چرا نهادهای نظارتی سراغ مدیران استقلال نمی‌روند؟
اخیرا درباره موضوع کاهش رقم قرارداد بازیکنان استقلال مطالب مختلفی از زبان مسئولان باشگاه استقلال با مدیران وزارت ورزش خواندیم.
اخیرا درباره موضوع کاهش رقم قرارداد بازیکنان استقلال مطالب مختلفی از زبان مسئولان باشگاه استقلال با مدیران وزارت ورزش خواندیم. موضوعی که به اصطلاح اهالی ورزش، نوعی جرزنی به حساب می‌آید. یعنی بازیکنی که در شهریور پیشنهاد دست به نقد از دیگر باشگاه‌ها داشته را به بهانه بستن قراردادی بهتر به طبقه بیست‌وسوم هتل آزادی بردند و قراردادش را با ارقام ۷ تا ۱۳ میلیاردی بستند و حالا که روز آخر فصل نقل و انتقالات است یقه‌گیری می‌کنند و از آنها خواسته‌اند رقم قراردادشان را بیش از ۴۰ درصد (تقریباً تا نصف) کاهش دهند!
رفتاری غیرحرفه‌ای که در قاموس هیچ معامله‌ای جای نمی‌گیرد. مانند اینکه وقتی برای یک خانه مشتری دست به نقد ایستاده به بهانه خرید بالاتر مشتری قبلی را بپرانید و قولنامه دستی بنویسید ولی در دفترخانه بخواهید با رقمی به مراتب پایین‌تر از عددی که خریدار قبلی پیشنهاد داده بود سند قطعی بزنید! چه کسی حاضر می‌شود خانه‌اش را تحت چنین شرایطی واگذار کند؟ چه برسد که مورد معامله به جای یک شیء، یک سال از عمر ورزشی یک ورزشکار حرفه‌ای باشد!
فارغ از این موضوع که در روزهای باقی‌مانده تا دیدار حساس در اهواز تأثیر منفی روی بازیکنان سرشناس استقلال که اغلب قراردادهای بالا دارند، گذاشته است و برخی پیش‌بینی می‌کنند این بازیکنان در دیدار با فولاد بازی همیشگی‌شان را ارائه نمی‌دهند، باید ایراد اصلی را از مدیرانی گرفت که مشخص نیست امروز کجا هستند؟ اگر امروز باشگاه استقلال از سوی نهادهای نظارتی تحت فشار است تا قرارداد بازیکنانش را کم کند یک نفر باید به کارکنان این نهادها یادآوری کند که لااقل در همین باره سراغی از مسببان این وضعیت هم بگیرند! کسانی که باعث شدند این قراردادها بسته شود الان کجا هستند؟
ارسال نظر