستگاه‌های ذی‌ربط تشکیل خواهد شد که مسئولیت دبیرخانه بر ‌عهده دفتر صنایع برق، فلزی و لوازم خانگی وزارت صمت است»؛ اما موتور جست‌وجوی صفحه اصلی وزارت صمت چیزی به‌عنوان «سند راهبردی صنعت لوازم‌ خانگی» به شما نشان نمی‌دهد.

نگاهی به «برنامه  راهبردی وزارت صمت»

در دولت روحانی و به تاریخ تیر ماه سال ۱۳۹۴ برنامه‌ای با همین نام برای کل حوزه‌ها از سوی وزارت صمت منتشر شد که برنامه‌ای ۱۰‌ساله بود و قاعدتا تا سال ۱۴۰۴ اعتبار دارد. در بخش لوازم خانگی این سند می‌خوانیم: «باید پذیرفت که مشتریان مجبور به تطبیق خود با محصولات این صنعت نیستند؛ بلکه این تولیدکنندگان هستند که باید با خواسته‌های بازار و در نهایت مشتریان انطباق یابند» که خیلی بویی از ممنوعیت صادرات از آن به مشام نمی‌رسد و در واقع هم تا آخر حرفی از ممنوعیت به چشم نمی‌خورد و تنها به تقویت توان داخلی اشاره شده است. سندی مربوط به دوران خوش بدون تحریم، زمانی که کمتر کسی تصور می‌کرد تا سه سال بعد قرار است آغاز چه دورانی باشد و با درشت‌ترین سایز فونت ممکن هدف این برنامه مشخص شده: «حفظ جایگاه دوم منطقه، دارای نام تجاری معتبر در جهان (!) با تولید سالانه ۱۶ میلیون دستگاه و صادرات سه میلیارد دلار» که فعلا برند معتبر جهانی نداریم و صادرات نیز در سال ۱۳۹۹ به ۲۰۰ میلیون دلار رسید. چنان‌که ذکر شد، در صحبت‌های معاون امور صنایع و وب‌سایت وزارت صنعت هم خبری از تلاش برای «ملی‌کردن» لوازم خانگی نیست و احتمالا اطلاعاتی است که از درون وزارتخانه به بیرون درز کرده؛ اما با فرض صحت بررسی این موضوع یا تصویب نهایی آن، چنین تصمیمی تا چه حد اثرگذار است؟ پیش از آن نگاهی به بازار بیندازیم.

خرید را فراموش کن؛ فقط  تعمیرگاه

این قسمت را غیر‌رسمی هم می‌شود برگزار کرد. اگر به خرید لوازم خانگی فکر می‌کنید، چه برای کهنه‌شدن یخچال و ماشین‌ لباسشویی، چه برای امر خیر و سنت رسول‌ خدا تا چه اندازه به خرید برندهای آمریکایی، آلمانی، ایتالیایی، ژاپنی اصلا بگو کره‌ای امید دارید؟ حالا آن دو، سه درصد بالا به کنار بقیه اصلا شانسی برای خریدن محصولات خارجی ندارند. قیمت لوازم خانگی در ایران به گفته فروشندگان خرد همان سال ۱۳۹۷ و خروج آمریکا از برجام تا سقف ۸۰ درصد هم افزایش یافت. افزایش قیمت تا حدی بود که در سال ۱۳۹۸ قیمت‌ها کمی پایین آمد. چرا؟ چون هیچ‌کس خرید نمی‌کرد؛ یعنی نمی‌شد خرید کرد و در نظر بگیرید درباره دورانی حرف می‌زنیم که قیمت متوسط دلار ۱۲ هزار تومان بود.

یک فروشنده خرد درباره وضعیت تجارتش در این سال می‌گوید: «با رکود مطلقی روبه‌رو هستیم، به‌ طوری که بنده از سال ۵۷ تاکنون فروشنده محصولات خانگی هستم و این رکود بر بازار لوازم خانگی در ۴۰ سال اخیر بی‌سابقه است». قیمت معمولی‌ترین یخچال برند معروف آلمانی در این سال ۳۵ میلیون تومان است. تعیین نسبت قیمت‌ها برای وضعیت امروز کفایت می‌کند و لزومی به ذکر آمار ندارد. مسئله‌ای است که مردم بی‌واسطه و روزانه با آن دست‌به‌گریبان‌ هستند؛ اما رکود لوازم خانگی همچنان در سال ۹۹ نیز ادامه دارد. باز از یک خرده‌فروش در سال ۹۹ نقل شده است که در جواب توقف افزایش قیمت کالاهای داخلی می‌گوید «ما هنوز کالاهای چند ماه پیش خود را نفروخته‌ایم که بخواهیم کالای جدیدی از شرکت تحویل بگیریم، همین رکود معاملات عاملی شده تا کارخانجات دست از افزایش قیمت برداشته و با همان قیمت‌های قبلی محصولات را راهی بازار کنند». توقف افزایش قیمت با توجه به وضعیت کشور یعنی خرید مردم عملا متوقف شده است؛ یعنی کسی پول ندارد داخلی هم بخرد، چه برسد آمریکایی و آلمانی. احتمالا تعمیرکاران در این مدت بازار سکه‌ای داشته‌اند؛ اما برای بررسی تخصصی با «حمیدرضا غزنوی» سخنگوی اتحادیه تولیدکنندگان لوازم خانگی تماس گرفتیم.

