این دوچرخه در المپیک باعث خجالت ایران است!

رکابزن المپیکی کشورمان گفت: خجالت می‌کشم با دوچرخه‌ای که دارم، در خط استارت المپیک قرار بگیرم.

ورزش

مسابقات دوچرخه‌سواری قهرمانی کشور در منطقه نمک‌آبرود برگزار شد که در پایان سعید صفرزاده نماینده المپیکی کشورمان توانست به عنوان نفر اول از خط پایان عبور کرده و قهرمان شود.

این رکابزن یک ماه دیگر باید در رقابت‌های المپیک توکیو رکاب بزند. بر همین اساس گفت‌وگویی را با وی انجام داده‌ایم که در زیر می‌خوانید:

مسابقات قهرمانی کشور را با قهرمانی پشت‌سر گذاشتید، چطور بود؟

مسابقه سطح خیلی بالایی داشت چون قهرمانی کشور دارای امتیاز فدراسیون جهانی است و همه می‌آیند که امتیازات خوبی را کسب کنند. اگر نتیجه خوبی بگیرند می‌توانند به تیم‌های خارجی هم بپیوندند.

ظاهراً گرما و شرجی هوا تأثیر زیادی روی کار رکابزنان داشت.

دقیقاً همینطور است. هوا بسیار گرم و شرجی بود و همه را اذیت کرد. البته به خاطر این نمک‌آبرود در نظر گرفته شده بود که ارتفاعی مانند شهر توکیو از سطح دریا دارد. البته آب و هوایش بهتر از نمک‌آبرود است با این شرایط سعی کردم در مکان اول قرار بگیرم.

آیا تا این لحظه برنامه برای المپیک کافی بوده است یا خیر؟

به هر حال در شرایط فعلی باید واقع‌بین بود. فدراسیون یک مدت با سرپرست اداره می‌شد و معلق بود. در این بین کرونا هم تأثیر زیادی داشت اما در مجموع همانطور که گفتم راضی‌کننده بود. سرمربی تیم ملی هم کمک زیادی کرد تا بتوانیم تمرینات را شبیه المپیک کنیم.

مسابقات ترکیه را هم در پیش دارید.

بله، چهار مسابقه تک مرحله‌ای برنامه‌ریزی شده است هرچند این هم کافی نیست اما در این شرایط می‌تواند کمک کند و از هیچ چیز بهتر است.

در مجموع فکر می‌کنید در المپیک چه نتیجه‌ای را کسب کنید.

چیزی که به خودم قول دادم و دوست دارم، این است که به عنوان ۵۰ نفر اول از خط پایان عبور کنم. البته از شرایط رکابزنان اطلاعی ندارم اما چیزی که مسلم است اینکه المپیک بزرگترین رویداد ورزشی است و همه با تمام توان می‌آیند. تمام سعی‌ام را می‌کنم که رکورد خوبی را کسب کنم که بهتر از دوره‌های قبل باشد و نه تنها به خط پایان برسم بلکه جزو ۵۰ نفر اول باشم.

شرایط الان بهتر بود یا المپیک ریو؟

قطعاً در ریو شرایط بهتر بود چون در آن زمان ما در کشور تیم‌هایی را داشتیم که به آماده‌سازی رکابزنان کمک کنند و به مسابقات مختلف بروند اما الان اینطور نیست. از سوی دیگر ما در ریو سه رکابزن داشتیم اما الان من تنها هستم و این یک بار روانی مضاعفی را ایجاد می‌کند. کشورهای مطرح هر کدام چند رکابزن دارند و به همدیگر کمک می‌کنند تا رکوردهای خوبی را بزنند. با این شرایط سعی می‌کنم اعتماد به نفس خودم را حفظ کنم و بهترین نتیجه را بگیرم.

بزرگترین مشکلی که برای المپیک دارید، چیست؟

از لحاظ آمادگی و برگزاری اردوها یک مقدارها کارها انجام شده اما بزرگترین معضل من درحال‌حاضر دوچرخه است چون مناسب المپیک نیست. باور کنید خجالت می‌کشم با دوچرخه‌ فعلی‌ام در خط استارت المپیک قرار بگیرم.

آیا با فدراسیون یا کمیته ملی المپیک صحبت کرده‌ای؟

صحبت‌هایی را داشته‌ایم اما شرکت‌های ایرانی نمی‌توانند برای خرید دوچرخه اسپانسر شوند. امیدوارم فدراسیون یا کمیته برای این کار مساعدت کنند و حداقل بتوانم با دوچرخه‌ای که در شأن نام دوچرخه‌سواری ایران است، در المپیک شرکت کنم.