شاه‌کلیدی به نام بودجه نویسی نمایشگاه

دولت‌ها راهکارهای خاصی برای کسب درآمدهای خود از منابع گوناگون دارند. میزان درآمدهای حاصل از این منابع در شرایط مختلف متفاوت است. متقابلا اداره جامعه نیز هزینه هایی را به همراه دارد که میزان این هزینه‌ها در شرایط مختلف متفاوت است.

هماهنگ کردن درآمدها و هزینه‌های عمومی به وسیله بودجه انجام می‌گیرد. و این مهم در همه حوزه‌های اقتصادی می‌تواند به عنوان یک اصل راهبردی مطرح شود. تدوین صحیح بودجه در فعالیت‌های نمایشگاهی نیز یک گرایش واقعی به سوی حقایق انکار‎ناپذیر خواهد بود. به تعبیر دیگر بودجه بندی صحیح، برای مدیریت یک سایت نمایشگاهی این امکان را به‎وجود می‎آورد که به‌ جای توجه به اعداد و ارقام خیالی با معیارهای ملموس و زنده و حقیقی سروکار داشته باشیم. در این مسیر در نهایت اهداف مدیریتی با توجه به همان واقعیت‌ها تعیین و پیگیری خواهد شد.

شاید بتوان با کمی اطمینان، بودجه نویسی رویدادهای نمایشگاهی را به جهت ماهیت، محتوا و محدوده زمانی آن منحصر بفرد خواند. در دو سال اخیر افزایش هزینه‌های سرسام آور موکت و پنل بندی؛ غرف خودساز و... را شاهد بودیم که باعث شد فرمان هدایت هزینه‌های نمایگاهی به سمتی منطقی از دست سیاست‌گذاران خارج شود.

عدم توجه مسئولان امر به این معضل و البته بروز نابسامانی‌های بی سابقه ناشی از شیوع ویروس کرونا به این معضل دامن زد تا افزایش هزینه‌های مضاعف برای برگزاری نمایشگاه های تخصصی را شاهد باشیم.

به یقین افزایش هزینه‌ها با توجه به شرایط ایجاد شده، متولیان برگزاری نمایشگاهی را به جهتی سوق خواهد داد تا در برگزاری پروژه‌های نمایشگاهی تامل و توقف کنند. بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند، رویدادهای قدمی با پذشت چندین سال زحمت و تلاش، اموز به عنوان برندهای مستقل هویت و اهمیت دارند و باید از آنها در برابر هر آسیبی دفاع کرد.

به تعبیر دیگر امسال برگزاری کیفی نمایشگاه مستلزم پیش‌بینی هزینه و درآمدهای جدیدی است که در هیچ دستورالعملی این شیوه لحاظ نشده است. به خصوص در شرایط فعلی که مشارکت‌کنندگان تخصصی حضور در نمایشگاه را از اولویت‌های اصلی خود خارج کردند.

 تغییر دیدگاه ها و کارکردهای نمایشگاهی اجتناب ناپذیر است. و در شرایطی که وضعیت هزینه ها و درآمدها شدیدا با مشکل مواجه شده، موفقیت هر پروژه نمایشگاهی در گرو تحقق میزان درآمد معقول و متوازن با هزینه‌های آن پروژه خواهد بود. در غیر اینصورت ارائه بسیاری از خدمات معمول برای برگزاری یک نمایشگاه با نقص و احیانا حذف آنها مواجه خواهد شد.

در پایان به نظر می رسد اگر مسئولان و مدیران امر در این دوره پرالتهاب و گذرا، مسئولیت خود را در حمایت از برگزارکنندگان فراموش کرده و نگاه خود را با موضوعات و اقتضائات زمانی همسو نکنند،  التهابات  ایجاد شده ماندگاری بیشتری خواهد داشت.