طرح رتبه بندی به نفع کدام یک از معلمان است؟

آغاز ماجرای طرح رتبه‌بندی معلمان به سال ۱۳۹۰ بازمی‌گردد. سالی که در آن شورای‌عالی انقلاب فرهنگی سند تحول بنیادین آموزش وپرورش را تصویب کرد. در فصل هفتم هدف‌های عملیاتی و راهکار‌های این سند و ذیل هدف دهم یعنی ارتقای منزلت اجتماعی و جایگاه حرفه‌ای منابع انسانی با تاکید بر نقش الگویی و جایگاه معلم تاکید شده بود، این طرح در سال ۹۲ در دولت دهم به مجلس ارائه شد.

حاجی‌بابایی، وزیر آموزش و پرورش وقت در تاریخ دوم تیر ۱۳۹۲ از تصویب نظام رتبه‌بندی حرفه‌ای معلمان در هیات وزیران خبر داد و از آن تاریخ به بعد کار تدوین این رتبه‌بندی آغاز شد.

این طرح بعد یک سال یعنی سال ۹۳ بر اساس ۴ رتبه شامل مربی معلم، استادیار معلم، دانشیار معلم و استاد معلم تعریف شد تا معلم با هر سابقه‌ای که دارد متناظر با هم‌ردیف خودش در دانشگاه، حداقل ۸۰ درصد حقوق را دریافت کند، اما در روز‌های پایانی سال ۱۳۹۳ بود که کلیات نظام رتبه‌بندی معلمان دوباره و با تغییراتی اساسی در هیات وزیران در قالب قانون مدیریت خدمات کشوری تصویب شد.

شهریور سال ۹۴، ضوابط رتبه‌بندی حرفه‌ای مشمولان طرح طبقه‌بندی مشاغل معلمان در شورای توسعه مدیریت در راستای اجرای طرح رتبه‌بندی به تصویب رسید سرانجام در سال ۹۴ نخستین مرحله طرح رتبه‌بندی در حالی اجرا شد، البته که آنچه اجرا شد فقط ۱۰ درصد رتبه‌بندی بود.

طبق وعده مسئولان وقت آموزش و پرورش قرار بود مرحله دوم طرح رتبه‌بندی معلمان در سال ۹۵ و همچنین اجرای نظام رتبه‌بندی واقعی معلمان از ابتدای سال ۹۶ اجرایی شود، اما این اتفاق رخ نداد و مجلس یازدهم از ابتدای شروع به کار خود و مشخصا کمیسیون آموزش رتبه‌بندی را محور کار خود قرار داد و شروع به اصلاح و چکش کاری لایحه کرد. دولت هم اعلام کرد که برای اجرای آن ۲۵ هزار میلیارد بودجه در نظر گرفته است.

در رتبه‌بندی معلمان چه چیزی تصویب شد؟

رتبه‌بندی فرهنگیان روز گذشته با نهایی شدن ۸ ماده نهایی و تصویب شد، البته که حدود یک ماه قبل ۳ ماده از این لایحه در مجلس به تصویب رسید، اما به دلیل برخی اختلاف نظر‌های دولت و مجلس در مورد بار مالی رتبه‌بندی معلمان، لایحه به کمیسیون آموزش بازگشت.

ماده یک این لایحه بیشتر به هدف این رتبه‌بندی که ارتقای شان و منزلت فرهنگیان است پرداخته و مصادیق افرادی که به آنها معلم اطلاق می‌شود معین شده به صورتی که بر این اساس معلم به افرادی اطلاق می‌شود که رسالت خطیر صرفاً تربیت دانش آموزان را در نظام تعلیم و تربیت رسمی عموم‌ی برعهده دارند. مانند آموزگار، دبیر، هنرآموز، مربی امور تربیتی، مشاور واحد آموزشی، مراقب سلامت، نیرو‌های توانبخشی مدارس استثنائی، مدیر و معاون در واحد‌های آموزشی و تربیتی، البته که محمدباقر قالیباف رئیس مجلس تاکید کرده است که یکی از ویژگی‌هایی که باعث می‌شود به فردی معلم اطلاق شود این است که فرد باید حتی اگر مدیر باشد ۲۴ ساعت در هفته تدریس داشته باشد.

افزایش حقوق پس از رتبه‌بندی معلمان

یکی مسائلی که در رتبه‌بندی معلمان مورد سوال بود نحوه رتبه‌بندی است که در این لایحه گفته شده رتبه سطحی از تجربیات، شایستگی‌ها و مهارت‌ها عملکرد‌های فردی و شغلی معلمان است که بر مبنای نتایج ناشی از فرآیند ارزشیابی تعیین می‌شود؛ که این رتبه‌ها شامل رتبه آموزشیار معلم با ۱۰ درصد افزایش حقوق، مربی معلم با ۲۵ درصد افزایش حقوق، استادیار معلم با ۳۷ درصد افزایش حقوق، دانشجویار معلم با ۴۷ درصد افزایش حقوق و استاد معلم با ۵۲ درصد افزایش حقوق است.

