داستان هالیوودی مهدی طارمی

تا قبل از این فوتبالیست‌های بزرگی با گل‌های زیبا و قیچی برگردان، هواداران فوتبال را سر ذوق آورده‌اند اما گل مهدی طارمی به چلسی فقط یک گل زیبا نیست بلکه این نهایت استعداد و تلاش فوتبالیستی است که سال‌ها در زیر غبار بی‌توجهی و جبر جغرافیایی، به چشم نیامده است.

قیچی برگردان مهدی طارمی به چلسی، یکی از گل‌هایی است که پشت سر خود، یک فیلم‌نامه فوق‌العاده برای کارگردان‌های هالیوودی دارد. جوانی که با وجود استعداد ذاتی خود، قادر به نمایش آن در مکان و زمان مناسب نیست و در ادامه، دقیقا به دلایلی که سایر هم‌نسلان و دوستانش هم علتش را نمی‌دانند، راهی مسیر پر پیچ و خم زندگی می‌شود.

دو سال سربازی و دوری از فوتبال، دوری از پایتخت و حضور در مناطق کمتر برخوردار و در ادامه، تصمیمات شخصی اشتباه باعث می‌شود طارمی در ۲۵ سالگی بیشتر شبیه بازیکنی باشد که آخرین سال‌های فوتبالش را سپری می‌کند!

اما او شاگرد علی دایی است که نخستین گل ملی خود را در ۲۴ سالگی زده و در نهایت آقای گل جهان شده است؛ فوتبالیستی که همیشه بیش از اینکه به خاطر نبوغش معروف شود، به خاطر تلاش و اراده بیش از اندازه خود مورد تحسین همگان قرار گرفته است.

اگر طارمی یک چیز را هم از استاد تمام عیار خود یاد گرفته باشد، تلاش است؛ تلاش تا آخرین لحظه برای تحقق رویای کودکی و نوجوانی.

در واقع این یک جمله کلیشه‌ای است که "با تلاش به هر چه می‌خواهی می‌رسی" یا "هیچ وقت دیر نیست" اما برای مهدی طارمی که استعداد و نبوغ رسیدن به رویای کودکی خود را دارد، دور از دسترس نبود و نیست که باز هم فراتر از چنین لحظه‌ای را برای خودش و هموطنانش رقم بزند.

برای خیلی‌ها، خوشحالی از موفقیت طارمی توسط میلیون‌ها ایرانی و تحسین او در قیاس با موفقیت لژیونرهای آسیایی مانند "سون هیونگ مین" کره‌ای، تعبیری جز این ندارد که چقدر سقف رویای "ما" کوتاه است اما طارمی و موفقیتش در اروپا یا سیر رشد علیرضا بیرانوند، داستان غلبه بر واقعیت‌های دشوار زندگی است.

نه تنها در ایران، بلکه در فوتبال اروپا هم هیچ‌کسی چشم‌انداز روشنی برای فوتبالیستی ۲۹ ساله در مقایسه با یک فوتبالیست ۲۰ ساله ندارد اما برای مهدی طارمی که رویای بازی در رئال مادرید را دارد، هنوز زمان برای ارائه "نهایت خودش" وجود دارد تا برای میلیون‌ها کودک و نوجوان ایرانی الهام بخش شود.