اشک های میلیونی | کودکان کار چقدر درآمد دارند؟

کودکان کار این روزها تعدادشان افزایش یافته و چهار راه های تهران را تسخیر کرده اند. واضح است که همه ما می دانیم تعدا  بسیار بالایی از این افراد، توسط گروهی اداره می شوند که مافیا نام دارند. این مافیا در ازاری جای خواب و غذا، از کودکان کار می کشند و آن ها را مجبور می کنند که مشغول تکدی گری شوند. تکدی گری نیز ان روزها شکل های متفاوتی پیدا کرده است و انواع آن را مشاهده می کنیم. عده ای از کودکان، اسفند دود می کنند و عده ای دیگر نیز به تمیز کاری شیشه های ماشین مشغول می شوند که در بیشتر مواقع با برخورد راننده مواجه می شوند. اما عده ای دیگر از این اقدام استقبال می کنند و پول اندکی را به کودکان کار می دهند. عده ای دیگر نیز، مشغول گل فروشی هستند که با استقبال کمی مواجه شده است. در این گزارش به بررسی روند کار کودکان و انواع تکدی گری پرداخته ایم.

عده ای از این کودکان بد سرپرست هستند و مجبور می شوند که در خیابان ها کار کنند. بد سرپرست به این معنا که پدر خانواده به علت درگیری با بیماری اعتیاد و یا هر چیز دیگری، کار پیدا می کند و باید هزینه مواد مخدر خود را داشته باشد. بنابراین کودک خود را مجبور می کند که در خیابان گدایی کند. نوع دیگر بد سرپرست بودن به این معناست که خانواده به علت مشکلات مالی، توان مخارج خود و فرزندشان را ندارند و تصمیم می گیرند که او را به باندهای مافیایی بفروشند. نمونه ای از این اقدام را در سریال ها دیده ایم که تمام آن ها بر اساس داستان های واقعی ساخته شده اند. این کودکان به جای تحصیل و بازی های کودکانه، مجبور هستند تا در خیابان باشند و سرما و گرما هم نباید اذیتشان کند.

عده ای دیگر بی سرپرست هستند که به واسطه فوت خانواده مجبور هستند مخارج خانه را گردن بگیرند. این افراد اصولا خواهر یا برادر کوچک تر از خود هم دارند که باید مخارج آن ها را نیز تامین کنند. اما عده ای دیگر اتباع هستند که به دلیل مهاجرت و نبود کار و جای خواب، مشغول تکدی گری می شوند و اصولا توسط مافیا شناسایی می شوند و برای آن ها کار می کنند. این افراد چون جای خواب ندارند مجبور می شوند برای جای خواب و روزانه یک وعده دغذا، برای مافیا کار کنند. آمار نشان می دهد تعداد کودکان کار ایران در بازه‌ای بین یک میلیون و ششصد هزار نفر تا ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر برآورد شده است. حدود ۳ میلیون و پانصد هزار کودک حاشیه نشین و بیش از ۷۰۰ هزار کودک مهاجر و پناهنده وجود دارد. شهرداری تهران تاکنون وعده های بسیاری را در ارتباط با ساماندهی این کودکان داده که به هیچکدام از آن ها عمل نکرده است.

یک پژوهش نشان می دهد که کودکان کار درآمد بسیار بالایی دارند و این درآمد بستگی به ساعت کاری آن ها دارد. برای مثال یک کودک کار در کم ترین حالت روزانه ۱۵۰ هزار تومان و در بهترین حالت ۴۰۰ هزار تومان درآمد دارد که به عبارتی ماهانه ۱۲ میلیون تومان پول به دست می آورند. البته باید اشاره کرد، افرادی که تحت نظر مافیا فعالیت می کنند، ۹۰ درصد این درآمد را باید بدهند و مقدار بسیار کمی برایشان باقی می ماند. کودکان کار همه جا هستند و تعدادی از آن ها را می توانیم در مقابل رستوران ها و سوپرمارکتی ها مشاهده کنیم. زمانی که از رستوران خارج می شویم، به سراغ ما می آیند، درخواست غذا می کنند. در بسیاری از اوقات، آنقدر تلاش می کنند و اشک می ریزند که مجبور می شوید برایشان غذا بخرید. اما آن هایی که در مقابل سوپرمارکتی ها هستند، از شما می خواهند برایشان روغن، برنج یا کنسرو تهیه کنید. سپس آن را مجدد به صاحب مغازه با نصف قیمت می فروشند. شواهد نشان می دهد که عده ای از مغازه داران با کودکان کار هم دست هستند و این کار را به آن ها یاد داده اند. با این حساب می توان گفت که اگر از صبح تا شب در مقابل یک سوپرمارکت باشند، می توانند درآمد بالای ۱۰ میلیون تومان داشته باشند.

این کودکان آموخته اند که با گریه و مظلوم نمایی از مردم پول بگیرند و هرچه گریه بیشتر باشد، امکان گرفتن پول بیشتر است. پس نباید فریبشان را خورد و پولی به آن ها پرداخت کرد. آسیب های جسمانی و روحی هم به این کودکان وارد می شود که بعد ها تاثیر آن را متوجه خواهند شد. بی محلی افراد به آن ها را می توان یک آسیب روحی دانست که در آینده می تواند کودکان کار را سرخورده کند. آسیب های جسمی هم مانند سرما و گرما، بیماری های خطرناک و یا حتی تصادف است.

علیرضا زاکانی، شهردار تهران، بارها در مورد جمع آوری و ساماندهی کودکان کار صحبت کرده است اما هیچ اقدام مثبتی ندیده ایم. روزانه بر تعدادشان افزوده می شود خبری هم از هیچ اقدامی مشاهده نمی شود. درحال حاضر هم آقادی شهردار مرخصی انتخاباتی هستند و کار شهر روی هوا می ماند.