نگاهی به عملکرد بورسی رییس جمهوری های آمریکا

جوبایدن در مقابل دونالدترامپ؛ برخی چهره‌های سیاسی گمان می‌کنند آینده جمهوریت وابسته به نتیجه انتخابات نوامبر ۲۰۲۰ است. اما برای سرمایه‌گذاران هوشمند اهمیتی ندارد چه فرد یا حزبی برنده این یا آن انتخابات شود.

عملکرد شگفت‌انگیز ترامپ

چگونگی عملکرد بازار سهام امریکا تحت مدیریت رؤسای جمهور مختلف ایالات متحده از زمان پایان جنگ جهانی دوم تا کنون؛ یعنی آغاز ریاست‌جمهوری هری ترومن (۱۹۴۵) تا پایان دوره نخست ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ (۲۰۲۰) در نشریه فوربس بررسی شده است؛ نتایج این مقایسه بسیاری را شگفت زده خواهد کرد.

باور عمومی این است که لیبرال‌دموکرات‌ها به دلیل دولتی‌گرایی، برای اقتصاد و بازار سهام چندان خوب نیستند، در حالی که جمهوری‌خواهان محافظه‌کار از نظر اقتصادی خوب عمل می‌کنند. البته اگر به داده‌های مربوط به پایان جنگ جهانی دوم تاکنون مراجعه کنیم متوجه خواهیم شد این باور گسترده غیرواقعی است.

جرمی سیگل، مقام ارشد موسسه Russel E. Palmer و استاد حوزه مالی در مدرسه وارتون دانشگاه پنسیلوانیا گفت: این یک واقعیت شناخته شده است که بازار سهام تحت مدیریت دموکرات‌ها نسبت به جمهوری‌خواهان عملکرد بهتری دارد. این مسئله، علت و معلولی نیست اما از سال ۱۹۵۲ تا ژوئن سال ۲۰۲۰ میانگین بازدهی سالانه واقعی بازار سهام در دوره زمامداری دموکرات‌ها ۱۰.۶ درصد بوده و این رقم برای دولت‌های جمهوری‌خواه ۴.۸ درصد برآورد شده است.

کمتر از ۳ماه تا انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰، برخی از سرمایه‌گذاران در مورد جوانب مثبت و منفی ادامه ریاست جمهوری ترامپ یا جایگزینی وی با جو بایدن اظهار نگرانی می‌کنند. آمدن یک دولت دموکرات به جای جمهوری‌خواه تقریباً به معنای بازگشت از سیاست‌های ترامپ در زمینه کاهش مالیات شرکت‌های بزرگ خواهد بود؛ این یک سیگنال منفی برای بازار سهام است. اما از طرف دیگر بسته‌های محرک اقتصادی بیشتر (که ظاهرا بازار علی‌رغم پیامدهایی چون ایجاد کسری، آن را دوست دارد) و ثبات در جبهه تجارت با چین سیگنال بسیار مثبتی برای بازار سهام است.

کدام رؤسای جمهور بهترین بازدهی بازار سهام را ثبت کرده‌اند؟

به گفته جرمی سیگل، خالق کتاب سهام بلندمدت در سال ۱۹۹۴ با داشتن دیدگاه کلاسیک در سرمایه‌گذاری، وسواس وال‌استریت عمدتا با سیاست اشتباه گرفته می‌شود؛ بازار با روندهای گاوی (Bull markets یا صعودی) و خرسی (Bear markets یا نزولی) همراه می‌شود و این روندها بیشتر ناشی از چرخه‌های تجاری است تا اینکه حاصل تصمیمات و عملکرد روسای جمهور باشد.

به باور سیگل برهه فعلی از بعضی جهات، دارای ویژگی‌های تهدیدآمیزی است؛ مانند آنچه جورج دبلیو بوش پس از سال ۲۰۰۱ با آن روبه‌رو شد (تروریسم و شیوع کرونا را جایگزین کنید)، ناآرامی‌های داخلی که دولت‌های جانسون و نیکسون را گرفتار کرد و جنگ تجاری رونالد ریگان با ژاپن که در دهه ۱۹۸۰ بالا گرفت.