بر اساس این لایحه و بند چهارم آن، فرآیند رتبه‌بندی برای کلیه معلمان بر مبنای امتیازات ناشی از دوره‌های ضمن خدمت، سنوات تحصیلی در دانشگاه فرهنگیان و تربیت دبیر و شهید رجایی، شایستگی‌های عمومی، تخصصی و حرفه‌ای، عملکرد رقابتی، دانش تخصصی- تربیتی، پژوهشی، خلاقیت و نوآوری، سنوات تجربه معلمی، سوابق مدیریتی در آموزش و پرورش، آخرین مدرک تحصیلی و کسب امتیازات لازم در نظام رتبه‌بندی حداکثر تا پایان سال ۱۴۰۰ انجام می‌شود.

افرادی مثل آموزگار، دبیر، هنرآموز، مربی امور تربیتی، مشاور واحد آموزشی، مراقب سلامت، نیرو‌های توانبخشی مدارس استثنائی، مدیر و معاون در واحد‌های آموزشی و تربیتی، در پست‌های اداری وزارت آموزش و پرورش اشتغال دارند، کماکان معلم محسوب می‌شوند.

معلمی که بخواهد ارتقای رتبه و در نتیجه ارتقای حقوق بگیرد باید حداقل پنج سال خدمت در هر یک از رتبه‌ها را داشته باشد، ولی این لایحه معلمان شاغل در دوره ابتدایی، مدارس استثنایی و مناطق محروم، مرزی و عشایری، استثنائی را در نظر گرفته که به ازای هر سال خدمت ۳ ماه از سقف رتبه آنها کاهش می‌یابد به عبارتی این معلمان با ۴ سال خدمت ارتقا پیدا می‌کنند.

نخبگان هم در این رتبه‌بندی شامل مزایایی شده اند، به این صورت که دوره خدمت در هر رتبه برای نخبگان صرفاً یکبار حداقل سه سال است.

حداقل سابقه خدمت معلمی برای کسب رتبه‌های دانشیار معلم ۱۵ و استاد معلم ۲۱ سال است.

میزان افزایش حقوق معلمان با رتبه آموزشیار معلم ده درصد، مربی معلم پانزده درصد، علاوه بر افزایش رتبه قبلی، استادیار معلم دوازده درصد علاوه بر افزایش رتبه‌های قبلی، دانشیار معلم ده درصد علاوه بر افزایش رتبه‌های قبلی و استاد معلم پنج درصد علاوه بر افزایش رتبه‌های قبلی، به مجموع حقوق، مزایا و فوق العاده‌های مستمر و ارقام مندرج در احکام کارگزینی معلمان، افزوده می‌شود.

کف حقوق معلمان معادل هشتاد درصد مجموع حقوق و فوق العاده‌های هیات علمی مربی پایه یک دانشگاه تهران، است و اگر از این میزان کمتر باید مابه‌التفاوت تا سقف مذکور تحت عنوان «تفاوت تطبیق» در احکام کارگزینی آنان درج خواهد شد و همه ساله متناسب با تغییرات حقوق و فوق العاده‌های هیات علمی مربی پایه یک دانشگاه تهران افزایش حقوق اعمال می‌شود.

در این رابطه منادی رئیس کمیسیون آموزش مجلس به خبرنگار ما گفته که با تصویب لایحه رتبه‌بندی معلمان، حداقل حقوق معلمان ۸ میلیون و ۸۰ هزار تومان و حدکثر آن حدود ۱۶ میلیون تومان تعیین شد. منابع رتبه‌بندی معلمان در دولت قبلی ۵ هزار میلیارد تومان دیده شده بود و ما در مجلس لایحه را تغییر دادیم و سقف آن را به ۲۵ هزار میلیارد تومان افزایش دادیم و همانی شد که معلمان می‌خواستند و در نتیجه قانون مترقی در حمایت از آموزش کشور و با افزایش حقوق ۴ تا ۸ میلیونی معلمان تصویب شد.

همه امتیازات و درصد‌های موضوع فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری علاوه بر امتیازات رتبه‌بندی شامل حال معلمان می‌شود.

افزایش حقوق معلمان از کی اعمال می‌شود؟

این افزایش پرداختی بر اساس رتبه‌بندی از ابتدای ۳۱ شهریور ۱۴۰۰ اعمال می‌شود بدون توجه به اینکه چه زمانی برای اجرا ابلاغ شود، به این معنی که حتی اگر رتبه‌بندی تا پایان سال اجرایی نشود هم، این افزایش حقوق برای معلمان ذخیره و سپس به آنها پرداخت می‌شود.