سال مستاجران مجرد سیاه شد
در سال‌های اخیر، افزایش سرسام‌آور اجاره‌بها آن‌چنان شدت گرفته که نه‌تنها زندگی مستاجران را با چالش‌های جدی روبه‌رو کرده، بلکه پدیده‌ای تلخ و نگران‌کننده را نیز به جریان انداخته است؛ اجاره اتاق‌های کوچک یا حتی کانکس‌هایی که به‌عنوان سرپناهی موقت – و گاهی دائمی – برای خانوارهای کم‌درآمد استفاده می‌شوند؛ واقعیتی تلخ که حالا دیگر به بخشی معمول و پذیرفته‌شده از بازار مسکن بدل شده است.
افزایش افسارگسیخته اجاره‌بها در سال‌های اخیر، سبک زندگی مستاجران را به شکلی بی‌سابقه و تلخ دگرگون کرده است. در شرایطی که خانه‌دار شدن برای بسیاری از خانواده‌های ایرانی به آرزویی دور از دسترس تبدیل شده، حالا حتی اجاره‌نشینی هم به معادله‌ای دشوار بدل شده و مستاجران ناچارند به راه‌حل‌هایی فکر کنند که تا همین چند سال پیش حتی تصورشان هم غیرممکن بود.
برخی از مالکان، حالا یک اتاق از خانه‌هایشان را اجاره می‌دهند. نکته عجیب‌تر آنکه عده‌ای حاضر به پذیرش زندگی در همین اتاق‌ها شده‌اند.
در یکی از محله‌های تهران، شخصی اقدام به عرضه یک اتاق ۹ متری اجاره‌ای کرده است که نه تنها برای خانواده‌ها، بلکه برای افراد مجرد نیز نامناسب به نظر می‌رسد. با این حال، نکته دردناک‌تر آن است که برخی از افراد حتی به اجاره دادن کانکس‌ها روی آورده‌اند. این کانکس‌ها به عنوان راهی برای تامین سرپناه موقت به ویژه برای دانشجویان و کارگران معرفی شده‌اند و از سمت دیگر برای صاحبان این کانکس‌ها هم درآمدزاست.
اگرچه این خانه‌ها معمولا به افراد مجرد اجاره داده می‌شوند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که در برخی از موارد، حتی زوج‌های جوان نیز مجبور به اجاره چنین فضاهایی هستند.
در برخی از موارد، مالکان با دریافت مبلغ بیشتر، این خانه‌ها را به زوج‌ها اجاره می‌دهند. در موارد دیگر، افراد می‌توانند پس از صحبت با صاحب خانه، دو نفره این خانه‌ها را اجاره کنند.
اجاره یک اتاق از خانه و زندگی مستقل برای مستاجران
همچنین در برخی از موارد، صاحب‌خانه‌ها، اتاق‌های خانه‌های خود را اجاره داده‌اند، اتاق‌های ۱۶ متری، ۱۱ متری و حتی ۹ متری با مبالغ مختلفی، به اجاره گذاشته شده‌اند. بررسی‌ها از این آگهی‌ها نشان می‌دهد که تفاوت اصلی اجاره این خانه‌ها با آگهی‌های هم‌خانه در این است که با اجاره این اتاق‌ها، زندگی مستاجر از صاحب‌خانه جداست.
یکی از صاحب‌خانه‌ها در این باره توضیح می‌دهد که اتاق اجاره‌ای، به بیرون از خانه راه دارد و تنها سرویس بهداشتی در حیاط خانه مشترک است. بنابراین مستاجر در فضای کاملا مستقل از صاحب‌خانه زندگی کند، اما با این حال هنوز هم در معرض مشکلاتی نظیر فضای محدود و نبود حریم خصوصی کامل قرار دارد.
تمامی این موارد در حالی است که جامعه ایرانی از دیرباز، به زندگی در این اتاقک‌ها عادت نداشته و در سال‌های اخیر ساخت و ساز این خانه‌های کوچک گسترش پیدا کرده است. آیا زندگی در این فضا، نشان از افول مقام انسانیت ندارد؟
ارسال نظر