گسترش نیوز گزارش میدهد:
از نهم آپریل ۱۹۴۸ تا روز قدس
یک سری کشتارهایی در طول تاریخ بوده است که هیچگاه از اذهان پاک نخواهد شد، مهمترین این کشتارها توسط رژیم تازه شکل گرفته صهیونیستی اسرائیل است.
از مهمترین این کشتارها میتوان به قتل عام«طنطوره» در شب ۲۲ مه سال ۱۹۴۸ اشاره کرد که توسط گردان واحد اسکندرونه وابسته به ارتش اسرائیل به روستایی به نام طنطوره صورت گرفت که در این حمله ۲۵۰ فلسطینی قتل و عام شدند.
قتل عام «دوایمه» در سال ۱۹۴۸ در روستای دوایمه توسط نیروهای اسرائیلی صورت گرفت کشتار اهالی این روستا همزمان با شکلگیری رژیم اسرائیل در ۱۹۴۸ بود. اهمیّت این واقعه از آنجاست که تعداد کشتههای این روستا بیش از قربانیان دیر یاسین است. در این قتل عام ۴۵۵ تن کشته شدند که ۱۷۰ نفر از آنها زن و کودک بودند.
کشتار«صفصف» با ۷۰ کشته. قتل عام «صالحیه» ۸۰ کشته، کشتار «علیبون» که ۱۴ نفر از مردم مسیحی این روستا توسط اسرائیل اعدام شدند، کشتار «مجد الکرم» با بیش از ۱۲ کشته، قتل عام«حولا» با بیش از ۵۰ کشته.کشتار« المواسی» با ۱۴ کشته. کشتار «رمله» با بیش از ۳۰۰ قربانی
اما مهمترین این کشتارها در روستای دیریاسین صورت گرفت نهم آپریل هزار و نهصد و چهل و هشت، روز قتل عام صدها فلسطینی بیگناه در روستای دیر یاسین است که توسط نیروهای نظامی صهیونیستی به منظور باز کردن راه برای رسیدن به اورشلیم صورت پذیرفت و باعث آواره شدن هزاران فلسطینی دیگر از ترسشان خانه و کاشانه خود را رها سازند و ترک خاک کنند. مناخیم بگن یکی از سران نظامی این قتل عام بود که بیست و نه سال بعد به نخست وزیری رژیم غاصب صهیونیستی برگزیده شد. قتل عام فلسطیان حتی از سالهای هزارونهصدو سی و هفت آغاز شده بود که بعدها ادامه داشت تا روز پانزده میکه بنام روز نکبت نامگذاری کردهاند. آریل شارون در سال هزار و نهصد و پنجاه و سه به تلافی کشته شدن سه سرباز اسراییلی دست به قتل عام شصت و نه فلسطینی دیگری در قسمت کرانههای باختری (قیبیا) سمت اردن زد که هرگز تا همین امروز نه کسی در موردش حرف میزند و نه کسی گفت اشتباه صورت گرفته! بدترین این قتل عامها، کشتار صبرا و شتیلا در سال ۱۹۸۲ در کمپ پناهجویان فلسطینی در بیروت بود که آریل شارون نخست وزیر وقت اسراییل مسئول کشته شدن حدود سه هزار پناهجوی فلسطینی در این دو کمپ بود که هرگز تا سال دوهزار و چهارده که مرد، هیچ دادگاهی او را به جنایتکار جنگی محکوم نکرد،
اما با نگاهی گذرا بر تاریخ میتوان پی برد که دولت صهیونیست چگونه و به چه علت شکل گرفته است، ایجاد دولت یهود از اواخر قرن ۱۹ میلادی و طرح ایجاد خانهای برای یهودیان توسط اروپاییها به ویژه انگلیس در سال ۱۸۸۶خستین بار توسط تئودور هرتزل روزنامه نگار اتریشی در جزوهای با عنوان دولت یهود مطرح شد؛ فردی که در جهان او را با نام «پدر صهیونیسم» میشناسند.
