ذکیه خدادادی مدال تاریخی پارالمپیک پاریس گرفت
ذکیه خدادادی، تکواندوکار اهل افغانستان در رقابت‌های پارالمپیک تابستانی پاریس درخشید و با کسب مدال برنز این رقابت‌ها، «تاریخ‌ساز» شد.
ذکیه خدادادی در اولین روز مسابقات پارالمپیک پاریس، به مصاف رقبای از کشورهای کوبا، ازبکستان و ترکیه رفت.
او با اقتدار حریف کوبایی را ۲۱ بر ۱۱ شکست داد، سه بر چهار مغلوب حریف ازبکستانی شد و حریف مقتدر و نام‌دار ترکیه‌ای را یک بر ۹ از پیش برداشت و به مرحله‌ی نهایی رقابت برای کسب مدال برنز راه یافت.
ذکیه برای کسب مدال برنز باید شامگاه دیروز به وقت پاریس به مصاف حریف از مراکش می‌رفت، اما او حریف مراکشی به دلیل آسیب‌دیدگی حاضر به مسابقه نشد و این‌گونه ذکیه خدادادی به مدال برنز پارالمپیک پاریس دست یافت.
او اولین ورزشکار تاریخ افغانستان است که رقابت‌های پارالمپیک مدال کسب کرده است . ذکیه عضو تیم پناهندگان جهان است و اولین مدال تمام ادوار را برای تیم پناهندگان نیز کسب کرد.
ذکیه خدادادی در اولین پارالمپیک توکیو نیز حضور داشت، اما در آن رقابت‌ها موفق به کسب مدالی نشده بود.
او در سال ۲۰۲۳ قهرمان پاراتکواندوی اروپا نیز شده بود.
«امید برای دختران افغانستان»
پیروزی تاریخی ذکیه خدادادی، در روزگاری که صدای زنان در افغانستان از سوی طالبان «ممنوع» شده آنان از تحصیل، کار، ورزش و حتا رفتن به پارک برای تفریح منع شده‌اند، با واکنش‌های گسترده شهروندان افغانستان مواجه شد.
این پیروزی زمانی کسب شد که طالبان به تازگی متنی تحت عنوان «قانون امر به معروف و نهی از منکر» تصویب کرده‌اند و در آن بر اساس فقه حنفی، شنیده شدن صدای زن در بیرون از خانه را «جرم‌انگاری» کرده‌اند و به تعبیر طالبان زن در بیرون از خانه باید صدای خود را «ستر» کند.
بسیاری از شهروندان افغانستان این پیروزی را در چنین «روزگار سیاه»، «افتخار بزرگ» دانسته‌اند و از آن با اشک شوق آمیخته با درد غربت و آوارگی، تجلیل کرده‌اند.
شاه گل رضایی، نماینده پیشین مجلس افغانستان نوشته است: «طالبان می‌خواهند صدای زنان را با فرامین مستبدانه خاموش بسازند؛ اما دختری در سکوی قهرمانی ایستاده و همهٔ افکار زن ستیزانه در افغانستان را به تنهایی مغلوب ایستادگی خویش می‌سازد.»
ثریا دلیل، وزیر پیشین صحت افغانستان نیز ذکیه خدادادی را «نمونه‌ی از استقامت، شجاعت و ظرفیت بانوان افغانستان» توصیف کرده است.
مهدی راسخ، عضو پیشین مجلس نمایندگان افغانستان نیز گفته است که «پیروزی درخشان ذکیه خدادادی، پاسخ محکم به قوانین زن ستیزانه طالبان است. . . .این پیروزی ارزشمند، فراتر از یک مدال ورزشی، پیامی روشن و امیدبخش دارد.»
او افزوده است: «ذکیه خدادادی در کشوری رشد کرده و به موفقیت رسیده است که در آن زن بودن جرم محسوب می‌شود. در کشوری که از زنان انسانیت و کرامت سلب شده و طالبان هر روز برای جنگ علیه زنان بسیج می‌شوند، پیروزی ذکیه خدادادی، سیلی محکمی بر صورت این تفکر زن‌ستیز است.»
