ناجی منصوریان در لیست نهایی استقلال

الحق هم که کاوه در آن فصل برای استقلال خوب بازی کرد. او البته تنها ۷ گل برای آبی‌پوشان به ثمر رساند؛ یعنی ۱۱گل کمتر از مهدی طارمی که کفش طلا را ربود. با این حال رضایی عملکرد بدی نداشت و مخصوصا گل او به پرسپولیس در جریان آن برتری مشهور ۳ بر ۲حسابی به محبوبیتش دامن زد.

با این همه دوران حضور کاوه رضایی در استقلال بیش از یک فصل طول نکشید. او که بسیار کم‌حرف است و به ندرت مصاحبه می‌کند، در پایان فصل راهی فوتبال اروپا شد. بارها در مورد این تصمیم گفته شد که رضایی به‌دنبال حضور در تیم ملی است و مخصوصا از این جهت که آن زمان کارلوس کی‌روش خیلی به لژیونرها بها می‌داد، رضایی هم رفت تا به تیم ملی برسد. او با آن ذهنیت سر از لیگ بلژیک در آورد و برای تیم‌هایی مثل شارلروا، بروژ و باشگاه عجیب و غریب ادهورلی توپ زد. جمع گل‌های کاوه در این تیم‌ها از عدد ۲۰ تجاوز نکرد تا به سختی بتوان به دوران اقامت او در اروپا نمره قبولی داد. رضایی البته هر از گاهی به تیم ملی دعوت می‌شد، اما آنجا هم بخت چندانی برای بازی پیدا نمی‌کرد.

امروز و ۵ سال بعد از ترک استقلال از سوی کاوه رضایی، شاید بتوان گفت سفر اروپایی او چندان هم پرثمر نبوده است؛ مخصوصاً که رضایی در تیم آخرش یک فصل کامل موفق به گلزنی نشد و حتی کمتر به بازی گرفته می‌شد. در نتیجه اگر او در آستانه ۳۱سالگی بازگشت دوباره به لیگ برتر ایران را برگزیده باشد، نباید چندان تعجب کرد؛ جایی که کاوه غیر از استقلال، در سایپا و ذوب‌آهن هم دوران نسبتا خوبی داشت.