اختصاصی گسترش‌نیوز:
چرا قرنطینه شکست می‌خورد؟ / بررسی تجربه چین
نتایج تازه‌ترین تحقیق انجام شده درباره قرنطینه نشان می‌دهد که این سیاست فقط شیوع بیماری را (حدود ۵ روز) به تاخیر می‌اندازد.
گسترش‌نیوز: قرنطینه موافقان و مخالفان زیادی دارد؟ آیا محدود کردن سفرها واقعاً می‌تواند به نحو معناداری نرخ شیوع بیماری را کاهش دهد؟ از همه مهم‌تر آیا نتایج این سیاست آنقدر پربار هست که جو روانی ناخوشایند و تبعات اقتصادی بسیاری که به همراه می‌آورد را توجیه کند؟ مقامات درمانی و بهداشتی چین در ووهان محدودیت‌های زیادی اعمال کردند بااین‌حال اکنون تعداد مبتلایان به ۸۱ هزار نفر رسیده است. در اینجا سعی داریم نرخ شیوع کرونا در چین و ۷۲ کشور دیگری که به درجات مختلف با این بیماری درگیر شده‌اند را بررسی کنیم. می‌خواهیم بدانیم محدودیت‌هایی که در ارتباط با سفر به ووهان و نقاط دیگر چین و نیز کشورهای دیگر اعمال شده تا چه موثر بوده است. در ادامه بخشی از آخرین پژوهش علمی که پیرامون این موضوع انجام شده است آورده می‌شود. با دامپزشک نیوز همراه باشید.
برای رسیدن به مدل شیوع جهانی کرونا از مدلی موسوم به تحرک و همه‌گیری جهانی (GLEAM) استفاده می‌کنیم. از این مدل برای ابرجمعیت‌ها استفاده می‌شود. در این راستا ۳۲۰۰ «زیر جمعیت» در تقریبا ۲۰۰ کشور جهان شناسایی شد. اطلاعات مربوط به ترافیک ایرلاین‌ها و نیز سفرها و جابه‌جایی‌های زمینی مربوط به ۳۰ کشور هم لحاظ شد. ما ترکییی از میانگین دوره‌های بیماری (نهفتگی و ابتلا)، نرخ‌های شناسایی، عوارض اولیه و طول دوره ابتلا (۶ تا ۱۱ روز) را هم در مدل خود گنجاندیم تا نتیجه‌گیری منطقی‌تری به عمل آوریم.
برای بررسی تاثیر محدود کردن سفرها در ووهان و به ووهان، انواع و اقسام محدودیت‌هایی که دراین‌باره وضع شد و درنهایت به تعطیلی فرودگاه این شهر در ۲۳ ژانوبه ختم شد را بررسی کردیم. مدل نشان داد که این تدابیر شیوع کرونا در چین را حدود ۳ روز به تاخیر انداخته است اما در مجموع تاثیر معناداری نداشته است. نرخ کلی کاهش شیوع در چین (به استثنای خود ووهان) تا ۳۱ ژانوبه ۲۰۲۰ حدود ۱۰ درصد بوده است. سرعت شیوع کرونا در چین کاهش یافته بود اما ۴ یا ۵ روز بعد باز هم اوج می‌گیرد. این یافته با اطلاعات و برآوردهای انجام‌شده در خصوص تحرک جمعیت‌های انسانی منطبق است. این مدل به‌وضوح نشان می‌دهد که کرونا تا ۲۳ ژانوبه در بعضی نقاط خاص چین همه‌گیر شده است. این در شرایطی است که امکان و نرخ شناسایی یک فرد آلوده به کرونا در چین حدود ۲۴ درصد بوده است. به‌عبارت دیگر از هر ۴ فرد مبتلا فقط یک نفر شناسایی می‌شود.
محققان در جمع‌بندی مقاله خود نوشته‌اند: تحلیل یافته‌های مربوط به الگوی شیوع کوید ۱۹ و بررسی نتایج محدودیت‌های مسافرتی می‌تواند برای همه سیاست‌گذاران حوزه‌های بهداشت و درمان در تمامی کشورها مفید و آموزنده باشد. محدودیت‌های اعمال‌شده نتوانست جلوی سرایت بیماری از ووهان به شهرهای دیگر چین و نیز کشورهای دیگر را بگیرد. این محدودیت‌ها فقط انتشار بیماری را به تعویق انداخته‌اند. مطالعاتی که قبلاً درباره شیوع سارس انجام شده است هم نتایج مشابهی را نشان می‌دهد. تقریباً دو هفته بعد از اعمال محدودیت‌ها سرعت شیوع بیماری به مقدار قبلی باز می‌گردد. به‌این‌ترتیب می‌توان گفت که حتی محدودیت‌های ۹۰ درصدی هم چندان کارآمد نبوده است. نقش مداخلات نهادهای سلامت و درمان و توجه شهروندان به نکات بهداشتی به‌مراتب بیشتر از سیاست قرنطینه بوده است. یافته دیگر این مطالعه آن است که قرنطینه تقریباً هرزمانی که شروع شود دیر خواهد بود چون هیچ‌وقت نمی‌توانید با اطمینان ادعا کنید که نخستین مورد مبتلا چه کسی بوده است. شمار زیادی از شهروندان چینی بدون هیچ مانعی به کشورهای دیگر سفر کرده‌اند. به اعتقاد ما سیاست محدود کردن نقل و انتقالات انسانی در جاهای دیگر هم به نتایج مشابهی خواهد رسید.
منبع: science.sciencemag.org
ارسال نظر