بسیاری از شهروندان افغانستان ذکیه خدادادی را «قهرمان من» و «آینده افغانستان» توصیف کرده‌اند.
شهروندان افغانستان او را نماد «امید» و «مقاومت» دختران این کشور دانسته‌اند و گفته‌اند که این پیروزی نشان داد که «هرچه تبر زدی مرا، زخم نشد، جوانه شد.»
«افتخار برای آوارگان جهان»
ذکیه که در ولایت شیعه‌نشین غور در مرکز افغانستان به دنیا آمده است، به‌عنوان یک دختر هزاره، علاوه بر ستم جنسیتی، ستم قومی و مذهبی را نیز در این کشور متحمل شده است تا رسیده است به جایی که افتخار او جهانی محسوب می‌شود.
او پس از تسلط طالبان بر افغانستان، به فرانسه پناهنده شد و به عنوان عضو تیم پناهندگان جهان در مسابقات پارالمپیک پاریس شرکت کرد و مدال گرفت.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در واکنش به پیروزی ذکیه نوشته است: «ذکیه خدادادی با کسب مدال برنز برای تیم پارالمپیک پناهندگان تاریخ ساز شد! او اولین عضو این تیم است که در بازی‌های پارالمپیک مدال کسب کرده است.»
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در ادامه افزوده است: «برای ۱۲۰ میلیون نفری که مجبور به ترک خانه‌های‌شان شده‌اند، برای کل دنیا تو یک الهام‌بخش واقعی هستی ذکیه!»
سازمان دیده‌بان حقوق بشر نیز پیروزی ذکیه خدادادی را «یک برد تاریخی» برای افغانستان و تیم پناهندگان جهان توصیف کرده است.
این سازمان گفته است پیروزی او تنها چند روز پس از آن بدست آمده است که طالبان قانون جدیدی را صادر کردند و شنیدن صدای زنان را ملاءعام ممنوع کردند.
سهراب سیرت، از شاعران و روزنامه‌نگاران برجسته افغانستان نوشته است: «او نه فقط اولین زن تاریخ سرزمین ماست که در یک ورزش بین‌المللی برندهٔ مدال می‌شود، بلکه نخستین مدال‌آور تاریخ تیم پناهندگان در پارالمپیک نیز است. او با پرچم پناهندگان، برای تمام آوارگان جهان نیز افتخار آفرید.»
«این مدال را به تمام دنیا تقدیم می‌کنم»
ذکیه خدادادی، پس از پیروزی و کسب مدال تاریخی پارالمپیک پاریس، آرزوی آزادی افغانستان و برخوداری زنان این کشور از حقوق انسانی شان را مطرح کرد و به عنوان عضو تیم پناهندگان جهان، مدال خود را به تمام دنیا تقدیم کرد.
او گفت: «من می‌خواهم این مدال را به تمام دنیا تقدیم کنم. امیدوارم روزی کشور من، همه دنیا، همه زنان و دختران جهان، همه پناهندگان آزاد باشند. امیدوارم همه ما برای برابری و آزادی تلاش کنیم.»
او افزود: «من امروز بسیار خوشحال هستم، این برای من یک رویا است، امروز انگار در خواب هستم، این برای من همانند زندگی است.»
او پیش از آغاز مسابقات پارالمپیک پاریس نیز گفته بود: «وقتی در پاریس پناهنده شدم، سعی کردم قوی تر از قبل شوم. این دو سال گواه این بود که علیرغم مشکلات می‌توانیم آنچه را که می‌خواهیم انجام دهیم.»
ذکیه حالا با این مدال، نام خود را در تاریخ افغانستان و تاریخ جهان ثبت کرد و کنار نام او در تاریخ همواره کلمه‌ی اولین مدال آور پارالمپیک برای تیم پناهندگان جهان و اولین مدال آور پارالمپیک تاریخ افغانستان افزوده خواهد شد.
او با این مدال امید و انگیزه پیروزی و رسیدن به موفقیت را در دل هزاران دختر در افغانستان زنده کرد؛ دخترانی که این روزها در زیر ستم طالبان از زندگی محروم شده‌اند و در زندانی به اسم خانه، محبوس هستند.
ارسال نظر