مردم این کشورها خندیدن را حماقت می‌دانند

در بعضی کشورها لبخند زدن نشانه خونگرم بودن و صمیمیت یا احترام نیست. بالعکس لبخند زدن تصادفی و بی‌دلیل به روی غریبه‌ها نشانه حماقت است.

گسترش نیوز: بسیاری تصور می‌کنند که خندیدن و لبخند زدن یک رفتار غریزی است اما اگر به‌راستی این‌گونه است چرا میزان این حالت چهره، در بعضی فرهنگ‌ها به‌مراتب کمتر از سایرین است؟ برای یافتن پاسخ سوال خود با گسترش نیوز همراه باشید.

به‌عنوان یک روسی تبار که در امریکا بزرگ شده است موضوعی هست که همیشه باعث حیرت من شده است. هر وقت از من و دوستانم عکس گرفته می‌شد به ما گفته می‌شد بگوییم پنیر و بخندیم و ما این کار را انجام می‌دادیم. بااین‌حال وقت‌هایی که والدینم در عکس بودند ظاهر عبوس خود را حفظ می‌کردند. خویشاوندان روسی ما هم همین‌طور بودند. آنها حتی در عکس‌های مراسمات شاد هم عبوس به نظر می‌رسند. عکس‌های فارغ‌التحصیلی پدر و مادر و دوستانشان با ذهنیتی که ما از این مراسم داریم کاملاً فرق دارند: هیچ‌یک لبخند نمی‌زنند.

اجتناب از عدم قطعیت

روس‌ها در دنیای واقعی همین‌گونه هستند. آنها به‌خصوص هرگز به روی غریبه‌ها نمی‌خندند. البته این به آن معنا نیست که روس‌ها شاد نیستند. فرهنگ روس عناصر جذاب زیادی دارد اما از خنده بی‌دلیل خالی است. آنها خود را از این مهارت بی‌نیاز می‌بینند. روس‌ها دراین‌باره یک ضرب‌المثل ساخته‌اند: لبخند بی‌دلیل نشانه احمق بودن است.

بالعکس بسیاری کشورهای دیگر، در اینجا ترشرویی نوعی فضیلت به شمار می‌آید. اولین چیزی که توجه روس‌های تازه‌وارد به کشورهایی مثل امریکا را به خود جلب می‌کند لبخندهای بی‌دلیل مردم است.

چرا باید این‌طور باشد؟ چرا بعضی فرهنگ لبخند تصادفی و بی‌دلیل را تشویق نمی‌کنند؟ روانشناسی به نام کوبا کرایس از دانشگاه علوم لهستان در یکی از مقالات خود به تحلیل این موضوع می‌پردازد. پاسخ ساده است: در بعضی کشورها لبخند زدن نشانه خونگرم بودن و صمیمیت یا احترام نیست. بالعکس لبخند زدن تصادفی و بی‌دلیل به روی غریبه‌ها نشانه حماقت است.

کرایس برای توضیح بیشتر منظور خود از یک پدیده فرهنگی به نام «اجتناب از عدم قطعیت» سخن می‌گوید. سیستم‌های اجتماعی (دادگاه‌ها، نظام‌های درمانی، شبکه‌های حمایتی و ...) آن دسته از کشورهایی که در این شاخص امتیازی کمی دارند معمولاً بی‌ثبات و غیرقابل‌اعتماد است. به همین دلیل مردم این کشورها آینده را نامطمئن، غیرقابل‌پیش‌بینی و درنتیجه غیرقابل‌کنترل می‌دانند.

نحوه تفسیر عکس

باید توجه داشت که لبخند زدن نشانه اعتماد و خوش‌بینی به وضعیت حال و آینده است بنابراین لبخند زدن مردم در این قبیل کشورها از دید دیگران رفتاری عجیب و غیرقابل فهم است. آینده و سرنوشت مثل گرگی است که دیر یا زود تو را خواهد درید، در این شرایط چرا باید لبخند زد؟ به‌این‌ترتیب در کشورهایی که اجتناب از قطعیت بالایی دارند لبخند بی‌دلیل و خوش‌رویی نشانه نادانی و حماقت به شمار می‌آید.

طبق فرضیه کرایس در کشورهای ازهم‌گسیخته و فاسد لبخند زدن به طرز غیررسمی یک رفتار ممنوعه به شمار می‌آید. در شرایطی که همه می‌خواهند دیگری را نردبان کنند و خود را از شرایط جهنمی که در آن قرار دارند نجات دهند شما هیچ جور نمی‌توانید بفهمید شخصی که به رویتان لبخند می‌زند چه در سر دارد. در این شرایط لبخند غریبه‌ها نشانه آن است که حتماً قصد فریب شما را دارند.

کرایس برای بررسی فرضیه خود از هزاران نفر از ملیت‌های مختلف خواست نظر خود درباره عکس‌هایی که به آنها نشان داده می‌شود را بیان کنند. در هشت عکس از شانزده عکسی که به آنها نشان داده شد شخصی می‌خندید و در عکس‌های دیگر از لبخند خبری نبود. از آنها خواسته شد درباره میزان صداقت و هوش این افراد قضاوت کنند. بعد نتایج این مطالعه را با یافته‌های مطالعه دیگری که قبلاً پیرامون شاخص اجتناب از عدم قطعیت انجام شده بود مقایسه کرد. در این مطالعه مردم ۶۲ کشور براساس این شاخص رتبه‌بندی شده‌اند.

کرایس دریافت مردم کشورهایی مثل آلمان، چین و مالزی چهره‌های خندان را باهوش و صادق‌تر از غیر خندان‌ها می‌دانند. اما در ژاپن، هند، کره جنوبی و البته روسیه مردم تصاویر خندان را به داشتن هوش کمتر ربط می‌دهند. حتی اگر متغیرهای مهم دیگر مثلاً سطح اقتصاد و رفاه را کنترل کنید ارتباط نیرومند میان سطح قابل پیش بینی بودن آینده و نحوه تفسیر این دو نوع عکس‌ها به قوت خود باقی است.

در کشورهایی مثل هند، آرژانتین و مالدیو لبخند زدن به عدم صداقت و دغل‌کاری ربط داده می‌شد و کرایس به این نتیجه رسید که بین این برداشت و رتبه کشور آنها به لحاظ فساد ارتباط معناداری وجود دارد.

منبع: www.theatlantic.com