تعرفه های دستوری با صنعت نمایشگاهی چه کرد؟

بسیاری از فعالان صنعت نمایشگاهی کشور در حوزه برگزاری رویدادها بر این باورند که در حال حاضر تعرفه مشارکت در یک نمایشگاه گرید A+ معادل خرید یک همبرگر کم کیفیت در کشور امارات متحد عربی است. (تعرفه مشارکت در نمایشگاه های این کشور حدود ۳۰۰ الی ۱۰۰۰ دلار برای هر مترمربع غرفه است). آنها بر این باورند که ممانعت جدی از انطباق تورم با ارائه خدمات نمایشگاهی نه تنها شرایط برگزاری را سخت و غیرقابل رقابت می کند بلکه مهمتر از آن تامین نقدینگی لازم برای بازسازی، نگهداری و ارائه سرویس های روزآمد برای سایت محل دائمی نمایشگاه ها و سایر سایت های نمایشگاهی کشور را نیز غیر ممکن می سازد. به عبارتی این نوع تعرفه، هم سایت نمایشگاهی را در عرصه رقابت بین المللی تضعیف کرده و هم برگزارکنندگان را از توسعه کیفی فعالیت ها محروم می کند.

خبرنگار سرویس نمایشگاه گسترش نیوز در همین رابطه گفتگویی را با ادریس مازندرانی، فعال و برگزارکننده نمایشگاهی ترتیب داده و نظر وی را در این خصوص جویا شده است که در ادامه مطالعه خواهید کرد.

مازندرانی در ابتدای این گفتگو اظهار داشت: صنعت نمایشگاهی ظرفیت بسیار بزرگی برای تولید و اشتغال در کشور است. اما نسبت به تمام دنیا و کشورهایی که صنعت نمایشگاهی را به صورت حرفه ای دنبال می کنند ما به دلایل شرایط خاص کشور از این ظرفیت به میزان بیشتری استفاده کرده ایم.

وی افزود: سابق بر این در کشور ما نگاهی سنتی بر صنعت نمایشگاهی حاکم بوده است و از آن به عنوان یک ابزار توسعه ای یاد می کردند. اما به زعم فعالان نمایشگاهی و علم جدید این صنعت به عنوان یک شتابدهنده بسیار موثر در حوزه صنایع کشور مشغول ایفای نقش است. لکن به دلیل پایین بودن هزینه تمام شده حضور شرکت ها در نمایشگاه نسبت به بقیه موارد توسعه ای یک شرکت استفاده از این شتابدهنده برای هر مدیری یک امکان خاص و ویژه ایجاد می کند.

نرخ پایین تعرفه های نمایشگاهی در کشور

این فعال نمایشگاهی افزود: به همین علت نسبت توسعه صنعت نمایشگاهی کشور ما و کارکرد آن در مقابل صنایع دیگر حدود ۲۰ درصد از سایر کشورها بالاتر است. اگر قرار باشد این صنعت در توسعه اقتصاد و تولید کشور نقش موثرتری را ایفا کند باید تعرفه منطقی برای آن در نظر گرفت. به عبارتی می توان گفت برگزارکننده مکلف است همه آیتم ها و استانداردهایی که یک نمایشگاه باید داشته باشد را به جد اجرا کند. ولی متاسفانه امروزه ما در کشور شاهد این موضوع هستیم که تعرفه هزینه تمام شده نمایشگاهی ما حدود ۶ الی ۷ دلار است. این در صورتی است که این نرخ در کشورهایی که به مراتب صنعت نمایشگاهی آن ها از لحاظ برگزاری، استاندارد و مدل های برگزاری و.... از ما عقب تر هستند در حدود ۲۰۰ تا ۲۴۰ دلار است.

مازندرانی افزود: ما خواهان این رقم بالا نیز نیستیم. هزینه های تمام شده نمایشگاهی قانون خاص خود را دارد. اگر ما برگزاری نمایشگاه را به عنوان یک کالا یا محصول ببینیم، استاندارد هزینه برگزاری نمایشگاه نسبت به قیمت کف زمین محاسبه می شود. یعنی تاثیر زمین در قیمت تمام شده نمایشگاه یک سوم محاسبه می شود. اگر ما همین موضوع را در نظر بگیریم و با همین قانون یک سوم و دو سوم که در دنیا به عنوان استاندارد وجود دارد عمل کنیم، قطعا نمایشگاه های پویاتر و با تاثیر گذاری های بیشتر را خواهیم داشت.

