سود باورنکردنی صادرات کفش
شادی‌مهر، کارشناس صنعت کفش ایران با بیان اینکه اگر دولت به قابلیت کفش پی ببرد قطعا به جای صرف سرمایه‌های هنگفت برای احداث پالایشگاه روی صنعت کفش سرمایه‌گذاری می‌کند، اظهارکرد: سود یک جفت کفش چرم برابر با سود یک بشکه نفت است.
صنعت پرظرفیت کفش کشور در حالی از سوی دولت‌های مختلف نادیده گرفته می‌شود که فعالان و کارشناسان این صنعت معتقدند تولیدات آنها حتی می‌تواند جای نفت را بگیرد چرا که بازاری به بزرگی ۸۰۰ میلیون جفت کفش در منطقه در اختیار داریم که به بهترین نحو می‌توانیم از آن استفاده کنیم.
به عنوان سوال اول در مورد وضعیت فعلی صنعت کفش کشور و قابلیت هایی که دارد توضیحاتی بدهید.
در ابتدا لازم است بدانیم با توجه به اینکه در ایران مردم غالبا گوشت گوسفندی مصرف می‌کنند خوراک پوست گوسفندی ما زیاد است به همین دلیل ۳ چرمشهر در کشور داریم و یکی از قطب‌های چرمی دنیا محسوب می‌شویم. یعنی مثل کشور ما در دنیا محدود است و ما سومین تولیدکننده چرم گوسفندی در دنیا هستیم.
از سوی دیگر همانطور که می‌دانید ما دو نوع کفش دست دوز یا سنتی و کفش مصنوعی در ایران داریم؛ کفش دست دوز که غالبا کفش‌های کلاسیک است و با دست تولید می‌شود و در نتیجه نیاز به کارگران حرفه‌ای و دیزاینر دارد. در دنیا نیز غالبا این نوع کفش مطرح است. کفش مصنوعی یا به اصطلاح اسپرت یا کژوال نیز کفش‌های اداری است.
جالب است بدانید ما در منطقه در کنار کشور ترکیه که رقیب سرسخت ما است، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان کفش هستیم و یکی از شعارهایی که همیشه در این زمینه مطرح می‌کنیم این است که ما ۸۰ میلیون نفر نیستیم بلکه با احتساب جمعیت کشورهای همسایه ما ۶۰۰ میلیون نفر هستیم و ما می‌توانیم برای این ۶۰۰ میلیون نفر کفش تولید کنیم.
درحال‌حاضر سرانه مصرف کفش در ایران چقدر است؟
بر اساس آماری که مربوط به دوره قبل از شیوع کرونا است، سبد استفاده کفش هر ایرانی ۲ و نیم است؛ یعنی سالانه ۲۰۰ میلیون جفت کفش نیاز داریم که در ایران تولید می‌شود.
توزیع کفش در کشور روسیه انحصاری است و هر کسی نمی‌تواند در آن رخنه کند به همین دلیل دولت باید پشت افراد سرمایه‌گذار در این بازار باشد
تولیدکنندگان ما ظرفیت تولید چه میزان کفش را دارند؟
بد نیست بدانید در سال ۹۶ به دلیل واردات بی‌رویه کفش که حدود ۶۰ میلیون جفت کفش وارد کردند بازار کفش ایران به هم ریخت و در حالی که حدود ۲۶۰ میلیون جفت کفش در بازار موجود شد تنها ۱۸۰ تا ۲۰۰ میلیون آن مصرف داخل شد و مازاد آن لطمه بزرگی به صنعت کفش زد. با این وجود امروز ما واحدهای تولیدی داریم که اگر استارت بخورند می‌توانیم سالانه ۸۰۰ میلیون جفت کفش تولید و به فروش برسانیم که قطعا یک سرمایه در گردش بزرگ در کشور ایجاد می‌کند. از سوی دیگر اشتغالی در کشور ایجاد می‌کند که ما حتی نیاز به کارگران خارجی خواهیم داشت.
تحقق این موضوع و به کارگیری تمام ظرفیت تولید کشور نیازمند چه الزاماتی است؟
اول اینکه دولت باید نسبت به این مسئله آگاه شود و اقدام به سرمایه‌گذاری کند. مانند دولت ترکیه که امروز اقتصاد سوم این کشور کفش است و پویایی اقتصاد این کشور به طور قابل توجهی بعد از پوشاک و گردشگری به صنعت کفش بستگی دارد.
از سوی دیگر خواسته ما از دولت این است که یکسری قوانین نادرست حذف شود و به تولیدکننده داخلی احترام بگذارد. به عنوان مثال قانون کارگری یکی از بدترین معضلات صنعت ما است. به طوری که اگر تولیدکننده ۵ نفر پرسنل داشته باشد یک درصد حق بیمه می‌پردازد و اگر ۶ نفر شود به یکباره حق بیمه‌ای که کارفرما باید بپردازد جهشی می‌شود! در حالی که باید برعکس این باشد و به ازای کارگر بیشتر به تولیدکننده تخفیف هایی داده شود.
موضوع بعدی بحث مالیات است، درواقع روند کار باید اینگونه باشد که در قبال هر صادراتی، بخشی از مالیات‌های تولیدکنندگان مشمول بخشودگی شود اما در اینجا چنینی چیزی نیست و حتی برعکس است.
الان کفش ایران قابلیت صادرات به کدام کشورها را دارد؟
ما می‌توانیم کفش عراق، افغانستان و روسیه را تامین کنیم، کما اینکه بخشی از کفش‌های روسیه از کشور ما تامین می‌شود. البته فعلا به دلیل شیوع کرونا کمی کارهای متوقف شده است، اما به محض اینکه کرونا برطرف شود قطعا دوباره در بازار روسیه فعالیت خواهیم کرد.
