چالش‌های تولید به ضرر صنایع بورسی
حسین چهرگانی-فعال صنعت سیمان
عملکرد صنایع تاثیر بسزایی در سودآوری این واحدها و در نتیجه ارزشمندی سهام آنها دارد. در طول سال‌های گذشته سرمایه قابل‌توجهی به صنایع سیمانی کشور جذب‌شده و ظرفیت تولید در این بخش قابل‌توجه برآورد می‌شود. با این وجود صنایع یادشده در مسیر فعالیت خود با چالش‌های جدی روبه‌رو هستند که این مشکلات عملا از سود محدود این صنایع می‌کاهد و در نهایت شاهد اثرات منفی این شرایط بر عملکرد بورسی این صنایع نیز خواهیم بود.
تامین انرژی یکی از چالش‌های اساسی صنعت سیمان در سال‌های اخیر بوده است. واحدهای سیمانی کشور در ماه‌های سرد سال با کمبود جدی گاز روبه‌رو می‌شوند. گاز به‌عنوان سوخت اصلی صنعت سیمان کشور مورداستفاده قرار می‌گیرد. واحدهای تولیدی صنعت سیمان از سال‌ها پیش خطوط تولید خود را براساس خوراک گاز طبیعی احداث کرده‌اند و این اقدام باتوجه به ذخایر قابل‌توجه گاز در کشور و همچنین پاک بودن این سوخت، به کارخانه‌های سیمان الزام و اجرایی شده است. با این وجود در طول سال‌های گذشته به توسعه زیرساخت‌های انرژی در کشور توجه کافی نشده و در نتیجه با توسعه صنعتی و افزایش جمعیت و به‌تبع آن رشد مصرف انرژی در کشور، شاهد محدودیت‌هایی برای صنایع به‌ویژه تولیدکنندگان سیمان در تامین گاز بوده‌ایم.
در طول هفته‌های اخیر محدودیت‌ها برای تامین گاز برخی صنایع سیمانی کشور آغاز شده و انتظار می‌رود این کمبود با مازوت جبران شود. با این وجود باید تاکید کرد قطع گاز برای واحدهای سیمانی کشور به‌شدت هزینه‌ساز و آسیب‌زننده است. خطوط تولید صنایع برای مصرف یک سوخت با مشخصات و ویژگی‌های معینی، طراحی و راه‌اندازی شده‌اند و هر تغییری در این ترکیب به تمهیداتی نیاز دارد و عملا فشاری را به صنایع تحمیل می‌کند.
مخازن سوخت اضطراری صنعت سیمان جوابگوی سوخت جایگزین برای مدت طولانی نیست. معمولا این مخازن می‌توانند بین ۱۵ روز تا یک ماه نیاز صنایع سیمان به سوخت را تامین کنند. ضمن اینکه آنالیز مازوتی که به‌عنوان سوخت جایگزین در سال‌های اخیر در اختیار صنایع سیمانی کشور قرار گرفته، بسیار متغیر و در مواردی نشان‌دهنده آلایندگی قابل‌توجهی است. همین موضوع به تجهیزات صنایع سیمان کشور آسیب‌هایی را وارد کرده که در چنین شرایطی، مصرف انرژی در واحدهای سیمانی به‌شدت افزایش می‌یابد.
علاوه بر این تامین مازوت نیز با چالش‌های متعددی روبه‌رو است. در واقع سیاست‌های شرکت پخش و پالایش فرآورده‌های نفتی به‌عنوان متولی تامین سوخت جایگزین مازوت برای صنایع، چالش‌هایی را برای واحدهای سیمانی کشور ایجاد می‌کند.
تولیدکنندگان پس از مصرف گاز به‌عنوان سوخت، هزینه آن را پرداخت می‌کنند، اما در شرایطی که به‌اجبار مازوت با گاز جایگزین می‌شود، تولیدکنندگان موظف به پرداخت هزینه سوخت از همان زمان خرید سوخت به‌صورت پیش‌پرداخت هستند. علاوه بر این، از صنایع انتظار می‌رود از تابستان اقدام به خرید مازوت و ذخیره‌سازی آن کنند؛ در نتیجه فشار مضاعفی از نظر نقدینگی به صنعت سیمان کشور تحمیل می‌شود. این موضوع باتوجه به کمبود نقدینگی واحدهای سیمانی کشور، عموما صنایع سیمان را تحت فشار مالی زیاد قرار می‌دهد. علاوه بر آن، مبالغ دریافتی بابت مازوت که معادل گاز طبیعی است، علی‌الحساب تلقی و در زمان مصرف، مابه‌التفاوت آن مطالبه می‌شود. حمل مازوت به‌عنوان سوخت جایگزین صنایع سیمان کشور با دشواری‌های متعددی روبه‌رو است. هزینه حمل مازوت به‌مراتب بیشتر از هزینه خرید این سوخت است و در نتیجه با جایگزینی سوخت، هزینه قابل‌توجهی به صنایع تحمیل می‌شود و هزینه تولید آنها افزایش قابل‌ملاحظه‌ای خواهد یافت.
استفاده از مازوت برای صنایع سیمان با الزام دولت و در جهت حمایت از مدیریت تامین گاز برای مصارف مردمی در ماه‌های سرد سال انجام شده است؛ بنابراین شایسته است روند تحویل مازوت به کارخانه‌های سیمان سهل‌تر باشد.
ارسال نظر