اندر حکایت واکسن سلبریتی و مالیات بر فالوور!

زبان‌بازی و بازی زبانی در قاموس ایرانی، چندان در تراز مساوی نیستند. از قدیم جماعتی از الوات وطنی زبان‌بازی داشتند و با بحر طویل‌سرایی (شبیه جفنگیاتی که در فیلم‌های کیمیایی وجود داشت) مخ خلق‌اللات را می‌ربودند و با دستمال یزدی و قمه برای یک محله دلبری می‌کنند و به فالوورهایشان نیز لقب نوچه می‌دادند و نهایتا سر زنان محل غیرتی می‌شدند و کافه را بهم می‌زدند.

در عصر حاضر اما به افرادی که در گذشته با القاب انگشت‌نما، گاو پیشانی سفید، توله جن، لته حیض و... شناخته می‌شدند طی یک دگرگشت فرهنگی و بازی زبانی به سلبریتی مشهور شدند. این بازی زبانی به مثابه یک دگردیسی فرهنگی در تاریخ ایران، به شمار می‌رود. ارزش سلبریتی‌ها را اما میزان انگشت شست دریافتی و کامنت‌الناس و داستان شدن (استوری)، تعیین می‌کند و این‌بار هرکدام از فالوورهای این افراد، نامی خاص دارند. دنبال کنندگان بق‌بقو‌خوان اصولگرا را تتلیتی می‌نامند و بر همین سبیل باید دنبال کنندگان سایر این افراد کم خاصیت به قریشیتی، بهنوشیتی، طنازیتی و غیره تبدیل شود!

هویت‌سازی دیجیتال برای این افراد را باید از اظهارنظرات‌شان درباره گرمایش زمین، مادر انصاریان، مدل ماسک جدید پلنگی، با روحانی تا ۱۴۰۰ و مواردی از این قبیل شناسایی کرد. هرچند این افراد میل زیادی به اظهارنظرهای فلسفی، اقتصادی، سیاسی، تاریخی و همچنین ستیز با هویت و آداب ملی دارند، اما معمولا به عنوان گروه مرجع برای مردم تبدیل نشدند.

شوربختانه در سرزمین اهورایی بلافاصله بعد از اظهارات این افراد موضع‌گیری در قبالشان زیاد می‌شود و از همین زرگری بازی، بر فالوورها و درآمدشان افزوده می‌شود. این صنف مخفی که ناگهان باهم تصمیم می‌گیرند که نسبت به یک موضوع ابراز نگرانی کنند و نسبت به یک مسئله دیگر بایکوت همگانی را در دستور کار قرار دهند: تجارت همزمان خدا و خرما!

نیچه در رساله علم طربناک می‌نویسد: «در گذشته می‌خواستند آوازه‌ای پیدا کنند، امروز دیگر کافی نیست، زیرا بازار بسیار بزرگ شده است. جیغ باید کشید.» هیاهوی طایفه سلبریتی برحسب نطفه‌ای که این pregnant را ساخته، آبستن غوغاها و گیس‌کشی‌های تداول یافته است اما به تعبیر کانت: حقیقت به آرامی سخن می‌گوید. کارکرد ویژه این طایفه این است که آستری از غوغا را به روی امر واقع بکشند تا شهر شلوغ شود و یافتن حقیقت در باب مسائل، دشوار شود.

اکنون اما اتفاقی عجیب برای این طایفه انتخابات‌پسند در ایران در حال رخ دادن است. از یک‌سو در نظام بهداشت وزیر نمک‌آلود و رئیس‌الاطبا قندی، سرم سیاسی تدارک دیدند و می‌گویند که این طایفه باید در اولویت دریافت واکسن باشند و از سوی دیگر، مجلس پرحرارت که در انتخابات ۹۶ نتوانستند از طریق خواننده اصولگرای مشهور (تتلو) نظر نوجوانان را به خود جلب کنند، اقدام به تصویب طرح دریافت مالیات از این افراد کردند که در نوع خودش می‌تواند کفر دولتی‌ها را به رغم افزایش درآمد در بیاورد.

هرچند تیره‌های این طایفه بسیار گسترده شده و علاوه بر بازیگران بی‌افتخار و موزیسین‌های خالتور، فشن‌بلاگرها، فودبلاگرها، کت‌واک کنندگان ناراست قامت، مناظره‌رو دوره‌گرد شاغل در دانشگاه تهران، رقاص بالای پشت‌بام، سفیرزاده ریچ‌کیدزِ خودْ دن بیلیزرین‌پندار، طراحان لباس‌های چاک‌چاک و فوتبالیست‌های فاقد قدرت حمل توپ و دریبل، را در بر می‌گیرد؛ با این حال، طایفه کثیرالعده یاد شده تاب پرداخت مالیات به علت داشتن ۵۰۰ هزار دنبال کننده را ندارد و احتمالا در اقدامی شبه‌صنفی، به سوراخ شدن پاچه لایه ازن یا عدم امکان دوچرخه‌سواری زنان در اصفهان معترض شوند که همانا اعتراضی‌ست مهیب و رادیکال یا همچون شهاب حسینی به بهانه، گیر سپیچ عمومی به واکسن زدنش در آمریکا و درواقع به دلیل مالیات ندادن، عطای اینستاگرام را به لقای زاکربرگ می‌بخشند.

صاحب این کیبورد پس‌نهاد می‌کند که طرحی فراگیر اجرا شود که سلبریتی‌هایی که در برابر انظار عمومی واکسن چینی، کوبایی و ایرانی بر دست می‌کوبند، از مالیات معاف شوند و هزینه‌های درمان ثانویه‌شان با جناح چپ سیاسی ایران باشد که از عوارض جانبی اعتراضی واکسن‌های یاد شده برای انتخابات بعدی در امان بمانند.