بازار داغ فروش سیمکارت بدون فیلتر / ۹۰ میلیون ناقابل!

فیلترینگ به دسترسی محدود کردن کاربران به برخی محتواها، سایت‌ها و خدمات اینترنتی اطلاق می‌شود. این محدودیت‌ها می‌توانند به صورت قانونی و یا با استفاده از روش‌های فنی اعمال شوند. این موضوع به دلیل تأثیراتی که بر روی حقوق شهروندان و آزادی اطلاعات دارد، مورد بحث و گفت‌وگو قرار گرفته است.

دسترسی به اطلاعات و خدمات اینترنتی، به شهروندان امکان می‌دهد تا به طور سریع و آسان به اطلاعات و خدمات مختلف دسترسی پیدا کنند. با این حال، برخی دولت‌ها به دلایلی مانند امنیت ملی، محدودیت دسترسی به برخی محتواها، سایت‌ها و خدمات اینترنتی را اعمال می‌کنند. به همین دلیل، فیلترینگ به عنوان یکی از روش‌های محدود کردن دسترسی به محتواها و خدمات اینترنتی به کار می‌رود.

در این مسیر، باید به دنبال یافتن تعادل مناسب بین حفظ امنیت ملی و آزادی و حقوق شهروندان باشیم و سعی کنیم بهترین راه حل را برای مسئله فیلترینگ پیدا کنیم.

فیلترینگ در هر کشور با توجه به شرایط سیاسی، مذهبی و اجتماعی متفاوت است. در ادامه به برخی از دلایل فیلترینگ در کشورهای مختلف اشاره می‌کنیم:

محتوای غیرقانونی

محتوایی که در برخی کشورها به دلیل شرایط قانونی مجاز نیست، ممکن است فیلتر شود. این شامل محتوایی مانند فیلم‌های غیراخلاقی، تروریسم، دارایی های فرعی و مواد مخدر است.

محتوای سیاسی

در برخی کشورها، سایت‌هایی که محتوای سیاسی دارند و با دولت و نظام اجتماعی آن کشور مخالف هستند، ممکن است فیلتر شوند. این شامل سایت‌هایی مانند رسانه‌های غیررسمی، وبلاگ‌های سیاسی و شبکه‌های اجتماعی است.

محتوای دینی

در برخی کشورها، سایت‌هایی که محتوای دینی دارند و با عقاید دولت و نظام اجتماعی آن کشور مخالف هستند، ممکن است فیلتر شوند.

محدودیت‌های فنی

در برخی کشورها، دسترسی به برخی خدمات اینترنتی به دلایل فنی محدود شده است. این ممکن است به دلیل بلوک شدن پورت‌های اینترنتی، فیلترینگ پروتکل‌های خاص یا محدودیت‌های دیگر باشد.

سیاست‌های دولتی

در برخی کشورها، دولت ممکن است به دلیل مصلحت ملی یا هر دلیل دیگری، به محدودیت دسترسی به برخی سایت‌ها و خدمات اینترنتی بپردازد.

ممکن است برخی کشورها از یک یا چند دلیل برای فیلترینگ استفاده کنند. این محدودیت‌ها ممکن است باعث عدم دسترسی به اطلاعات و خدمات مورد نیاز کاربران شود و به آنها بیشترین آزادی را در انتخاب و دسترسی به اطلاعات و خدمات اینترنتی نمی‌دهد.

فیلترینگ از سال‌های قبل در ایران رواج داشته است؛ اوایل دهه ۹۰ بود که اپلیکیشن «لاین» مورد استقبال کاربران ایرانی قرار گرفت اما طولی نکشید تا اینکه سایه فیلترینگ بر سر این اپلیکیشن ژاپنی افتاد. روز ۲۲ بهمن ۱۳۹۳ اختلالاتی در این اپلیکیشن مشاهده شد و از آن روز استارت فیلترینگ «لاین» زده شد و تا امروز نیز ادامه داشته‌است. «لاین» که فیلتر شد کاربران ایرانی به سمت اپلیکیشن‌ پیام‌رسان رقیب آن، یعنی «وایبر» حرکت کردند.

