ایران مغلوب افغان‌های ساکن ایران شد

عضو اتحادیه سراجان تهران گفت: ۸۵ درصد کوله پشتی های امسال را افغان های مقیم ایران تولید کردند.

علیرضا زیبا در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری گسترش ا ظهار کرد: حدود شش سال است که فعالیت تولیدی افغان ها در ایران اوج گرفته است و هر روز بر میزان فعالیت های آن ها افزوده می شود. آن ها توانسته اند از کارگر تا ماشین آلات و مواد اولیه را خود تامین کنند و در ایران به تولید محصولاتی از جمله کوله پشتی به میزان وسیع دست یابند.

وی افزود: میزان تولید افغان های مقیم ایران آنچنان بالا است که تولید ایران را از کار انداخته است. به عنوان مثال بنده که ۶۰ کارگر داشتم امروز در کارگاهم تنها یک کارگر دارم که روزی چند کیف تولید و بیشتر به عنوان سریدار از اجناس کارگاه محافظت می کند.

زیبا گفت: چند سال پیش بازار به دست چینی ها افتاده بود و بعد با سخت گیری های گمرک میزان اجناس چینی در بازار ایران کم شد اما اکنون به جای کیف های چینی، کیف های افغانی ارزان قیمت به طور غیر قانونی تولید شده و تولید کنندگان ایرانی را ورشکست کرده است.

عضو اتحادیه سراجان تهران خاطرنشان کرد: اعضای صنف سراجان طی چند ماه گذشته چندین بار در اماکن تجمع کرده اند و نامه نگاری های زیادی با مسئولان دولتی و اتاق اصناف ایران داشته اند. به عنوان مثال در مقابل وزارت کشور تجمع کردیم و با دفتر امور اتباع و مهاجرین خارجی و وزارت کار در ارتباط هستیم اما قدمی برداشته نشده است.

به گفته وی، افغان های مقیم ایران توانسته اند چیزی شبیه به یک کشور دیگر در کشور ما ایجاد کنند. در محله ای ساکن هستند که همه اهالی محله و حتی بقال آن افغان است. تمام کارگران این به اصطلاح تولیدی ها افغان هستند و کارگرانی که این اجناس را با چرخ جابجا می کنند نیز افغان هستند. آن ها بدون نیاز به ایرانی ها مواد اولیه و ماشین آلات مورد نیاز را به طور غیر قانونی وارد می کنند و به دلایلی محصول نهایی را با قیمتی پایین تر از قیمت تولیدات داخلی ایران عرضه می کنند.

زیبا در خصوص علل ارزان تمام شدن قیمت کیف های افغانی گفت: افغان های مقیم ایران به طور گروهی در یک اتاق در محله ای دور افتاده و غیر بهداشتی زندگی می کنند. آن ها اجاره خانه نمی پردازند و از طرفی هزینه زندگی آن ها تنها یک نان و آب است. آن ها در همان اتاقی که زندگی می کنند، کیف ها را تولید می کنند بنابراین مالیات و اجاره بهایی برای کارگاه ها نمی پرازند. واضح است که ایرانی ها با این شرایط زندگی نمی کنند. بنابراین هزینه های زندگی تولید کنندگان ایرانی و هزینه کارگاه و دستمزد کارگر بیشتر است. این چنین است که آن ها توانسته اند با عرضه محصولات خود، ایران را در زمین ایران زمین گیر کنند.