کمبود انرژی، گلوگاه توسعه‌صنعتی
علی‌اکبر الوندیان -فعال صنعت سیمان
گاز به‌عنوان سوخت اصلی مصرفی بسیاری از صنایع فولاد، سیمان، پتروشیمی و حتی نیروگاه‌های تولید برق مصرف می‌شود. این سوخت در کشور ما در مصارف خانگی نیز کاربرد گرمایشی دارد. بر همین اساس نیز در ماه‌های سرد سال با مصرف گاز در بخش خانگی، مشکلاتی در تامین سوخت صنایع پدید می‌آید. کمبود موردبحث در صنایع مختلف بسته به میزان مصرف آنها لطمات متفاوتی را به تولید تحمیل می‌کند.
محدودیت در تامین گاز صنایع سیمان کشور از آبان آغاز و به‌صورت پلکانی در ۳ مرحله افزایش یافته است. میزان مصرف گاز صنایع سیمان کشور روزانه ۲۷ میلیون مترمکعب برآورد می‌شود، اما در حال حاضر تنها ۶ میلیون مترمکعب گاز در اختیار واحدهای سیمانی کشور قرار می‌گیرد.
باتوجه به محدودیت یادشده صنایع سیمان کشور برای تداوم فعالیت خود از مازوت به‌عنوان سوخت جایگزین استفاده می‌کنند، این در حالی است که از گاز به‌عنوان سوخت پاک یاد می‌شود و همین موضوع زمینه‌ساز برتری این سوخت بر مازوت است. البته واحدهایی که در نزدیکی شهرهای بزرگ واقع شده‌اند، مجوز استفاده از مازوت را به‌عنوان سوخت جایگزین از سازمان محیط‌زیست دریافت نمی‌کنند؛ بنابراین اولویت نخست برای تامین گاز صنایع سیمانی کشور به واحدهایی اختصاص دارد که در نزدیکی کلانشهرها قرار دارند. بدین ترتیب این جایگزینی امکان تداوم تولید را برای این صنایع فراهم می‌کند. این امکان با هدف کنترل آلایندگی ناشی از سوخت مازوت ایجاد شده و چنانچه گاز موردنیاز این واحدها به‌طور کامل تامین نشود، ناچار خواهند بود از ظرفیت تولید خود بکاهند.
توجه به این نکته ضروری به‌نظر می‌رسد که فعالان صنعت سیمان مقصر آلودگی مازوت نیستند. این واحدهای تولیدی در شرایطی که سوخت آنها تامین نمی‌شود ناچار به استفاده از مازوت می‌شوند و همین موضوع عملکرد آنها را هم تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد؛ بنابراین برای رفع مشکلات احتمالی ناشی از مصرف این سوخت، از دولت انتظار می‌رود با توسعه زیرساخت‌های انرژی در کشور، این چالش را برای صنعتگران مختلف مرتفع کند.
شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران مازوت موردنیاز صنایع سیمان را تامین می‌کند. با این وجود تامین مازوت موردنیاز پالایشگاه‌ها در اولویت این شرکت قرار دارد. بر همین اساس نیز در موارد متعددی برخی واحدهای سیمانی ناچارند سوخت موردنیازشان را از مناطق دورتر خریداری کنند، این در حالی است که حمل مازوت از فاصله‌های طولانی به‌منزله تحمیل هزینه قابل‌توجه به این صنعتگران است و عملکرد این صنایع را تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد. در موارد متعددی بهای حمل مازوت به‌مراتب بالاتر از هزینه خرید این گاز جایگزین است؛ در نتیجه هزینه تمام‌شده تولید سیمان به‌شدت افزایش خواهد یافت.
باتوجه به محدودیت‌های جدی که در تامین سوخت صنایع مختلف کشور وجود دارد، شاهد پیوستگی کافی برای جایگزینی مازوت واحدهای سیمانی، نیستیم، چراکه در موارد متعددی اولویت تامین مازوت به پالایشگاه‌ها اختصاص می‌یابد و حتی این امکان می‌رود که تولید در صنایع ما متوقف شود.
علاوه بر تمام مشکلات یادشده باید خاطرنشان کرد تداوم محدودیت یادشده و شدت گرفتن آن، تامین برق صنایع را هم با چالش روبه‌رو خواهد کرد، چراکه عملکرد نیروگاه‌های برق نیز با مشکلات جدی مواجه خواهد شد.
از مجموع موارد یادشده می‌توان این‌طور برداشت کرد که محدودیت در روند تامین انرژی صنایع اعم از گاز و برق به اصلی‌ترین مشکل فعالان این صنعت بدل شده و عملا روند تولید را در این صنایع تحت تاثیر منفی قرار داده و چنانچه این مشکل در کوتاه‌ترین زمان ممکن مرتفع نشود، لطمات غیرقابل جبرانی به صنایع به‌عنوان پیشران اقتصادی کشور تحمیل خواهد شد.
ارسال نظر