فعالان این صنف در انتظار معجزه اند!

شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مدارس و کلاس های درس ضربه سنگینی به بدنه صنف نوشت افزار کشور وارد کرد. نوشت افزار کاربردی ترین کالا در دوران شکل گیری شخصیت کودکان و نوجوانان است و بازار این کالاهای استراتژیک سالها در اختیار تولیدکنندگان خارجی حاوی شخصیت های غربی بوده است اما خوشبختانه در این سال ها بخشی اعظمی از این کالاها توسط تولیدکنندگان داخلی تامین می شوند. اما این روزها که شدت شیوع ویروس کرونا کم شده و اغلب کسب و کارها به روند سابق خود بازگشته اند فعالان حوزه نوشت افزار کشور با چالش های جدیدی روبرو شده اند. پیرامون این موضوع گفتگویی را با جعفر چراغی عضو هیئت مدیره و دبیر اتحادیه دبیر اتحادیه صنف نوشت افزار و لوازم مهندسی تهران ترتیب داده ایم که در ادامه مطالعه خواهید کرد:

عدم حمایت از فعالان صنف نوشت افزار

جعفر چراغی در این گفتگو اظهار داشت: بزرگترین چالش ما موضوع کرونا بود که طی دو سال گذشته تمام فعالان صنعت نوشت افزار از تولیدکننده تا واردکننده و فروشنده را تحت شعاع قرار داد. متاسفانه در آن دوران هیچ حمایتی نیز از فعالان این صنعت به عمل نیامد. عدم حمایت از فعالان این صنعت مختص دوران کرونا نبود بلکه امروز (که ما هنوز هم از چالش کرونا به طور کامل خارج نشده ایم) فعالان این صنعت درگیر موضوع اظهارنامه های مالیاتی شدند.

وی افزود: امروزه حمایت های شعارگونه ای که مسئولان در دوران شیوع ویروس کرونا و رکود شدید کسب و کارها عنوان می کردند به جایی رسیده که فعالان این صنف اگر با افزایش مالیات ۴۰ درصدی روبرو شوند خدا را شاکر خواهند بود. این موضوع نشان دهنده این است که اغلب فعالان این صنف و صنعت با افزایش بیش از ۵۰ درصدی میزان مالیات مواجه شده اند. اتاق اصناف درگیر این موضوع شده و سعی کرده که با جلسات حضوری و مکاتبات با وزارت صمت و دیگر سازمان ها و نهادهای مسئول در این حوزه اندکی از این چالش کم کند. در همین خصوص نیز تاریخ تسلیم اظهارنامه ها ۱۵ روز افزایش پیدا کرد و از ۳۱ خرداد به ۱۵ تیر موکول شد. اما سوال اینجاست که در این ۱۵ روز چه معجزه بزرگی اتفاق خواهد افتاد و چه گره ای از کار  فعالان این صنف باز خواهد شد؟

در تولید داخل نوشت افزار حرفه ای موفق نیستیم

دبیر اتحادیه صنف نوشت افزار و لوازم مهندسی تهران در ادامه گفت: طی سال های اخیر اتفاقات خوبی رخ داده است و تولید داخل در سبد کالایی مهدکودک تا دوران راهنمایی که شامل اقلامی مانند مداد، مدادرنگی،‌ خودکار، پاک کن و مایحتاج ضروری است جوابگو است و این اقلام توسط تولیدکنندگان داخلی تامین می شوند. منتهی از دوران راهنمایی که عبور می کنیم و به مقاطع بالاتر از جمله دبیرستان، دانشگاه و آموزشگاه های عالی که می رسیم از آنجا که نوع تجهیزات حرفه ای تر شده و میزان مصرف با کاهش روبرو است در تولید داخل موفق عمل نبوده ایم و کمبود شدیدی وجود دارد.

چراغی افزود: امیدواریم که مسئولان تصمیم درستی در این زمینه اتخاذ کنند. حداقل کاری که مسئولان می توانند انجام دهند این است که تعرفه کالاها را به دو قسمت محصلی و حرفه ای تقسیم کنند. تعرفه کالاهای محصلی را به دلیل حمایت از تولید داخل می توان ممنوع اعلام کرد اما تعرفه واردات کالاهای حرفه ای را به گونه ای در نظر گرفته شود که دانشجویان نیز بتوانند از این امکانات استفاده کنند.

وی خاطرنشان کرد: در کنار کمبودهایی که وجود دارد عرصه برای برخی افراد باز شده کالاهای حرفه ای را به صورت قاچاق وارد کشور کنند. تا مادامی که بازار به یک کالا نیاز داشته باشد و درخواست برای خرید آن کالا وجود داشته باشد فروشنده ناچار هستند که آن کالا را از هر طریق ممکن تهیه کنند. همین موضوع موجب می شود که ارز زیادی به صورت قاچاق از کشور خارج شود و منافع گمرکی به جیب کشورهای دیگر برود.

شخصیت سازی در حوزه نوشت افزار

 عضو هیئت مدیره صنف نوشت افزار و لوازم مهندسی تهران در بخش دیگری از صحبت های خود به موضوع شخصیت سازی در حوزه نوشت افزار اشاره کرد و گفت: در سال های گذشته نماد «دارا و سارا» در نوشت افزار ایرانی به نماد شناخته شده ای تبدیل شد و توانست موفق عمل کند اما متاسفانه برخی تغییرات در رده های مدیریتی و به تبع آن تغییر در سیاست گذاری ها، تصمیمات اشتباهی در خصوص این نماد ملی گرفته شد و موجب از بین رفتن این برند شد. به عقیده من ایجاد چنین شخصیت سازی هایی نیازمند همکاری چند نهاد و سازمان (از جمله صدا و سیما) با یکدیگر است. همه دانش آموزان از برنامه رسانه ملی استفاده می کنند و این ظرفیت بزرگی است که باید از آن استفاده کرد. صنف ها و اتحادیه های مرتبط نیز برای رسیدن به این هدف باید به  یکدیگر دست یاری و همکاری دهند.

چراغی همچنین تصریح کرد: البته در این سال ها برخی شخصیت سازی ها نیز انجام شدند اما به دلیل عدم حمایت از بازار کنار گذاشته شدند. در شخصیت بازی باید تنوع بیشتری مدنظر قرار بگیرد و با ایجاد فرهنگ، تمام تولیدکنندگان به سمت نمادهای داخلی روی بیاورند.