هرتزل برای عملی شدن پروژه صهیونیسم در تماس با دیپلماتهای کشورهای جهان حریص بود و تلاش میکرد که موافقت قدرتهای بزرگ جهانی به خصوص انگلستان را با این طرح خود جلب کند.
از اواخر قرن ۱۹ میلادی؛ تئودور هرتزل' به منظور پیگیری ایده 'کشور اسرائیل' که در آن سالها بیشتر به یک رویا شبیه بود تلاش کرد تا همه یهودیان جهان را در سرزمین فلسطین دور هم جمع کند.
بعد از تاسیس دولت جعلی اسراییل با حمایتهای بریتانیا، کمتر از ۸ درصد جمعیت فلسطین، یهودیها بودند و بقیه عربهای مسلمان بودند.
در سالهای بعد صهیونیستها بارها اعلام کردند که فلسطینیها نباید به عنوان یک دولت تشکیل شود و نباید ویژگیهای یک دولت کامل را داشته باشد.
رژیم اسرائیل در طول تاریخ نه چندان طولانی از تاسیس تا اکنون همواره به کشوهای دیکر از جمله سوریه، مصر، لبنان، اردن و... حمله کرده و کشتارهای بسیاری انجام دادهاست، به همین علت مدتی بعد پیروزی انقلاب اسلامی امام خمینی در تاریخ ۱۶ مرداد ۱۳۵۸ در بیانیهای حمایت خود از برادران و خواهران فلسطینی را اعلام کرد و از مسلمانان جهان خواست تا آخرین جمعهٔ ماه رمضان را به عنوان «روز قدس» انتخاب کنند و در این روز همبستگی خود را در حمایت از «حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین» به نمایش بگذارند.ث.
پس از دعوت سید روحالله خمینی، این روز در ایران به عنوان روز جهانی قدس نامگذاری شد. همه ساله در ایران گروههایی از مردم قبل از اقامه نماز جمعه به راهپیمایی در حمایت از مردم فلسطین میپردازند. در شماری از کشورهای اسلامی نظیر ترکیه، اندونزی، بحرین، لبنان و پاکستان و حتی برخی از کشورهای غیر اسلامی نظیر ایالات متحده و انگلستان نیز، تظاهراتی در برخی از مراکز اسلامی و با حضور گروهی از مسلمانان و غیرمسلمانان برگزار میشود.
امام خمینی(ره) در اهمیت این موضوع همان زمان با تدبیر و درایت هوشمندانه خود ۲ رویکرد و سیاست درونی (راهپیمایی ۲۲ بهمن) و خارجی (روز قدس) را برای کشور تعیین کرد.
حال ما در اینجا در چند کیلومتری جایی که تاریخ معاصر خونین ترین، مرگبارترین و تاریخ سازترین تغییرات مرز و بومی را به خود دیده نمیتوانیم بگوییم به ما چه، چون جنایت، جنایت است و محکوم، فرق نمیکند در کدام محدوده جغرافیایی رخ دهد. جنایت محکوم است خاصه آن باشد که تو را از خاک و بومت بیرون کنند و دیگران بنشینند و بگویند به ما چه! ادمی بر نمیتابد که جنایت و ظلم را فقط در حق مرز و بوم و مملکت خودش محکوم کند و برای دیگران شانه بالا بیندازد و بگوید حقشان است....
این قسمت از خاورمیانه گنجی است که مردمان بسیاری بر سر تعلق و تملک آن خونها ریختهاند... سرزمین درختان انجیر و زیتون، سرزمین آبهای روان، سرزمین مهربانیهای خلق شده در بطن خشونت، سرزمین میوههای بهشتی و خندههای کودکانه کودکان در چادرهای صحرایی بدنیا آمده.... سرزمین زیبایی وصل
عالي بود ، خيلي دقيق اشاره كرده بوديد