دخالت های بیجای دولت؛ سنگ در پای لنگ برگزارکنندگان نمایشگاهی

وی همچنین خاطرنشان کرد: متاسفانه در شرایط کنونی با برخی مسائل طرفیم که وجود این مسائل موجب بروز برخی چالش ها در مسیر فعالیت فعالان نمایشگاهی می شود. به عنوان مثال سایت نمایشگاهی تهران دولتی است و دولت به صورت مستقیم در تعرفه ها دخالت می کند و ما هرگاه شاهد دخالت دولت در هر حوزه ای بودیم بدون شک آن بخش با پسرفت مواجه شده است. اگر امروزه می بینیم که صنعت نمایشگاهی ایران با همه شرایط تحریم و دخالت های بی جای دولت در قیمت گذاری و تعرفه همچنان پویایی خود را حفظ کرده به دلیل فعالیت شرکت های برگزارکننده قوی و قدرتمندی است که در این کشور وجود دارند. برگزارکنندگان نمایشگاهی با درایت و هوشمندی تمام رویدادها را برگزار می کنند. من امیدوارم که دولت نیز به این عقلانیت برسد که برای قیمت های تمام شده تعرفه تعیین کند.

این فعال نمایشگاهی در ادامه تاکید کرد: دولت تنها ابزار قیمت زمین را در دست دارد. لذا خواهشمندیم صرفا همین موضوع را کنترل کنند. دیگر آیتم هایی که یک شرکت برگزارکننده با آن ها درگیر است مواردی هستند که از بازار آزاد و قیمت های شناور تبعیت می کنند. این تعرفه گذاری و قیمت گذاری دولت،‌ سنگ در پای لنگ برگزارکننده است و از آیتم هایی که برگزارکننده برای بالابردن کیفیت برگزاری رویدادها می تواند از آنها استفاده کند جلوگیری خواهد کرد.

امیدی به دولت آینده نیز وجود ندارد

مازندرانی در ادامه صحبت های خود به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ماه سال جاری اشاره کرد و گفت: متاسفانه انتخابات در ایران بر اساس برنامه محور بودن کاندیده ها یا استراتژی هایی که آنها برای دوره های ۴ ساله یا ۸ ساله مدیریت خود اتخاذ می کنند انتخاب نمی شوند. فرد اصلحی که انتخاب می شود بدون شک صلاحیت ریاست جمهوری دارد اما برنامه هایی که کاندیداها این روز ها ارائه می دهند بیشتر برنامه های پیش پا افتاده و تکمیلی است.

وی افزود: امروزه عمده برنامه های نامزد های ریاست جمهوری تغییر میزان یارانه ها و ارائه سبد کالا است. این موضوع نشان می دهد که فکری برای اقتصاد کلان و پیشبرد صنعت نشده و برنامه ای در این زمینه وجود ندارد. چرا که اگر وعده های نامزد های انتخابات ریاست جمهوری برنامه محور باشد احتیاجی به این شیوه تبلیغات ندارند. به عقیده من کسی که قصد مدیریت کشور را دارد قطعا باید با برنامه پا به میدان انتخابات بگذارد.

این برگزارکننده نمایشگاهی در پایان گفت: با شروع تبلیغات نامزدهای انتخابات ۱۴۰۰ هنوز هیچ مدل برنامه ای از این افراد (علی رغم داشتن صلاحییت) دیده نشده است. بنابراین نمی توان به ایجاد تغییرات مثبت و کارآمد در صنعت نمایشگاهی پس از روی کار آمدن دولت جدید نیز چندان امیدوار بود. البته انسان با امید زنده است و ما نیز امیدواریم که بالاخره این اتفاق مبارک رخ دهد و کشور بر روی ریل برنامه، عقلانیت و مدیریت دانایی مدیریت شود و در این میان صنعت نمایشگاهی نیز بتواند به عنوان یک بازوی مهم و موثر و یک شتابدهنده بی نظیر در خدمت دولت باشد تا بتواند رشد صنعتی کشور را تسریع ببخشد.