کره شمالی بهشت است؟

در سال ۲۰۱۷ کارلا استی تحلیل‌گر ژئوپلتیک مرکز پژوهش‌های جهانی شدن و خبرنگار دفتر مرکزی سازمان ملل به کره شمالی رفت. او کره شمالی را "نمونه موفق نظام سوسیالیستی" و "بهشتی برای کودکان" لقب می‌دهد که آموزش و بهداشت رایگان، به روز و عالی ارائه می‌کند: انتقال دستاوردهای تمام اعجاب انگیز مردم و حکومت کره شمالی با کلام یا حتی تصویر اگر غیر ممکن نباشد بسیار دشوار است. مردم کره شمالی در توسعه سوسیالیستی کشورشان قهرمانانه ثابت قدم بوده‌اند، مردم کره شمالی نمونه شکوهمند جامعه ای دموکراتیک و برابر به لحاظ اجتماعی و اقتصادی هستند. کره شمالی همچنان مثالی از پیگیری شجاعانه عدالت اجتماعی و اقتصادی است.

استی به ویژه تحت تأثیر پیشرفت این کشور در زمینه برابری جنسیتی قرار گرفت، هرچند استدلالش اندکی نامتعارف است: برای من عجیب بود که زنی پاشنه بلند سوزنی طلایی رنگ می پوشید. بعد با شگفتی متوجه شدم که بقیه زنان هم پاشنه بلندهای پر زرق و برق می پوشند. من بر این جزئیات تأکید دارم چون کفش‌های یک زن به ویژه از نوع پاشنه بلند اغلب بیانگر عزت نفس اوست و این زنها در سرتاسر پیونگ یانگ آشکارا از عزت نفس بالایی برخوردارند و همچنان که پیش می‌رفتم می‌فهمیدم که کره شمالی دستاوردهای خیره کننده‌ای در برابری جنسیتی داشته است. او بر این باور بود: نقض حقوق بشر هیاهویی ساختگی و متنی  گزارش‌های فراریانی است که پول زیادی بابت داستان‌های ساختگی مخوفشان دریافت کرده‌اند. جعل اطلاعات گمراه کننده درباره کره شمالی دارد به صنعتی بسیار پرسود و حرفه‌ای پول‌ساز تبدیل می‌شود.

او شناختی از کیم جونگ اون نداشت اما چیزهای مثبت زیادی درباره‌اش می‌شنید: خیلی‌ها به من می‌گویند که رئیس‌جمهورشان کیم جونگ اون بچه ها را دوست دارد و این را می توان به وضوح در بسیاری از امکانات در دسترس برای تشویق و کمک به کودکان در فعالیت‌های بهداشتی، آموزشی و تفریحی مشاهده کرد. رئیس جمهور کره شمالی، آشکارا خود را وقف مردمش کرده است، به نیازهای ایتام و معلولان رسیدگی می‌کند، بالاترین سطح آموزش را برای مردمش فراهم کرده است، کارخانجاتی ساخته که بهترین کفش‌های چرمی را برای زنان تولید می‌کنند.

دلیل دشمنی غرب با این کشور چیست؟ به اعتقاد استی: توسعه کره شمالی تا به امروز همچنان الگوی موفقی از اقتصاد سوسیالیستی و توسعه اجتماعی بوده است و دستاوردهایش تهدیدی فزاینده برای اقتصادهای سرمایه‌داری رو به زوال ایالات متحده و اروپای غربی است و این کشورهای سرمایه‌داری به لحاظ آسیب‌شناسی در پی تخریب آن چیزی‌اند که نظام‌های خودشان در رسیدن به آن ناکام مانده‌اند.

هر آدمی اگر "چپ جات" ذهنش را فاسد نکرده باشد، به آن اندازه درایت دارد که بفهمد اگر چیزی آنقدر مطلوب است، برای حفظ آن انقدر بگیر و ببند و خشونت لازم نیست، مرزها را هم باز بگذارند، کسی این "بهشت" را ترک نمی‌کند. اگر بانویی در نیویورک کفش پاشنه بلند بپوشد عروسک کمپانی‌ها مد و بنده سرمایه‌داری است، ولی در پیونگ یانگ عزت نفس دارد! رسیدگی شخصی پیشوای بزرگ کره به ایتام و معلولان یعنی خودش را وقف مردمش کرده است، ولی در بقیه جاها عوام‌فریبی و پوپولیسم معنا می‌شود. داستان این اوباش اهل "ابتذال شر" همین قدر کمدی است، یک معیار بهتر از حرف‌های این جانوران روزنامه‌نگار غربی ضد امپریالیست وجود دارد، ببینید ملت برای رفتن به کدام کشورها توی صف می‌ایستند: بهشت کره شمالی و کوبا یا جهنم سرمایه‌داری در امریکا؟ والله اعلم.