احتمال حذف نمایشگاه های ایران از گردونه بین المللی

فعالیت نمایشگاهی در کشور به صورت جسته و گریخته در حال انجام است. این صنعت حدود هشت ماه به طور کامل متوقف بود و حال باید برای آینده این صنعت برنامه ریزی مدون و ویژه ای در نظر گرفت. موضوعی که در این دوران می تواند تاثیر چشمگیری در پیشرفت صنعت نمایشگاهی داشته باشد حضور کشورهای خارجی در نمایشگاه های داخلی کشور است که این مورد نیز به دلیل تحریم های ناجوانمردانه ممکن و شدنی نیست.

خبرنگار گسترش نیوز در همین رابطه گفت و گویی را با فرهاد امینیان فعال و برگزارکننده نمایشگاهی انجام داده و با وی به گفت و گو نشسته که در ادامه مشروح این گفت و گو را مطالعه می فرمایید.

با گسترش نیوز همراه باشید:

فرهاد امینیان در ابتدای این گفت و گو اظهار داشت: به عقیده من و با توجه به شرایط کنونی برای جبران عقب ماندگی که به موجب شیوع ویروس کرونا در صنعت نمایشگاهی به وجود آمده است در حال حاضر اقدام خاصی به جز ادامه مجدد فعالیت های نمایشگاهی نمی توان انجام داد.

وی افزود: مشخصا در مراجع دولتی به غیر از سازمان توسعه تجارت و نمایشگاه بین المللی ایران هیچ دیدگاه مشخصی نسبت به نمایشگاه ها وجود ندارد و به نوعی می توان گفت از نگاه دولتی هیچ تفکیکی میان همایش، نمایشگاه، جشنواره، نمایشگاه های فصلی و نمایشگاه های فروش بهاره وجود ندارد. دولت به هیچ وجه شناخت درستی از این صنعت ندارد بنابراین اگر این نگرش در دولتمردان ما باقی بماند وضعیت صنعت نمایشگاهی بهبود نخواهد یافت. بنابراین فعالان صنعت نمایشگاهی و تشکل ها باید در این راه قدم برداشته و این آگاهی را ایجاد کنند.

نمایشگاه ها باید به یک صنعت واقعی تبدیل شوند

این برگزارکننده نمایشگاهی در ادامه ضمن تاکید بر اینکه نمایشگاه ها باید به یک صنعت واقعی تبدیل شوند، خاطرنشان کرد: همانگونه که در بسیاری از کشورهای دیگر نمایشگاه ها به عنوان یک صنعت قدرتمند مطرح هستند، در کشور ما نیز باید این نگاه جاری و ساری شود اما لازمه این اتفاق این است که آگاهی و شناخت نسبت به اهمیت این صنعت در مراجع تصمیم گیرنده ایجاد شود. البته این امر به زمان زیاد و پشتکار از سوی متولیان حوزه نمایشگاهی احتیاج دارد. اگر هم دولت بخواهد در زمینه خساراتی که به صنعت نمایشگاهی وارد شد کمکی به فعالان این بخش داشته باشد باید در دو بخش به این موضوع ورود کند. در بخش اول خساراتی که به خود این صنعت وارد شد و در بخش دوم نیز جبران خسارت برگزارکنندگان نمایشگاهی.

امینیان افزود: در بخش اول که جبران خسارات وارده به خود صنعت نمایشگاهی بود دولت باید به این درک برسد که برگزار نشدن رویدادها چه عواقبی برای اقتصاد، بازرگانی و صنعت کشورمان دارد و بعد از درک اهمیت صنعت نمایشگاهی از این صنعت حمایت کرده و برای برگزاری بهتر نمایشگاه ها به فعالان این صنعت کمک کند. هر چند که بعید می دانم دولت در این زمینه کمک خاصی به این فعالان ارائه کند. چرا که تا قبل از شیوع ویروس کرونا نیز زمینه های کمک برای صنعت نمایشگاهی به صورت مدام از طرف مراجع دولتی وجود داشته اما کمکی در این خصوص از طرف آن ها اعمال نشده است. دربخش دوم که جبران خسارت برگزارکنندگان نمایشگاهی بود نیز دولت می تواند در حوزه های مختلفی مانند موارد مربوط به مالیات، بیمه، حفظ اشتغال منابع انسانی در صنعت نمایشگاهی، تخصیص بیمه های بیکاری به فعالان این حوزه ورود کند. ضمن این که شرکت سهامی نمایشگاه ها نیز به عنوان نهاد متولی و دولتی، تسهیلاتی را از نظر مالی برای شرکت های برگزارکننده که پشتوانه دیگری نیز ندارند در نظر بگیرد.

عواقب حضور خارجی ها در نمایشگاه های داخلی

این فعال صنعت نمایشگاهی در ادامه با بیان اینکه بُعد بین المللی نمایشگاه ها در برگزاری رویداد ها بسیار مهم است، تصریح کرد: چندین و چند سال است که نمایشگاه های بین المللی ما تنها اسم بین المللی را یدک می‌کشد و در پایین ترین سطح ممکن برگزار می شود. این موضوع به هر میزان که ادامه پیدا کند قطع به یقین موجب خارج شدن ایران از گردونه بین المللی بودن نمایشگاه ها خواهد شد و به نوعی می توان گفت شرکت های خارجی نمایشگاه های ایران را از برنامه کاری خود خارج خواهند کرد. چرا که آن ها نیز بودجه هایی دارند که ترجیح می دهند آن بودجه ها را در بازارهایی که ثبات و استمرار لازم را دارد هزینه کنند. هنگامی که شرکت های خارجی ببینند که هر ساله نمایشگاه های ایران بنا به دلایل متعدد برگزار نمی شود طبیعتا ترجیح می دهند که در مکانی با ثبات اقتصادی و تجاری بیشتری سرمایه گذاری کنند. ضمن اینکه تحریم ها نیز تشدید کننده وضعیت کنونی ایجاد شده در صنعت نمایشگاهی است.

وی در پایان با بیان اینکه نمی توان آینده روشنی برای این صنعت متصور بود، گفت: حداقل زمانی که بتوان به چشم انداز صنعت نمایشگاهی امیدوار بود زمانی است که ما از موضوع ممنوعیت ها و تحریم های خارجی رها شویم و به تبع آن اقتصاد و تجارت خارجی کشور نیز استحکام و پایداری پیدا کند. همچنین امیدواریم به نقطه ای برسیم که قوانین تجاری کشور نیز به ثبات قطعی برسد.