همزمان با ورود کاربران ایرانی به «وایبر»، اختلالات گسترده‌ای در آن اتفاق افتاد. کاهش پهنای باند، اتفاقی بود که به‌صورت مداوم کاربران این اپلیکیشن پیام‌رسان با آن دست و پنجه نرم می‌کردند، با آنکه فیلترینگ «وایبر» به صورت رسمی در مهر ماه ۱۴۰۱ اتفاق افتاد اما به دلیل افت کیفیت این اپلیکیشن پیام‌رسان در ایران، کاربران ایرانی در اواسط دهه ۹۰ به سمت اپلیکیشن پیام‌رسان تلگرام حرکت کردند.

استفاده از اپلیکیشن تلگرام تا اواخر دهه ۹۰ نیز با وجود فیلترینگ در بین کاربران ایرانی رواج داشت، تا آنجا که محدودیت‌های سختی بر روی فیلترشکن‌ها اعمال شد و کاربران ایرانی سرانجام به اپلیکیشن پیام‌رسان رقیب، یعنی «واتساپ» کوچ کردند. استفاده از واتساپ تا مهر ماه ۱۴۰۱ توسط کاربران ایرانی صورت می‌گرفت تا اینکه این اپلیکیشن پیام‌رسان نیز همراه با اینستاگرام بر قطار فیلترینگ سوار شد، گفتنی است که «اینستاگرام» در اواخر شهریور ماه سال گذشته فیلتر شد.

در این بین علاوه بر فیلترینگ داخلی ، تحریم‌های آمریکا هم باعث شده که فعالان حوزه رمزارز و تریدرها با مشکل مواجه شوند و باید از فیلترشکن استفاده کنند که این خطرات مسدود شدن حساب را به همراه دارد.

هزینه دسترسی به اینترنت آزاد در ایران

در حال حاضر با توجه به فیلترینگ شدید، هزینه دسترسی به اینترنت آزاد در ایران و خرید VPN بسیار بالا رفته است و فروشندگان VPN با بهانه‌ای مانند خرید هاست جدید و کمبود سرور روز به روز مبلغ را بالا می‌‌برند تا جایی که در گذشته هزینه خرید VPN ماهی ۲۰ هزار تومان بود و در حال حاضر ۱۰ برابر شده است و به ۲۰۰ هزار تومان رسیده است.

با این حال با توجه به قطع و وصل شدن این VPNها و مشکلاتی که برای تریدرها و فعالان حوزه رمزارز به وجود می‌آید بازار سبمکارت‌های بین‌المللی داغ شده است و با قیمت‌های نجومی تا نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد.

این سیمکارت‌ها برای تایید هویت «verifying» در سایت‌هایی که کاربران ایرانی را تحریم‌ کرده‌اند، مانند صرافی‌های ارز دیجیتال و یا برخی وبسایت‌ها و یا استفاده‌ از چت‌بات‌های هوش‌مصنوعی استفاده می‌شوند؛ استفاده اصلی این سیمکارت‌ها در سفرهای خارجی است اما این روزها به راهی برای دور زدن تحریم‌ها و فیلترینگ تبدیل شده‌است، چراکه می‌توان با تغییر IP اینترنتی که از آن استفاده می‌شود، فیلترینگ را دور زد.

این سیمکارت‌ها در بازه قیمتی ۱۰ تا ۹۰ میلیون تومان در بازار خرید و فروش می‌شوند و همچنین هزینه شارژ این سیمکارت‌ها بسیار زیاد است زیرا شامل هزینه دلاری و کارمزد درگاه آنلاین می‌شود.

سخن پایانی

از آنجا که فیلترینگ هزینه دسترسی به اینترنت آزاد را بالا برده ‌است، می‌توان گفت که به شکاف دیجیتال دامن می‌زند؛ در داخل کشورها، در راستای فیلترینگ نابرابری درآمد و نابرابری فرصت‌ها ممکن است بدتر شود زیرا گروه‌های محروم و افرادی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند دسترسی محدودتری به اینترنت خواهند داشت. در رقابت بین کشورها نیز فیلترینگ تاثیر بسزایی دارد، دسترسی نسبتاً کم به اینترنت ممکن است بهره‌وری را در کشورهای نوظهور و در حال توسعه کاهش دهد.