«این حرف‌ها دروغ  است و فریب مافیا  است»

قبل از اینکه سؤال را مطرح کنیم، غزنوی می‌گوید اصلا این خبر از کجا آمده؟ می‌گوییم یک وب‌سایت منتشر کرد و بعد همه همان متن را بازنشر کردند و منبع خبر هم معلوم نیست. می‌پرسیم مگر همین حالا هم واردات ممنوع نیست؟ چرا ممنوع است. پس این هیاهو برای چیست؟ چرا بحث انحصار مطرح شده؟ آقای غزنوی می‌گوید ما تکلیف‌مان با خودمان روشن نیست، اقتصاد مستقل می‌خواهیم؟ امنیت می‌خواهیم؟ کالای لوکس می‌خواهیم؟ به یکی از خبرگزاری‌هایی که اول خبر را منتشر کرده، پیام دادم که این چه کاری است؟ در جواب به من می‌گوید ما از واردات که حمایت از داخل باشد، حمایت می‌کنیم.

این حرف اصلا چه معنی می‌دهد؟ می‌پرسیم حالا ممنوعیت واردات حمایت از داخل می‌کند؟ غزنوی می‌گوید شما که در «شرق» احتمالا بازار آزادی هستید (پاسخی نمی‌دهیم)؛ اما در همین اقتصادهای بازار آزاد مثلا آلمان، کره‌ جنوبی و ژاپن ورود لوازم خانگی ممنوع است و سرمایه‌گذاری خارجی محدودیت‌هایی دارد. مثلا در ترکیه. در ترکیه باید شریک ترک بگیرید و سرمایه‌گذاری کنید. مثلا سامسونگ و ال‌جی را به این دلیل راه نداد؛ ولی ما هیچ‌کدام نیستیم با این وضعیت. نه مصرف‌کننده خوبی هستیم، نه واردکننده، تحریم می‌شود به‌راحتی ما را رها می‌کنند می‌روند. وقتی هم تحریم نیستیم واردات می‌کنیم تولید داخلی را از بین می‌بریم؛ یعنی شما موافق ممنوعیت واردات هستید؟ بله. آخر ما که سرمان آمده سر تحریم‌ها دیدیم چطور با ما رفتار کردند. بعضی خواب‌های رنگی می‌بینند. می‌گویند کاری کنیم تحریم نشویم؛ یعنی همه سیاست‌هایمان، انقلاب و همه‌ چیز را کنار بگذاریم؟ خب تولید داخل که منطقی‌تر است. یک وقت هست یک محصولی را نداریم یا می‌بینیم تا به تولید آن موفق شویم، خیلی طول می‌کشد، آن موقع واردات ایرادی ندارد؛ اما در لوازم خانگی که مزیت هم داریم. چه مزیتی؟ اول اینکه دانش داریم، فناوری داریم.

مثلا ما جزء معدود کشورهایی هستیم که توانایی تولید یخچال ساید‌بای‌ساید داریم. در آی.او.تی وارد شده‌ایم و موفق هستیم. مزیت دیگر چیست؟ مزیت دیگر ما نیروی کار ارزان است. سومین مزیت ما مواد اولیه است؛ یعنی مواد اولیه لوازم خانگی وارداتی نیست؟ خیر. عمده مواد اولیه را داریم. مثلا مواد پتروشیمی، شیمیایی و پلیمری که طبیعتا داریم. مس و آهن و آلومینیوم هم به همین منوال. بعضی از قطعات هست که آن هم تکنولوژی‌اش دور از دسترس نیست، مثل کمپرسور که تعدادی که نیاز داریم کم است و تولیدش هم فعلا به‌صرفه نیست؛ اما اگر آن هم تحریم شد تولید می‌کنیم. راه درست مثلا این است که چنین قطعه‌ای را که گفتم یک شرکت خارجی بیاید سرمایه‌گذاری کند، هم نیاز ما را برطرف کنند، هم به بقیه منطقه صادر کنند. با تحریم مگر ممکن است؟ بله ممکن است.

کالا به ما نمی‌دهند؛ اما وقتی برای سرمایه‌گذاری می‌خواهند بیایند یا وفا نمی‌کنند یا همانی را می‌خواهند تولید کنند که خودمان داریم؛ اما با استراتژی درست چیزهایی را که در توانمان هست تولید می‌کنیم. چیزهایی هم هست که خب فعلا توان تولیدش را نداریم، آن به کنار. اما با روش درست تولید اشتغال ایجاد می‌کنیم و امنیت هم در پی‌ آن می‌آید. تحریم هم می‌خواهند بکنند، بکنند؛ اما می‌گویند عرضه لوازم خانگی به اندازه تقاضا نیست و کمبود داریم؟ نه. اصلا این‌‌طور نیست. ما سال گذشته شش میلیون لوازم خانگی بزرگ تولید کردیم و مجموعا هم ۱۵ میلیون تولید داشتیم. مگر بازار چقدر حجم دارد؟ بالاتر برود باید صادر کنیم. درباره مسئله انحصار که این‌قدر مانور می‌دهند چطور؟ تولید لوازم خانگی انحصاری نمی‌شود به این روش؟ خیر. اینها حرف‌های مافیای واردات است. این‌ حرف‌ها دروغ است. ما در خودرو دو تا شرکت داریم که دولتی است و کیفیت آن را هم که می‌دانید دیگر. این حرف‌ها برای فریب افکار عمومی است. ما در تولید لوازم خانگی هزارو ۵۰۰ شرکت داریم که اولا خصوصی هستند و کیفیت آن هم در سطح بین‌المللی است.