فوتبال به اضافه فنون کشتی و رزمی در لیگ برتر

تنش و درگیری در لیگ برتر ایران به اوج خود رسیده است. در هفته‌های اخیر در بیشتر مسابقات برخوردهای شدیدی میان کادر فنی و بازیکنان تیم‌ها در دیده شد. نمونه این رفتارها در بازی‌های گل گهر - تراکتور، ماشین‌سازی - نفت مسجد سلیمان، استقلال - پرسپولیس، استقلال - سایپا، پرسپولیس - فولاد و... دیده شده که محرومیت‌هایی را هم به دنبال داشته است.

سکانس آخر این درگیری‌ها در بازی تراکتور و گل‌گهر سیرجان بود که بازیکنان دو تیم بعد از سوت پایان بازی باشگاه فوتبال را با "باشگاه مشت زنی" اشتباه گرفتند و با مشت و لگد به جان هم افتادند. چند هفته قبل نمونه این تصاویر در تبریز و در بازی ماشین‌سازی و نفت اتفاق افتاد که مشت‌های سنگینی روی سر و صورت بازیکنان فرود آمد.

نمونه دیگر این درگیری‌های خشن در بازی ماشین‌سازی و نفت مسجدسلیمان رخ داد که بعد از سوت پایان مسابقه، بازیکنان دو تیم به خصوص دروازه‌بان نفت و مدافع ماشین‌سازی وارد یک دعوای واقعی شدند و تا می‌توانستند همدگیر را از مشت‌های خود بی‌نصیب نگذاشتند و در نهایت هر کدام یک جلسه محروم شدند.

همچنان با وجود محرومیت‌ها و جرایم مختلف، هیچ اتفاقی در راستای کاهش درگیری‌ها فیزیکی و کلامی صورت نگرفته و حتی رفته رفته، در حال افزایش است و گاهی کار به جاهای باریک و زد و خورد شدید کشیده می‌شود. حال تصور کنید این درگیری‌ها در شرایطی صورت می‌گرفت که هواداران هم در ورزشگاه حضور داشتند و چه بسا اتفاقاتی نظیر آنچه در سال‌های گذشته در بازی‌های پرسپولیس - سپاهان یا پرسپولیس - تراکتور صورت می‌گرفت که هواداران هم همراه با بایکنان و مربیان، وارد درگیری می‌شدند و جان چند نفر به خطر می‌افتاد.

با این حال، در شرایطی که فعلا هواداران هم در ورزشگاه حضور ندارند و حداقل اقدام تحریک‌کننده‌ای از سوی سکوهای ورشگاه صورت نمی‌گیرد، تنش و درگیری در لیگ برتر ایران به اوج خود رسیده است. این حجم از درگیری نشان دهنده یک بحران جدی در فوتبال است که به جرات می‌توان گفت در بالاترین سطح فوتبال دنیا به هیچ وجه دیده نمی‌شود. حتی در حساس‌ترین بازی‌های اروپایی و میان دشمنان دیرینه از جمله بازی‌های منچستریونایتد – لیورپول در انگلیس یا آ.اس رم و لاتسیو در ایتالیا هم خبری از درگیری مربیان و بازیکنان دو تیم نیست.

* پایان آدرس غلط از سوی متولیان فوتبال

در این بین، سهیل مهدی اظهارنظر جالبی داشته که در نوع خود قابل تامل است چون تا قبل از این متولیان فوتبال معتقد بودند فشارهای هواداری از جمله عوامل شکل‌گیری درگیری‌های خشن در مسابقات است و بارها مسئولان و عوامل فرهنگی برای کنترل سکوهای ورزشگاه مصاحبه کردند اما غیبت اجباری هواداران در ورزشگاه و استمرار درگیری‌ها میان عوامل دو تیم، یک تلنگر جدی به متولیان فوتبال زده که مشکل از جای دیگری است.

رئیس کمیته مسابقات لیگ گفته: همیشه فکر می‌کردیم تنش‌ها از سکوها به زمین منتقل می‌شود. تصور ما بر این بود که فشارهای هواداری و حمایت‌های هواداران از تیمشان برای پیروزی باعث ایجاد استرس در بازیکنان و مربیان می‌شود و درگیری شکل می‌گیرد اما دیدیم که مشکل از جای دیگری است. ما باید به سمت اصلاحات برویم. باید عوامل کنار و داخل زمین رفتار حرفه‌ای داشته باشند.

وی با اشاره به رشد ناگهانی قراردادهای بازیکنان و مربیان در شرایطی که هیچ اتفاقی در حوزه مسائل اخلاقی و حرفه‌ای رخ نداده است گفت: همراه با افزایش دستمزدها، باید رفتارهای فوتبالیست‌ها هم حرفه‌ای شود. ما می‌بینیم که مسابقات کیفیت خوبی دارد اما مسائل اخلاقی رعایت نمی‌شود. ما رفتار دوگانه از خودمان نشان می‌دهیم. به طور مثال در مسابقات بین‌المللی و به علت مسائل سخت‌گیرانه، بازیکنان وارد تنش و درگیری نمی‌شوند اما در لیگ برتر، کادر فنی و بازیکنان به راحتی با تیم مقابل درگیر می‌شوند.

اذعان این مقام مسئول به وجود ایرادهای حرفه‌ای در میان مربیان و فوتبالیست‌ها، به چندین دهه آدرس غلط دادن برای پاک کردن صورت مسئله پایان داد. حالا مسئولان برگزاری مسابقات و همینطور عوامل تیم‌ها از مدیر تا مربی و بازیکن باید از خود بپرسند که چه اتفاقی افتاده که فوتبال ایران در منجلاب درگیری و فحاشی به حریف درگیر شده است؟

* فوتبال به اضافه فنون کشتی کچ

نرخ بالای درگیری و فحاشی در مسابقات لیگ برتر و همینطور انتقال این موضوع از داخل زمین به نیمکت‌ها در شرایطی است که فیفا و کنفدراسیون‌های فوتبال در حال وضع قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای کاهش تنش‌ها و پرداختن به متن فوتبال هستند. ادامه این روند در ایران و افزایش درگیری‌ها در مسابقات بی‌شباهت به ویدیویی‌هایی نیست که هر چند وقت یک بار از یک مسابقه فوتبال در دسته چندم مسابقات بیرون می‌آید و بازیکنان و عوامل مختلف مسابقه به شدت در حال اجرای فنون فنی و کشتی کچ هستند.

بی‌توجهی مدیران باشگاه‌ها و همینطور فراموش این مسئله از سوی مربیان و وارد شدن آنها به بطن درگیری‌ها، یک هشدار جدی است که فوتبال ایران مسیر درستی را طی نمی‌کند و دیر یا زود از کشوری که دارای کیفیت فنی قابل قبول در آسیاست، به کشوری با فوتبال خشن و بازیکنان و مربیان بی‌اعصاب شناخته خواهد شد!