نشریه فوربس برای بررسی دقیق‌تر رابطه بین اقدامات رؤسای جمهور و روندها و شرایط بازار سهام، عملکرد اقتصادی آنها و شاخص‌هایی از جمله بازدهی سالانه بازار سهام را از دوره هری ترومن تا کنون، مورد تحلیل قرار داده است.

فوربس با استفاده از داده‌های دفتر ملی تحقیقات اقتصادی (NBER)، برای هر رئیس‌جمهور تعداد دوره‌های رونق اقتصادی (EXPANSION یا انبساط) و رکود اقتصادی (RECESSION یا انقباض) در دوره زمامداری ایشان را ذکر کرده است.

با این حال در مواردی مانند دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون، که یکی از چشمگیرترین دوره‌های رونق اقتصادی (و بازارهای صعودی یا گاوی) در تاریخ امریکا رقم خورده، می‌بینیم هیچ موردی به عنوان دوره رونق (EXPANSION) ثبت نشده است. دلیل آن این است که اعتبار این رونق اقتصادی به رئیس‌جمهوری که در زمان آغاز این دوره رونق مشغول به کار بوده است، تعلق می‌گیرد؛ که در این مورد می‌توان رشد اقتصادی مستمر دوره کلینتون را مدیون سیاست‌ها و اقدامات جرج هربرت واکر بوش دانست.

فوربس علوه بر تعداد دوره‌های رونق و یا رکود اقتصادی، برای سال آخر هر دوره ریاست جمهوری نسبت بدهی ناخالص فدرال به تولید ناخالص داخلی را در نظر گرفته است.

در بین رؤسای جمهور از نظر میزان بازدهی انباشته بازار سهام، «ویلیام جی کلینتون» (بیل کلینتون) با نزدیک به ۲۱۰ درصد بهترین عملکرد را داشته و جورج دبلیو بوش با ۴۰- درصد بدترین نمره را در زمینه بازار سهام از فوربس دریافت کرده است.

 عدم قطعیت همواره بزرگترین اختلالگر در بازار سهام

 عدم قطعیت همواره بزرگترین اختلالگر در بازار سهام بوده است. به عنوان مثال، در سپتامبر سال ۱۹۵۵ پس از آنکه آیزنهاور هنگام خروج از زمین گلف دچار حمله قلبی شد، بازار سهام تنها در یک روز ۶.۵ درصد ریزش کرد. و یا هنگامی که جان اف کندی در نوامبر ۱۹۶۳ ترور شد، بازار سهام با سقوط فوری ۳ درصدی مواجه شد. در هر دو مورد بازار سهام به سرعت خود را بازیابی کرد.

با وجود فراز و نشیب‌های بازار، سرمایه‌گذاران می‌توانند به راحتی از این واقعیت که "در دراز مدت بهترین خرید و فروش را خواهند داشت" بهره ببرند. به عنوان مثال یک سرمایه‌گذاری ۱۰۰۰ دلاری در ژانویه سال ۱۹۴۵ روی فهرست سهام‌های بزرگ ایالات متحده، با در نظرگرفتن بازدهی کل سالانه ۱۱ درصدی می‌توانست در پایان سال ۲۰۱۹ به ۲.۳ میلیون دلار برسد.

۱. هری ترومن (۱۹۴۵-۱۹۵۳)| دموکرات

با پایان جنگ جهانی دوم، تولید مربوط به دوره جنگ متوقف شد و خسارات شغلی در پی داشت. در نتیجه، ترومن در اوایل دوره ریاست جمهوری خود با رکود اقتصادی و بازار خرسی روبه‌رو شد.

