منطقه ای کردن حقوق کارگران؛ خوب یا بد؟

علی حیدری به ارزیابی تعیین دستمزد کارگران به شکل منطقه ای پرداخت و گفت: معتقدم قبل از ورود به بحث مزد منطقه ای و اجرای چنین طرحی باید همه ابعاد و جوانب و پیامدهای آن را مورد ارزیابی قرار بدهیم. مزد منطقه ای جدا از مزد حداقلی است که همه ساله در شورای عالی کار تعیین می شود. در تمام کشورها حداقل مزد تعریف شده و بر اساس آن به کارگران حقوق می دهند ولی مزد منطقه ای فراتر از مزد حداقلی است و بر اساس شرایط و هزینه های زندگی در برخی مناطق و صنوف صورت می گیرد.

وی درباره آغاز پژوهشها برای بررسی مزد منطقه ای و احتمال تعیین دستمزدها در سالهای آینده به شکل منطقه ای، گفت: معتقدم وقتی می توانیم به سمت منطقه ای کردن دستمزدها برویم که اولا حقوق حداقلی نیروی کار را بپذیریم و ثانیا حداقل مزد پاسخگوی هزینه های زندگی کارگران باشد؛ وقتی حداقل دستمزد هزینه های معیشت را پوشش داد و کارفرمایان مشکلات خود را ناشی از افزایش دستمزد ندانستند آن زمان می توانیم به مزد منطقه ای ورود کنیم.

این فعال کارگری تاکید کرد: مطالعات گسترده و تحقیق و پژوهش برای بررسی جوانب این طرح خوب است چون مقدمات و زیرساختهای اولیه آن حتما باید فراهم شود. درتمام نقاط کشور هزینه های یکسان نیست و باید درباره اجرای این طرح در شهرهایی که هزینه های زندگی بیشتر است و اداره زندگی با مزد حداقلی ممکن نیست، بررسی شود.

حیدری با بیان اینکه مقدمات تعیین مزد منطقه ای در حال حاضر فراهم نیست،  افزود: در بحث منطقه ای کردن مزد نظرات متفاوتی وجود دارد و برخی معتقدند که اگر در یک منطقه دستمزد بیشتری تعیین شود، مهاجرت نیروهای کار از یک نقطه به نقطه دیگر را رقم می زند و کارگران به امید دستمزد بیشتر محل سکونت خود را ترک می کنند. مثلا در کلان شهرها ساکن می شوند در حالی که عدم آگاهی از هزینه های سنگین کلان شهرها آنها را به تدریج دچار مشکل می کند.

به گفته وی در بیشتر کشورها برای تعیین دستمزد برخی گروههای خاص یا صنوف در قالب پیمانهای دسته جمعی و متناسب با هزینه های زندگی در مناطق مختلف تصمیم گیری می شود.