سرنوشتی تلخ در انتظار لبنیات / افزایش قیمت در راه است؟

محمدرضا بنی‌طباء با بیان اینکه سال گذشته یکی از سال‌های سخت اقتصادی برای صنایع لبنی بود، اظهار کرد: تولیدکنندگان در سه سال جنگ اقتصادی در کنار مردم و نظام بودند و شرایط سختی را تحمل کردند. حالا این توقع را دارند که در شرایطی که فشار حداکثری علیه ایران با شکست مواجه شده و تحولات حکایت از افق روشنی پیش روی کشور دارد و در سالی که به عنوان «تولید، پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها» نام گذاری شده، صداشان شنیده شود.

وی با اشاره به وضعیت قیمت گذاری در صنایع لبنی ادامه داد: در آذرماه سال ۹۹، ستاد تنظیم بازار قیمت مصوب ۴۱۵۰ تومان را برای خرید شیرخام از دامداران تعیین و بر اساس آن قیمت ۱۰ محصول لبنی شامل قیمت گذاری را تعیین و به کارخانه‌ها ابلاغ کرد.

به گفته بنی‌طباء؛ در فاصله کوتاه پس از تعیین قیمت مصوب لبنیات، ستاد بار دیگر نرخ خرید شیرخام از دامداران را افزایش داد بدون اینکه تغییری در قیمت‌های مصوب ابلاغی محصولات لبنی ایجاد کند. این به معنی تحمیل زیان ۳ درصدی به تولیدکنندگان محصولات لبنی بود که با افزایش هزینه‌های تولید در ماه‌های گذشته این زیان به حدود ۱۰ درصد رسیده است.

وی با تاکید بر اینکه ۶۵ درصد هزینه تولید محصول لبنی را قیمت شیرخام تشکیل می‌دهد، یادآور شد: در حال حاضر کارخانه‌ها هر کیلوگرم شیرخام را بیش از نرخ مصوب از دامداران خریداری می‌کنند.

اوج‌گیری مجدد قیمت شیرخام

وی در تشریح وضعیت هزینه‌های تولید به سه متغیر قیمت شیرخام، قیمت محصولات پتروشیمی و حقوق و دستمزد اشاره کرد و گفت: قیمت فروش شیرخام درب کارخانه‌های لبنی به حدود ۵ هزار تومان رسیده، این درحالی است که آخرین قیمت مصوب شیر خام ۴۵۰۰ تومان است و با توجه به در پیش بودن فصل گرما و کاهش شیردهی دام‌ها انتظار می‌رود شاهد اوج‌گیری مجدد قیمت شیرخام باشیم که برخلاف محصولات لبنی تابع هیچ نظارتی هم نیست.

بنی طباء افزایش قیمت در سایر ملزومات تولید محصولات لبنی را نیز مورد اشاره قرار داد و افزود: علاوه بر نرخ شیر خام سایر مولفه‌های تولید نیز بر افزایش قیمت‌ها موثر بوده‌اند چراکه از ابتدای سال تا امروز پتروشیمی‌ها ۲۲ درصد بر قیمت محصولات خود که در بسته بندی لبنیات استفاده می‌شود افزوده‌اند، علاوه بر این حقوق و دستمزد حداقل ۲۵ درصد افزایش یافته و در کنار این سه عامل مهم، هزینه‌های دیگر از حمل و نقل تا هزینه های سربار نیز اضافه شده است.

وی اظهار کرد: قابل قبول نیست وقتی دولت به طور رسمی حقوق و دستمزد را افزایش داده و در واقع از افزایش هزینه‌های تولید هم در حقوق و دستمزد و هم در سایر متغیرها آگاه است، اصلاح قیمت محصولات مشمول قیمت گذاری را به تاخیر بیاندازد. این وضعیت به معنی این است که سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار از جیب تولیدکنندگان یارانه میدهند.

بنی طباء معتقد است، صنایع لبنی در حالی سال ۱۴۰۰ را شروع می‌کنند که در تولید ۱۰ محصول مشمول قیمت مصوب یا وارد زیان شده‌اند یا هزینه تولید آن‌ها سربه سر است.

وی با اشاره به نزدیکی ماه رمضان گفت: به زودی ماه رمضان آغاز می شود و پس از آن وارد تحولات سیاسی کشور می‌شویم و این به معنی آن است که حداقل تا ۶ ما دیگر متاثر از انگیزه‌های غیر اقتصادی نمی‌توان شاهد تصمیم موثر برای حمایت از تولیدکنندگان باشیم.

بنی طباء با یادآوری وضعیت صنایع تولیدی مرغ نسبت به تکرار چنین وضعیتی در محصولات لبنی هشدار داد و گفت: هشدار تولیدکنندگان مرغ از سوی مسئولان شنیده نشد و این نشنیدن باعث بروز وضعیت کنونی در بازار این کالاها شد. صنایع لبنی نیز امروز نسبت به بروز وضعیت مشابهی در این صنعت هشدار می‌دهند و به جد خواهان اصلاح قیمت کالاهای مشمول قیمت گذاری دولتی هستند.

وی تصریح کرد: با توجه به اینکه ۷۰ درصد تولیدات بسیاری از صنایع لبنی شامل ۱۰ قلم محصول مشمول قیمت مصوب می‌شوند، صنایع کوچک و متوسط ماه‌هاست وارد زیان شده‌اند و این وضعیت بیش از همه به ضرر واحدهای کوچک و متوسط است. صنایع کوچک و متوسط شاید سهم زیادی از بازار نداشته باشند، اما سهم مهمی در اشتغال‌زایی بخصوص در شهرستان‌ها دارد و حفظ آن‌ها علاوه بر حمایت از تولیدکننده به معنی حمایت از مردم است.

بنی طباء بهترین تصمیم برای نجات این صنایع را حذف قیمت دستوری عنوان کرد و افزود: درخواست ما از نظام سیاستگذاری اعم از مجلس و دولت از کمیسیون‌های کشاورزی و صنایع گرفته تا سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار این است که با حذف قیمت دستوری اجازه دهند نظام بازار کار خود را انجام دهد و حمایت مستقیم از مصرف کنندگان در دهک‌های محروم در دستور کار قرار گیرد.

 سخنگوی انجمن صنفی صنایع لبنی ایران تاکید کرد: کاهش هزینه‌های تولید و افزایش قدرت خرید مردم و رفع موانع و حل مشکلات وظیفه نظام سیاستگذاری کشور است و مقصر جلو دادن تولیدکنندگان و قرار دادن آن ها در مقابل مردم تنها برای فرار از مسئولیت است.