اهمیت الگوسازی از مفاخر بومی و نقش آن در بازیابی هویت بومی
شناسایی و شناساندن سرآمدان و مفاخر بومی به جامعه و تکریم آنان می‌تواند الگویی ایرانی به جوان ایرانی ارائه دهد و او را در مقابل تهاجم فرهنگ غربی بیمه کند.
به گزارش همت خبر، با ظهور و بروز شبکه‌های اجتماعی و توسعه آنها به همه جوامع بشری، جنگ نرم در جهان وارد فاز جدید شد. در این فضا بسیاری از خرده‌فرهنگ‌ها از طریق همین فضاهای اجتماعی وارد جوامع بشری شد که قشر بسیار زیادی از مردم جهان خاصه جوانان را به سمت یکدستی فرهنگی بر مبنای مبنانی و اصول فرهنگ غربی سوق داد.
از بین بردن حس اعتماد به نفس و خودباوری در جوانان، منقطع کردن ارتباط آنان با تاریخچه و تمدن بومی، نیازسازی و القاء نیازهای جدید به اقشار مختلف و ترویج مصرف‌گرایی، از مهمترین کارکردهای این شبکه‌ها بوده و هست. مهمترین نکته اما ارائه الگوهای موفق در این فرهنگ است که علاوه بر تسهیل دستیابی به اهداف تعیین شده، سبب خودباختگی فرهنگی جوانان دیگر کشورها نیز خواهد شد.
در این شرایط اگر اقدامی جدی صورت نگیرد، خیلی زود جامعه شاهد رشد و تربیت نسلی خواهد بود که هیچ شباهتی به پیشینه فرهنگ بومی ندارد. نسلی که نه توانسته با گذشته اجتماع بومی ارتباط بگیرد و نه می‌تواند در فرهنگ غرب جایگاه تثبیت شده‌ای برای خود بیابد چون بسیاری از مضامین آن را با فطرت خود در تضاد می‌بیند؛ چنین نسلی در وادی حسرت و آرزو سرگردان و حیران است.
یکی از اقدامات مهم و جدی برای جلوگیری از این بحران هویت، الگوسازی از مفاخر بومی است. افرادی که ضمن مقید بودن به چارچوب‌های تمدنی و فرهنگی ایران، توانسته‌اند موفقیت‌ها و دستاوردهای بالایی در عرصه‌های جهانی کسب کنند.
شناسایی و شناساندن آنان به جامعه و صدالبته تکریم این افراد در قالب برنامه‌هایی فاخر و در شأن آنان می‌تواند الگویی ایرانی به جامعه جوان ایرانی ارائه دهد و تا حد بسیاری او را در مقابل تهاجم‌های متنوع و مختلف فرهنگ غربی که تلاش بر القاء خودباختگی و غربزدگی و صدالبته ناکارآمدی فرهنگ اصیل ایرانی دارد، بیمه کند. این مهم گرچه در بنـد ث مـاده ۶۴ برنامـه پنج سـاله ششـم توسـعه کشـور ذکر شده و تمام دستگاه‌های اجرایی را موظف به برگزاری و همکاری در برگزاری برنامه‌های تکریم از مفاخر و سرآمدان بومی کرده اما تا کنون در پایین‌ترین سطح ممکن انجام شده تا جایی که نتوانسته دستاورد بزرگی در شناساندن این افراد به جامعه داشته باشد.
متأسفانه این قبیل برنامه‌ها حتی توسط نهادها و دستگاه‌های متولی از جمله دانشگاه‌ها و مراکز علمی و فرهنگی و نخبگانی نیز در حد رفع‌تکلیفی بوده و عملاً نتوانسته‌اند در جامعه جریان‌سازی کنند.
ارسال نظر