نقش آموزش و پرورش بر قیمت لباس فرم مدارس
هر ساله هنگام ثبت نام دانش آموزان سوال و ابهام اولیا درباره قیمت گذاری روپوش دانش آموزان مطرح می شود؛ این در حالی است که به نظر می رسد ناظر قیمت گذاری روپوش مدارس وجود ندارد و بیشتر اعمال سلیقه مدیران مدارس ملاک عمل است.
هر ساله بزرگترین مشکل اولیا بعد از ثبت نام فرزندانشان در مدارس موضوع خرید روپوش و قیمت های بالای آنهاست.
این در حالی است که به نظر می رسد نظارتی بر قیمت گذاری روپوش دانش آموزان نیست که اگر اینگونه بود شاهد قیمت های سرسام آور روپوش دانش آموزان نبودیم.
در بررسی های میدانی به قیمت های نجومی روپوش مدارس دانش آموزان کلاس اولی رسید به طوری که دانش آموز پسر کلاس اول مدرسه دولتی که در محله دلاوران تهران سکونت دارد برای خرید روپوش به رنگ آبی باید حداقل ۳۳۰ هزار تومان بپردازد این در حالی است که مگر برای تهیه پارچه این روپوش چه میزان پارچه استفاده شده و چقدر دستمزد گرفته اند؟
همچنین دانش آموز دختر کلاس اول مدرسه غیرانتفاعی که در محله مسعودیه تهران سکونت دارد برای خرید روپوش به رنگ صورتی باید حداقل ۳۸۵ هزار تومان بپردازد.
آیا سلطان روپوش داریم؟
وقتی با چند تن از اولیا صحبت کردیم آنها این گلایه را از آموزش و پرورش داشتند که چرا نظارتی در این زمینه وجود ندارد؟ مگر نمی توان از ظرفیت هنرستان ها و زندانیان در دوخت روپوش استفاده کرد؟ مگر نمی توان از ظرفیت کلاس های خیاطی و دوره های مختلف دوخت که در مساجد و پایگاه های بسیج برای کاهش هزینه ها استفاده است؟ آیا باز هم پای دلالان و سودجویان مطرح است؟
مسئولان مدارس کشور در پایه‌ها و مقاطع مختلف تحصیلی، سال‌هاست که برای ایجاد نظم و ترتیب در مدارس، لباس واحد و یک دستی را برای دانش‌آموزان پیشنهاد می‌دهند؛ این در حالیست که آموزش و پرورش مصوبه خیلی خاصی مبنی بر پوشش یک‌دست در مدارس ندارد.
برخی مدارس برای کاهش هزینه‌ها و سردرگمی خانواده‌ها، به بستن قرارداد با چند تولیدی اقدام می‌کنند و خانواده دانش‌آموزان نیز با مراجعه به این تولیدی برای فرزندشان لباس فرم دانش‌آموزی را تهیه می‌کنند.
اما گاهی اوقات ارجاع خانواده به تولیدی خاص به کاهش هزینه نمی‌انجامد بلکه لباس فرم دانش‌آموزی با قیمت به مراتب بالاتر عرضه می‌شود.
نظارت بر نرخ روپوش فراموش شده
به نظر می رسد نرخ گذاری لباس فرم مدارس به موضوعی سلیقه ای تبدیل شده است ولی قطعا برخی اولیا و خانواده هایی که توان خرید لباس جدید برای دانش آموزان ندارند هم وجود دارد.
این در حالی است که برخی مدیران و مسئولان آموزش و پرورش هدف اصلی اجرای طرح ساماندهی لباس فرم دانش آموزان را ترویج فرهنگ ساده زیستی، فرهنگ ایرانی اسلامی با پوشش درست، نظم پذیری و جلوگیری از فرهنگ نظام طبقاتی اعلام کرده اند اما آیا با این نحوه قیمت ها و عدم نظارت بر نرخ گذاری روپوش مدارس، هدف های ترسیم شده قابل تحقق است؟
نکته جالب توجه اینکه برخی مدیران و مسئولان ارشد آموزش و پرورش درباره اجبار اولیا برای خرید روپوش دانش آموزی اعلام کرده اند که استفاده از روپوش مدارس در اختیار شورای مدارس است؛ هیچگونه فشار و اجباری به خانواده ها وارد نمی شود.
ارسال نظر