فرزانه فصیحی: به رکوردشکنی عادت کردم

فرزانه فصیحی که با رکوردشکنی دوباره اش نگاه ها را بار دیگر به سمت خود جلب کرد. این بار با ریه ای که همچنان بار عوارض کووید را حمل می کرد. توانست هم نایب قهرمان بازی های همبستگی کشورهای اسلامی شود و هم در دو مرحله رکوردش را جا به جا کند تا ثابت کند شکستن رکورد ملی نه تنها اتفاقی نبود بلکه برای ارتقا صدم ثانیه هایش برنامه ریزی هدف دار کرده است و انگار حالا حالاها باید منتظر ارتقا رکورد از دختر دونده سرعت ایران باشیم.

فصیحی با ثبت زمان ۱۱.۱۲ ثانیه انتظارش را از خودش برای این بازی ها برآورده کرد تا با آرامش بیشتری مهیای لیگ برتر ایران شود. در بخش ‌مردان هم مرد سرعت ایران «حسن تفتیان»، روی خط آغاز قرار گرفت که البته او با ثبت زمان ۱۰.۰۲ دستش از مدال کوتاه ماند و در جایگاه پنجم بازی ها قرار گرفت. او یک صدم ثانیه کمتر از رکورد ملی این ماده که ۱۰.۰۳ ثانیه است دوید.

در این بازی ها البته او بعد از رقابت نیمه نهایی مشکل تنفسی پیدا کرد ولی با تصمیم شخصی خودش پای فینال ماند تا نایب قهرمانی پنجمین دوره بازی های همبستگی کشورهای اسلامی را از آن خودش کند و با مدال از قونیه ترکیه به خانه برگردد. به همین بهانه با سریع ترین دختر دونده ایران گفت و گو گرفتیم که صحبت های او را از این مسابقه در ادامه خواهید خواند.

-باز هم رکورد ملی را این بار در بازی های همبستگی کشورهای اسلامی شکستید، از این رکورد شکنی دوباره و مدال نقره ای که به دست آوردی بگو.

بله یک بار دیگر هم در نیمه نهایی و هم در فینال رکورد زدم که خب واقعا خیلی خیلی برایم خوشحال کننده و اتفاق بسیار بزرگی بود. مدال نقره مدال ارزشمندی برایم بود ولی عددی که من دویدم عدد افسانه ای بود.

-با وجود مشکل تنفسی نایب قهرمانی را از آن خودت کردی، اگر این مشکل نبود نگاهت به سکوی قهرمانی بود و آیا نگران نبودی که تصمیمت برای ادامه ی مسابقات مشکل جدی تری برایت ایجاد کند؟

به خاطر ابتلا به کووید ۱۹ که حدود ۱۰ روز قبلش دچارش شده بودم هنوز عوارضش از لحاظ درگیری ریه با من باقی مانده بود که خب بعد از مسابقه مقدماتی دوباره اذیتم کرد و مجبور شدم اکسیژن بگیرم. به من گفتند خطرناک است و به بیمارستان بروم ولی تصمیمم رسیدن به فینال بود که با رضایت خودمان اجازه ی حضور در مرحله پایانی را دادند ولی بعدش آنقدر خوشحالی اش زیاد بود که همه چیز را فراموش کردم.

-خیلی از هوادارانت و مردم ورزش دوست نگران حالت شدند، از عارضه ی تنفسی ات بگو، بهبودی به دست آمده است؟

الان خداراشکر خیلی بهترم و سرفه هایم خیلی کم تر شده است. دو سه روزیست که بدون فعالیت بدنی استراحت کردم ولی خب هنوز مقداری تنگی نفس از لحاظ ریه دارم و صد در صد اوکی نیستم ولی خیلی بهترم.

-واکنش مسئولان به این مسابقه و مدالت چطور بود و بازخوردی در این مدت دریافت کردی؟

خیلی فوق العاده بود و خداراشکر که توانستم دو و میدانی دختران و ایران را سربلند کنم، آقای صالح امیری از او خواهش کردم که برای مدالم بیایند چون همیشه خیلی به من کمک کردند و آمدن شان خیلی برایم خوشحال کننده بود و همه خیلی لطف داشتند.

-منتظر رکورد شکنی دوباره ات باشیم و آیا برای مسابقه بعدی سلامت و قبراق می بینیمت؟

به امید خدا چرا که نه؟ من عادت به رکورد شکنی کردم، حالا این جمله را که به شوخی گفتم ولی بله من احتمالا دو مرحله لیگ داشته باشم و هنوز برنامه ی بعد از لیگم مشخص نیست ولی احتمال دارد که چند مسابقه بین المللی دیگر را شرکت کنم که بستگی به نظر مربی ام دارد و باید برای این که چه مسابقاتی را می خواهیم شرکت کنیم تصمیم بگیریم.

-به عنوان یک ورزشکار المپیکی و ورزشکاری که یادگرفته کارهای بزرگ را انجام دهد و به نوعی سد شکن دو و میدانی دختران باشد، به چه چیزهایی برای مسیری هموارتر نیاز داری؟

مسیر راحتی نبود و نیست، یک ورزشکار برای هموارتر شدن مسیرش به هزار مورد احتیاج دارد که خب به امید خدا امیدوارم همه چیز فراهم شود تا بتوانیم در این مسیر آسان تر قدم برداریم.

-نظرت را در مورد احتمال تعویق دوباره انتخابات کمیته ملی المپیک بگو، این تعویق تاثیری روی برنامه ورزشکاران بین المللی هم دارد یا خیر؟

در این مورد نظری ندارم چرا که اداری است و خیلی چیزی در موردش نمی دانم و نظری ندارم.

-حرف پایانی فرزانه دو و میدانی ایران برای این گفت و گو

به امید درخشش دختران دو و میدانی که هم لیاقت و هم استعدادش را دارند چرا که جانانه می جنگند برای پیروزی و امیدوارم همه شان موفق باشند و هیچ وقت دست از تلاش و جنگندگی برندارند. ممنونم از تمام آن هایی که حمایتم کردند، همسرم، خانواده ام، دکتر صالح امیری و همه ی آن هایی که در این موفقیت سهم داشتند.