عملکرد غم انگیز بانک مرکزی در قبال صادرکنندگان

متاسفانه امروزه سیاست تسهیل‌گری از جانب دولت برای فعالان تجاری و اقتصادی کشور دیده نمی شود. دولت در شرایط کنونی گرفتار ماشین اقتصادخواری شده که خود، آن را ایجاد کرده است. چه اتفاقی افتاده که دولت و بانک مرکزی مدت بازگشت ارز را کم کرده است؟ آیا تسهیلی در مناسبات جهانی ایران و دیگر کشورها به وجود آمده است؟

به جرات می توان گفت که سیاست عمومی بانک مرکزی تهدید تجارت کشور است. سیاست بانک مرکزی مبتنی بر سرکوب سیاست ارزی است و این سیاست یعنی سرکوب تقاضا که این موضوع به نوبه خود تبعات جبران ناپذیری خواهد داشت. بانک مرکزی بر این باور است که صادرکننده مسئول تامین نیازهای ارزی کشور است. این نگاه به شدت ضربه زننده و اشتباه است.

بعضی از آقایان که خود را نخبه های اقتصادی می دانند عقیده دارند که اگر قرار است ارز صادراتی به کشور بازنگردد بهتر است که هیچ صادراتی انجام نشود. این دیدگاه کاملا اشتباه است ولی دولت بر این امر اصرار دارد. کاش دولتمردان ما بدانند که صادرکننده مسئول کسب و کار خود است نه مسائل ارزی کشور.

سوالی که پیش می آید این است که اگر صادرکننده ارز خود را به کشور بازنگرداند چگونه قادر به ادامه فعالیت خود خواهد بود؟

افرادی هستند که با تصمیمات خود ماشین دیوان سالار در اقتصاد کشور را روز به روز و لحظه به لحظه بزرگتر و قوی تر می کنند. به عقیده من به جای محاکمه صادرکنندگان به بهانه بازنگرداندن ارز صادراتی به کشور این افراد باید محاکمه شوند. عده ای نیز در این میان هستند که فقط به فکر رانت خود هستند.

کاش سیاستگذاران ارزی کشور این قدرت را داشته باشند که شرافتمندانه در مقابل مردم کشور اذعان کنند که تصمیمات آن ها چه تاثیری بر اقتصاد و در نهایت به معیشت مردم گذاشته است.

تا کنون هیچ مسئولی گزارشی به مردم ارائه نکرده که به طور مثال گزارش پیمان سپاری ارزی که از اول انقلاب تا کنون بارها و بارها منسوخ و دوباره اجرایی شده چه تاثیری بر اقتصاد داشته است؟ ای کاش دولتمردان و سیاست گذاران بدانند که اثرات تورمی تصمیمات آن ها بر اقتصاد کشور نمایان شده و کار خود را کرده است.

فعالان اقتصادی در شرایط کنونی تمام انرژی، وقت و سرمایه خود را فدای اقتصاد کشور کرده اند ولی رفتاری که با آن ها صورت می گیرد، رفتاری به شدت غم انگیز است.