جیمز استاک، رئیس پژوهشکده InvesTech و مدیریت مالی Stack می‌گوید: تعداد زیادی از افراد از جنگ بازگشتند و مشاغل زیادی موجود نبود- این تقریباً اجتناب ناپذیر بود که ما وارد رکود اقتصادی خواهیم شد.

اقتصاد پس از بازگشت اعتماد مصرف‌کننده و احیای تجارت، به سرعت بازیابی شد اما ترومن در سال ۱۹۴۹ با اصلاحات اقتصادی خود در راستای توافق منصفانه درباره افزایش حداقل دستمزد، با رکود دیگری روبه‌رو شد (هرچند کوتاه).

۲. دوایت آیزنهاور (۱۹۵۳-۱۹۶۱)| جمهوری‌خواه

در حالی که محبوبیت گسترده رئیس‌جمهوری آیزنهاور به وی در زمینه دستیابی به آتش بس در جنگ کره و کاهش تنش در جنگ سرد کمک کرد، امریکا همچنان به لطف تاکتیک‌های «وحشت سرخ» سهم خود را از اضطراب در دوران تصدی وی نیز تجربه کرد.

سام استووال، استراتژیست ارشد موسسه سرمایه‌گذاری CFRA می‌گوید: بسیاری از مردم می‌گویند سال‌های آیزنهاور چقدر عالی و آسیب‌ناپذیر بود، اما به نظر من ماجرا متفاوت بود. امریکا درجا می‌زد. آیزنهاور در دو دوره ریاست جمهوری خود با سه رکود مواجه شد در آغاز، میانه و پایان دوره ریاست جمهوری‌اش.

به گفته استووال، رکود اقتصادی سال ۱۹۵۳ و ۱۹۵۸ تا حدود زیادی به سیاست محدود‌کننده پولی از سوی فدرال رزرو مرتبط بود، در حالی که رکود اقتصادی دیگر که در سال ۱۹۶۰ آغاز شد -پس از آن بود که فدرال رزرو از سال ۱۹۵۸ نرخ بهره را دو برابر کرد.

۳. جان اف. کندی (۱۹۶۱-۱۹۶۳)| دموکرات

رئیس‌جمهوری جان اف کندی کمپین انتخاباتی‌اش را با شعارهایی مانند "دوباره به حرکت درآوردن امریکا" و "زمانی برای عظمت" شکل داد و در یک رقابت نزدیک پیروز انتخابات شد.

اقتصاد همچنان کند و ناپایدار ماند و بیکاری در زمان تصدی وی روی رقم ۶.۸ درصد بالا باقی مانده بود. استووال می‌گوید: در ‌یکی از بازارهای خرسی در دوره وی معروف شده بود که چیزی جز مسابقه بدگویی کندی با فولاد ایالات متحده بر سر قیمت‌ها وجود ندارد.

وال‌استریت دوست نداشت آنچه که شرکت‌های خصوصی می‌توانند آزادانه انجام دهند را دولت دیکته کند. جان اف کندی تا پایان دوره ریاست جمهوری خود، یک برنامه داخلی جسورانه از جمله در زمینه درآمدها و کاهش مالیات شرکت‌ها با هدف تحریک رشد اقتصادی را تا قبل از ترور غم انگیز خود در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ دنبال کرد.

۴. لیندون جانسون (۱۹۶۳-۱۹۶۹)| دموکرات

رئیس‌جمهوری جانسون قبل از پرواز به واشنگتن در روز ترور کندی سوگند یاد کرد و به سرعت طرح کاهش مالیات جان اف کندی و قوانین حقوق مدنی را تصویب کرد.

در بحبوحه افزایش تورم و نرخ بهره و رشد ناآرامی‌های مدنی همراه با جنبش حقوق مدنی، بازارهای سهام در سال ۱۹۶۶ وارد مسیر خرسی شدند. بعد از هراس فدرال رزرو و کاهش نرخ بهره، از رکود جلوگیری شد. دومین روند خرسی بازار در سال ۱۹۶۸، دقیقاً همزمان با افزایش اعتراضات به جنگ ویتنام رقم خورد.