اگر دولت ما با یکسری کشورها ارتباط برقرار کند کفش ما به اعتبار خود خواهد رسید چون کفش ایران هنوز همان کیفیت و قدرت سابق را دارد
درست است که کشور روسیه قابلیت بالایی دارد اما با توجه به فرهنگ و نوع پوشش مردم روس، قائدتا باید به دنبال کفش هایی با بالاترین کیفیت‌ها باشند. آیا ما قادر به تامین خواست آنها هستیم؟
بله. کشور روسیه جمعیت بالایی دارد و یک قطب برای توزیع کفش محسوب می‌شود اما یک اشکال در این میان وجود دارد و آن این است که توزیع کفش در روسیه انحصاری است و به عبارتی مافیا وجود دارد. به این معنا که توزیع کفش در این کشور انحصاری است و هر کسی نمی‌تواند در آن رخنه کند. به همین دلیل دولت باید پشت افراد سرمایه‌گذار در این بازار باشد.
ما حتی با بخش کنسول اقتصادی روسیه نیز صحبت کردیم اما مسئله اینجا است که سفیران ما غالبا سیاسی هستند تا اقتصادی؛ به همین دلیل تجار ما ترس دارند که در چنین بازاری رخنه کنند چون براحتی پول آنها خورده می‌شود و امکان هیچ پیگیری نیز وجود ندارد. بنابراین این تنها مشکل تجار ما در روسیه است در غیر این صورت روسیه از کفش ۱۰ دلاری تا ۱۰۰ دلاری ما را خریدار است و ما نیز توان تولید کفش با هر کیفیتی را داریم.
چه باید کرد که صنعت کفش ایران اعتبار سابق خود را در سطح جهان به‌دست بیاورد؟
ما الان به اعتبار سابق خود نزدیک شده‌ایم اما همانطور که می‌دانید سیاست‌های کشور ما با برخی کشورها موضع گیری دارد و مثلا می‌بینیم که برخی کشورها به ما ویزا نمی‌دهند. اگر آن سیاست‌ها برداشته شود و دولت ما با یکسری کشورها ارتباط برقرار کند کفش ما به اعتبار خود خواهد رسید چون کفش ایران هنوز همان کیفیت و قدرت سابق را دارد و می‌توانیم صادر کنیم.
در حقیقت کفش یک کار هنری است و درست است که ایتالیایی‌ها هنرمندان قابلی دارند اما ما نیز هنرمند هستیم و توانایی تولید این هنر را دارا هستیم. اما مسائل سیاسی نمی‌گذارد که این هنر در جهان نمود پیدا کند. به عنوان مثال اگر توریست وارد کشور ما شود و یک جفت کفش ما را ببرد مشتریان زیادی در سراسر دنیا جذب خواهیم کرد، چون کیفیت بالایی دارند.
حال که حرف از مسائل سیاسی شد، به نظر شما تحولات اخیر امریکا چه تاثیری بر صنایع ما به خصوص صنعت کفش کشور می‌گذارد؟
به نظر من تاثیر خاصی نمی‌گذارد. مسئله اینجا است که ما یکسری مشکل درون سازمانی داریم؛ مثلا ما نیروی کار حرفه‌ای نداریم و هیچ ارگان و سازمانی نیز خود را متعهد به آموزش نیروی کار مورد نیاز این صنعت نمی‌داند. از سوی دیگر ما در این صنعت با معضل نقدینگی مواجه هستیم و نقدینگی کافی نداریم.
مشکل بعدی ما کوبیده شدن در کارگاه‌های کفش توسط ارگانهایی مانند شهرداری، بیمه، مالیات و... برای گرفتن عوارض و و دیگر موارد است. در نتیجه با داشتن این حجم از مشکلات درون سازمانی فرقی نمی‌کند چه تغییراتی در حوزه ریاست جمهوری امریکا ایجاد شده باشد.
سود یک جفت کفش چرم برابر با سود یک بشکه نفت است و اگر دولت به این قابلیت صنعت کفش پی ببرد به جای احداث پالایشگاه و صرف سرمایه‌های آنچنانی، روی صنعت کفش سرمایه‌گذاری می‌کند.
یکی دیگر از دسته بندی‌های کفش شامل مصنوعی و طبیعی می‌شود. تفاوت قیمت‌های این دو نوع کفش چقدر است؟
بله همانطور که گفتید ما دو نوع کفش چرم یا همان طبیعی و مصنوعی داریم. کفش چرم یا طبیعی گران‌تر از مصنوعی است چون چرم طبیعی تنفس دارد و پای شما با هر قدم برداشتن عمل بازدم را انجام می‌دهد و هوای بد از کفش خارج می‌شود. در واقع منفذهای بسیار کوچکی در چرم وجود دارد که بوی بد را از پا دفع می‌کند به همین دلیل در کل دنیا غالبا کفش چرمی مصرف می‌کنند.
از سوی دیگر کفش مصنوعی ارزان تر است اما برخلاف چرم طبیعی که نمی‌توان روی آن مدل‌های زیادی را به کار برد، مدل‌های مختلفی دارد. با این وجود کفش مصنوعی نهایتا برای استفاده در یک مهمانی خوب است و به هیچ وجه برای محیط کار و پوشیدن طولانی مدت مناسب نیست چون به تمام اعضای بدن آسیب می‌زند. لذا تفاوت قیمتی بین کفش مصنوعی و طبیعی از این عوامل نشات می‌گیرد.
ارسال نظر