جیمز استاک با اشاره به دوران سهام‌های پر زرق و برق می‌گوید: در وال استریت همانند اواخر دهه ۱۹۹۰ مشکل ارزشگذاری و گمانه زنی وجود داشت.

در حالی که جانسون در دوره ریاست‌جمهوری‌اش رسماً یک رکود را تجربه نکرد، ولی به دلیل رویکردهایی از جمله پرداخت هزینه‌های جنگ ویتنام همراه با برنامه‌های اجتماعی بزرگ و پرخرج جامعه‌محور مشکلات و هزینه‌هایی را برای دولت بعدی ایجاد کرد.

۵. ریچارد نیکسون (۱۹۶۹-۱۹۷۴)|جمهوری‌خواه

انقباض مالی (کاهش نقدینگی) در پایان دوره جانسون منجر به رکود خفیف از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰ و پس از آغاز رئیس‌جمهوری نیکسون شد.

اقتصاد ایالات متحده از رکود تورمی-تورم بالا، رشد اقتصادی کندو نرخ بیکاری بالا رنج می‌برد. در سال ۱۹۷۰، یک سال قبل از آنکه امریکا کاملاً از استاندارد طلا استفاده کند، نیکسون با یک دستورالعمل اجرایی برای ثابت نگه داشتن دستمزدها و قیمت‌ها برای مقابله با تورم تلاش کرد.

سیگل گفت: این اقدام نیکسون بسیار غیر جمهوریخواهانه بود. اندکی بعد دوباره آتش زبانه کشید؛ در سال ۱۹۷۳ تحریم نفتی عرب منجر به افزایش سرسام‌آور قیمت نفت شد و سپس رسوایی واترگیت ریاست جمهوری نیکسون را به خطر انداخت. از ژانویه ۱۹۷۳ تا اکتبر ۱۹۷۴ سقوط در بازار سهام، ارزش S&P۵۰۰ را تقریباً به نصف کاهش داد و از پاییز ۱۹۷۳ اقتصاد امریکا با تورم دو رقمی و رکود ۱۶ ماهه همراه شد.

۶. جرالد فورد (۱۹۷۴-۱۹۷۷)| جمهوری‌خواه

رئیس‌جمهوری فورد در دو سال پایانی دوره دوم نیکسون بر مسند نشست و بسیاری از مشکلات اقتصادی سلف خود را به ارث برد. رکود تورمی به دوره فورد تسری یافت، اما بازار سهام در سال ۱۹۷۵ دوباره رشد کرد. جیمز استاک می‌گوید: دوره ریاست فورد بسیار کوتاه مدت بود و از منظر تاریخی برای سرمایه‌گذاران چندان قابل توجه نبود."

۷. جیمی کارتر (۱۹۷۷-۱۹۸۱)| دموکرات

از نظر اقتصاد و بازار سهام، جیمی کارتر کشاورز بادام زمینی و فرماندار سابق ایالت جورجیا وقتی وارد کاخ سفید شد کار ساده‌ای نداشتند. تورم مانند طاعون اقتصاد ایالات متحده را درگیر کرده و تا سال ۱۹۷۹ دو رقمی شده بود.جیمز استاک می‌گوید: این زمانی بسیار استرس زا برای سرمایه‌گذاران و فدرال رزرو بود. وی اضافه کرد که سال ۱۹۸۰ وحشی‌ترین سال در تاریخ پولی امریکا بود. رکود اقتصادی در ژانویه رخ داد، اما پس از تغییر روند فدرال رزرو و کاهش نسبی نرخ بهره در ژوئیه ۱۹۸۰ پایان یافت. اما یک سال بعد، رکود عمیق‌تر اندکی پس از آنکه رخ داد که پل ولکر، رئیس فدرال رزرو - در تلاش برای مقابله با تورم دهه ۱۹۷۰ -روی افزایش چشمگیر نرخ بهره پافشاری کرد.